Brrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr…………….weer thuis……..

Tsjonge, groter kan de overgang bijna niet zijn zeg! Van het tropische Borneo naar het besneeuwde Nederland! Als laatste verhaaltje nog even kort de laatste paar dagen en een (persoonlijke) samenvatting van de apenreis.

Sinterklaas had in rijmvorm kort al iets verteld over de 1,5 dag in Sepilok, vlakbij de stad Sandakan. Daar ligt een orang oetan project, waarbij de roodharige weesjes in een beschermd stuk bos worden vrijgelaten. Op een aantal platforms in het bos wordt iedere dag voedsel neergelegd voor de orang oetans en wie zin of behoefte heeft, komt gewoon wat fruit halen. We hebben allemaal een dubbel gevoel over het project omdat tijdens de ´voedering´ niets educatiefs verteld wordt en er ook na het zien van een inleidende film en het bezoeken van de tentoonstelling onze belangrijkste vragen niet beantwoord wordt: hoeveel dieren zijn er uitgezet in Sepilok en hoeveel zijn er nu nog in leven? Kortom, hoe succesvol is het project? We vinden de orang oetans die op de (bij)voedering afkomen er niet heel gezond uit zien (slechte vacht, weinig spieren). Ingrid was tijdens haar vorige trip al op dit project geweest en had destijds ook al haar twijfels. Ze heeft een beetje spijt dat ze nu toch weer gegaan is. De tentoonstelling en de video zijn wel aardig, maar de airco staat binnen op standje Zuidpool en lijkt meer geschikt voor een documentaire over pinguins ofzo……

Veel meer te spreken zijn we over het nabijgelegen Rainforest Discovery Centre. Door middel van diverse tuinen, borden en een prachtige treetop walk krijg je, zonder last te hebben van bloedzuigers, een goed beeld van de grootsheid van het regenwoud. We gaan er zelfs tweemaal heen omdat we het zo mooi vinden. Eindelijk zien we een forse slang (2 stuks parend en 1 die van een afstandje toe zit te kijken...). Vanaf de treetop walk zien we een paar leuke vogeltjes, maar zien ook een orang oetan die vanuit het nabijgelegen Sepilok de prullenbakken komt controleren of er nog iets eet/ of drinkbaars te vinden is….. Ook dat geeft een dubbel gevoel, zodat we met een dubbeldubbel gevoel afscheid nemen van Sepilok, waar we met de 3 stellen overigens in een praaaaaachtig huisje zitten. Even de loef afsteken naar de 6 singele dames die in een minder mooie  lodge zaten op een paar honder meter afstand..... (hoewel zijn wel een zwembad hadden....)

Vanuit Sandakan vliegen we naar Kota Kinabalu (duurt maar 35 minuutjes) en gaan de laatste nacht genieten van luxe. Vanwege een vluchtwijziging van Singapore Airlines en een klaagmail van mijn zijde hebben we een hotelovernachting (incl. diner en ontbijt) in een 4-**** hotel cadeau gekregen. Zwembad op de 6^e etage, enorme flatscreen op iedere kamer, een regendouche, fitnessruimte en overal vriendelijke mannetjes die je bagage willen sjouwen (zielig hoor om die ukkies te zien sjouwen met die enorme koffers….). Kortom, iedereen geniet van de welverdiende luxe aan het einde van de intensieve vakantie en doet zijn ding in de stad. Uiteindelijk komen we elkaar allemaal weer tegen op de ´handcraftmarket´ waar souveniertjes en sinterklaascadeautjes worden ingekocht. Het is een overdekte markt met veel kraampjes en bij heel veel kraampjes kom je dezelfde soort spulletjes tegen. Dat zie je vaker in dit soort landen: als je 1 stalletjes met tomaten langs de kant van de weg ziet staan, dan kun je er vergif opnemen dat er nog tientallen volgen. 5 kilometer verderop vind je dan bijvoorbeeld weer alle stalletjes met boontjes. De stalletjes op de ‘handcraftmarket’ worden gerund door vrouwen of door jongens die eruit (willen) zien als een meisje……….. Het is rustig op de markt en dus trekken we met onze grijze en rode kapsels én onze lengte de aandacht en worden telkens aangesproken. Dat het zo rustig is met toeristen geeft ons de mogelijkheid om flink te onderhandedelen. Tassen, blousjes, armbanden, T-shirts en houten maskers worden door ons opgekocht om de lokale economie te stimuleren….. Ach, die 20 kg bagage voor het vliegtuig wordt vast niet zo nauwkeurig gewogen…….

De laatste dag besluiten A&A samen met Cornelia, Berber en Ingrid naar een nationaal park voor de kust te gaan om te snorkelen. In de haven zijn de kaartjes en de snorkelspullen snel geregeld en we zitten al snel op een bootje. Het is 20 minuten varen naar het eilandje Manukan, maar die 20 minuten zijn niet goed voor de rug van Ingrid. Door de ruwe zee klapt het bootje flink op de golven en de ruggenwervels van Ingrid krijgen flinke klappen. De schipper ziet dat ook en hij minder gelukkig wat vaart……. Aangekomen op het tropische eiland (prachtig wit zand en helderblauwe zee) blijkt dat we niet de enigen zijn die het idee hebben opgevat hierheen te komen, want het is veel drukker dan we hadden gehoopt. Mmmmm…… Het snorkelen valt een beetje tegen omdat er bijna geen levend koraal meer te vinden is. Wonder boven wonder zijn er nog wel vrij veel vissen te zien, ook nog wat grotere, en dus hebben we het redelijk naar ons zin. Hoewel we de ervaringen hebben van Pulisan, waarbij iedereen knalrood verbrand was, was ook nu weer niet iedereen even nauwkeurig met insmeren en zijn diverse schouders, kuiten e.d. toch weer lichtrood gekleurd. Om 2 uur nemen we de boot terug en nemen een heerlijk glaasje limoensap (ze kunnen hier zulke lekkere verse sappen maken!!!!) mét kruidnoten. Ik weet het, dat is volgens Herman den Blijker vast geen goede combinatie, maar ja, hét is tenslotte 5 december!!!!! Daarna struinen we nog wat rond op de handcraftmarket, om 5 uur worden we opgehaald in het hotel en om 8 uur ’s avonds zitten we in het vliegtuig om via Singapore naar Nederland te vliegen.

De volgende ochtend staat we al hier in dit koude kikkerlandje in de sneeuw. Hoe groot kan de overgang zijn: binnen 20 uur van een tropisch strand met heerlijk warm zeewater naar het besneeuwde Nederland………… ik wil terug…………………..

Zo, nou, dat was dan 3,5 week apenreis naar Singapore, Sulawesi en Borneo! Het is omgevlógen en ik denk dat (bijna) iedereen het naar zijn of haar zin heeft gehad. Ingrid heeft in Kota Kinabalu tijdens het diner namens de groep Constanze en mij bedankt voor alle voorbereidingen en het welslagen van de trip en dat was echt heel lief!!! Het was wel een apart gezelschap hoor met 9 dames en 3 heren, met een aantal opvallend grijze kapsels en in de leeftijd van 34 tot 68 jaar. De reis was intensiever dan ik zelf had ingeschat. Ik heb geen bladzijde gelezen in de boeken die ik had meegenomen en ik heb de reislog op de boot, achterin stuiterende bussen en in de kleine nachtelijke uurtjes zitten maken en heb me af en toe geërgerd aan supertrage internetverindingen. Vooraf dacht ik dat er voldoende vrije uurtjes zouden zijn, mede vanwege het regenseizoen. Maar de regen heeft nergens roet in het eten gegooid en we hebben bijna alles kunnen doen zoals gepland!

Weinig dingen zijn me tegengevallen, behalve…………………. het feit dat het tempo van de groep bepaald wordt door de langzaamste……. 11 mensen kunnen hun koffer op tijd hebben ingepakt, 11 mensen kunnen klaar zijn met eten, 11 mensen kunnen in de bus zitten, 11 mensen kunnen naar het toilet zijn gegaan, maar als de 12^e dat allemaal niet heeft gedaan, tsja, dan moet je gewoon ff wachten. Ook 12x pinnen, 12x inchecken in een hotel, 12 metrokaartjes kopen in Singapore, 12x eten bestellen in een restaurant, de rekening in 12 mootjes hakken, alles kost veel meer tijd dan je gewend bent. Nou geeft dat allemaal niet, maar het is wel één van de redenen waarom je minder vrije tijd over houdt dan gepland. Het was niet de bedoeling om een hele intensieve reis te maken, maar het is het uiteindelijk wel geworden.

We hebben de trip vanaf het begin een apenreis genoemd. Is dat uitgekomen? Qua soorten wel, want we hebben in totaal hebben we 10 primatensoorten gezien:

·       Borneo Gibbon

·       Neusapen

·       Borneo Orang Oetan

·       Zwarte kuifmakaak

·       Java-aap (long-tailed macacque)

·       Lampong-aap (Pig-tailed macaque)

·       Mutslangoer (silver leaf langur)

·       Rode langoer (red leaf monkey)

·       Westelijke en oostelijke tarsier

Ik denk dat alleen Constanze en Erik ze alle 10 hebben, maar dat de iedereen van minimaal 7 of 8 soorten heeft kunnen genieten! Wel realiseert iedereen zich nu dat je apen niet middenin het regenwoud vindt (daar kun je uuuuuren lopen zonder iets te zien), maar langs de rivieren (slaapplaatsen) en gewoon vanaf de lodges (die dieren zijn minder schuw omdat ze mensen zijn gewend).  Dus zonder bloedzuigers, zonder modder en zonder inspanning zijn de meeste apensoorten goed te zien geweest!

Dat was het dan van mijn kant! Ik heb het erg leuk gevonden om de reis(b)log te doen omdat er via allerlei kanalen hele leuke reacties zijn gekomen. Dank daarvoor! Geen idee wanneer we weer een spannende reis gaan doen! Dat merken jullie vanzelf……

Groetjes A&A