Het einde van de wereld is voor mij juist het begin!

Zo, in Ushuaia eindelijk zelf eens de reisblog kunnen bekijken. Op de Plancius was het een kwestie van de foto´s verkleinen en uploaden, de tekst ‘copy-pasten’ en direct weer van internet af voordat de Mb’s op zijn…. Nu eindelijk de reacties kunnen lezen. Oef, wat een complimenten en soms proef ik lichte jaloersheid... ;-) Dat laatste kan ik me goed voorstellen, zeker als jullie de foto´s op normaal formaat zouden zien. Ze zijn op de weblog wel erg klein geworden…… Ik zal binnenkort de foto’s inmiddels vervangen door een normaal formaat, dus als je de koningspinguins écht goed wilt zien, dan moet je de foto´s binnenkort nog een keertje bekijken…... Is geen schande. Ik heb best veel panorama’s gemaakt, maar die moet ik nog aan elkaar zetten én ik heb voor de weblog eigenlijk willekeurig foto’s genomen. Ik zal tzt de top 25 foto’s nog een keer op de reisblog zetten als toetje…

Er stonden een paar vragen in de reacties op de weblog. Eentje ging over het avondleven op de boot. Nou, daar kan ik net zo kort over zijn als in de blog: die was er bijna niet. Het avondeten werd om half 8 geserveerd en daar ben je inclusief natafelen toch wel tot een uurtje of half 9 à 9 uur mee bezig. Als je bijna iedere dag om 6 uur op staat én een drukke dag achter de rug hebt, dan wil je om half 11 toch écht wel in je bedje liggen. Kortom, na het eten nog ruim een uurtje napraten en dan naar bed toe. Ja, er is een bar met alle (alcoholische) versnaperingen, maar echt druk is het daar op de laatste avond na niet geweest. Overigens vrij normale prijzen, zo´n 3 euro voor een drankje.

Lente op South Georgia, wat merk je daarvan? Er lag nog heel veel sneeuw en dat wordt in de loop van de zomer een stuk minder. Hoewel er any time nog een pak sneeuw bij kan vallen hoor! De SG pipit was overal volop aan het zingen en die ene zangvogel geeft dan wel een écht lentegevoel! De meeste zeevogels waren al wel aanwezig, maar nog niet aan het broeden geslagen.

Stofzuigen van kleding vóór het bezoek aan SG??? Stom dat ik dat in de weblog niet uitgelegd heb waarom dat is. Eigenlijk heel simpel: om te voorkomen dat je onbewust zaden van niet inheemse planten met je meeneemt! Ze hebben zoveel moeite gedaan om van de ratten en muizen af te komen en dan hebben ze geen zin dat ze over een paar jaar een dergelijke actie moeten gaan herhalen voor illegale plantjes…. Als je van boord gaat en aan boord van de Plancius komt moet je telkens je laarzen schoonpoetsen en ontsmetten om te voorkomen dat er verspreiding van zaden optreedt enzo. Lijkt me wat onzinnig omdat de wind gewoon zelf zorgt voor verspreiding…. Maar ja, het is een kleine moeite….

De laatste paar uur van deze trip varen we door het Beagle-kanaal op weg naar Ushaia. De meeste mensen waren om 5 uur opgestaan om de laatste zonsopkomst van deze trip mee te maken. Echt spectaculair was ie niet, maar mede door een schip dat voor ons vaarde, leverde dat toch leuke plaatjes op.

Nu eerst maar even de cryptische titel van dit stukje uitleggen…. Zoals gezegd eindigt de cruise in Ushuaia, de meest zuidelijke stad van de wereld, en zo ongeveer iedere winkel, restaurant enzo heeft iets met ´fin del mundo´ op zijn raam geplakt. Maarrrrr…. voor mij voelt het juist als het begin van de wereld na 20 dagen op zee! Best vreemd om zoveel beschaving te zien na die heerlijke leegte op South Georgia… Nadat we hebben aangemeerd in de haven, nemen we afscheid van elkaar. Hoewel, een echt afscheid is het niet omdat er op 5 maart een afspraak gepland is om elkaar (Nederlanders en Belgen) weer te zien. Dat maakt het afscheid wat minder vreemd omdat je weet dat je de meeste mensen zult zien op die dag. Bijna iedereen pakt gelijk het vliegtuig naar ….. ja…. daar dacht Aerolinas Argentina heel ander over…. die annuleren vrolijk een vlucht van Ushuaia naar Buenos Aires ….. welcome back….. De meeste kunnen in de loop van de middag met een latere vlucht wegvliegen, maar ik begreep dat ze daarvoor wel hebben moeten praten als brugman!

Een stuk of 10-15 medereizigers doen het wat rustiger aan en blijven nog 1 tot 3 nachten in Ushuaia. We lopen de pier af en zien het gapende gat in de zijkant van de Ocean Endeavour van Quark, die was een paar dagen daarvoor op een ijsberg gevaren…. Bij het informatiecentrum aan het einde van de pier informeren we hoe we in het nationale park Tierra del Fuego kunnen komen. Dat gaat vrij simpel met een shuttlebus. Ik ga daar met mijn vogelvriendjes Peter, Mirjam en Hans Peter én met Hans en zijn vrouw Adrie een middag vogelen. Ja, handig hoor om een Hans, Peter en Hans Peter bij elkaar te zetten. Maar… eerst een taxi naar mijn B&B om in te checken. Na een taxiritje van 5 minuten kom ik aan op prachtige plek: aan de voorkant uitzicht op de zee en aan de achterkant op de bergen. De eigenaar staat me al op te wachten en 3 minuten later zit ik al aan de thee. Een diepgaand gesprek zal het niet worden, want…. ik heb pas 3 lessen Spaans gevolgd en hij pas 2 lessen Engels. Maar het is een aardige kerel! Wel zie ik gelijk een brochure liggen met een hele uitleg (helaas in het Spaans) waarom de Falkland Eilanden toch écht tot Argentinië behoren…. Tsja, ze geven niet op!

Na een half uurtje pak ik mijn rugzak en wandel terug naar het informatiecentrum en nemen we het busje naar het nationale park. Het doel is niet om een lange wandeling te maken, want Peter loopt nog niet als een Southern Lapwing (da’s een kievit…). Wel hopen we een paar nieuwe soorten toe te voegen die kenmerkend zijn voor het zuidelijke deel van Patagonië. En dan met name…… de Magellanic Woodpecker. Aan boord van de Plancius zat een Spanjaard en die heeft een paar jaar geleden 4 dagen lang gezocht naar die specht, maar ‘m niet gevonden. Pieter zei toen tegen die Spanjaard: ik heb ‘m binnen een uur gevonden. Hmmm….. Nadat we entree tot het perk hebben betaald, rijden we met de shuttle tot het verste punt in het park. We stappen uit en beginnen aan een korte wandeling van een kilometer, net te doen voor Peter. Na 5 minuten horen we een specht roepen en na 5 minuten en 10 seconden is ie beeld: een prachtige Magellanic woodpecker! Tsja, Peter is wel een heel goede vogelaar hoor…… We zien die dag uiteindelijk zo’n 10 nieuwe vogelsoorten.

De soortenrijkdom is in dit soort streken aanzienlijk minder dan in de tropen en iedereen is tevreden met de oogst. Het is trouwens een prima dag om te vogelen: weinig wind, af en toe een flets zonnetje en een graad op 7. Mirjam heeft broodjes en plakken kaas gekocht en op een mooi uitzichtspunt eten we die lekker op. Aan het einde van de middag gaan we met de shuttle-bus weer naar Ushuaia terug en iedereen gaat naar zijn eigen stekkie. We zijn moe en de restaurants gaan hier pas om een uurtje of 8 open. Dat hebben we in Chili ook al eens mee genaakt en dat is knap irritant als je overdag iets doet waarvan je moet wordt (zoals vogelen). Ik loop langs de supermarkt om wat dingetjes te kopen. Super is ie wel en dan met name superduur. Jeetje zeg, da’s ff schrikken: een zak chips kost 5 euro, een verse pizza 11 euro, een pak sap of een fles prik 3 euro en 2 bananen kosten 2 euro. Nu snap ik ook waarom de shuttlebus naar het nationale park 30 euro pp kost, terwijl de afstand nog geen 20 km is….. Bovendien is het super druk in de supermarkt omdat ie morgen dicht is in verband met verkiezingen. Omdat ik het scanner-systeem niet snap, sta ik in de rij van de ‘losers’ en de file voor de gewone kassa had niet misstaan op de radio……. Je moet hier trouwens je eigen boodschappentas meenemen, plastic tasjes mogen niet weg worden gegeven. Goed idee en dat gaan we in Europa ook doen! Ik loop de laatste 1,5 km naar mijn guesthouse en eet mijn avondeten op: een appel, 2 bananen, een half pak kaakjes en yoghurt. Prima hoor, ik kan net zoals een ruiende pinguin best een poosje teren op mijn vetreserve…. ;-)

We zien trouwens de Plancius ook nog wegvaren voor een nieuwe trip, deze keer alleen naar het Antarctisch schiereiland. Aan boord is ¾ van de passagier Chinees en dat geeft zo’n reis toch een heel ander karakter. In de tijd tussen half 9 (toen wij van boord gingen) en 6 uur (tijdstip van vertrek) is er een reparatie uitgevoerd omdat één van de reddingsboten niet goed functioneerde. En laat ik nou in het vliegtuig van Ushuaia naar Buenos Aires naast de monteur zitten die de reparaties heeft uitgevoerd! Die wordt dus voor 8 uur werken ingevlogen vanuit Nederland! Overigens noemde hij de Plancius telkens een ‘scheepie’. Pfff, voor mij was het een schip!

Na terugkomst in mijn B&B is het op mijn slaapkamer echt onwijs warm, écht tropisch. Op de thermometer staat 27 graden…. Er zit geen knop op de radiator om iets te regelen en dus zit er niks anders op dan……. het raam maar open te zetten. Ik slaap overigens heerlijk en de volgende dag bij het ontbijt vraagt de eigenaar of ik het koud of warm heb gehad in mijn kamer….. Hij kijkt me ietwat verbaasd aan als ik met handen en voeten aangeef dat ik het dekbed van mijn bed heb gehaald en het raam open heb gedaan…. Gekke lui die Argentijnen…..

Hans Peter, Hans en Adrie vliegen de volgende dag naar BA en dus zou ik alleen op stap gaan met de Belgen Peter en Mirjam. Peter heeft echter te veel last van zijn voet en Mirjam en ik besluiten een stukje de bergen in gaan naar de Martial Glacier. Althans, naar waar ie ooit gelegen heeft. Je kunt in dit jaargetijde niet naar de voet van de gletsjer lopen omdat er nog te veel sneeuw ligt en deze gletsjer zich bovendien razendsnel terug trekt en de wandeling dus ieder jaar langer wordt….. We gaan eerst een stuk met de taxi omhoog en als de weg eindigt lopen we verder. Hmmm…. het waait hier flink, we wandelen lang een riviertje (daardoor hoor je de vogels niet….) én Peter zit 10 km verderop op zijn hotelkamer…. De omgeving is best mooi en we hebben een gezellige ochtend, maar nieuwe vogels zien we helaas dus niet. Peter meldt per sms dat ie niet stil kan blijven zitten op zijn hotelkamer en na een smakelijke lunch (met slowwwwww service) gaan we net buiten Ushuaia nog wat vogelen. Mét Peter erbij zien we opeens wél vogeltjes. Goh….. verrassend…. ;-)

Zo, dit was het ff voor nu. Ik zal nog 1 kort stukje schrijven over Buenos Aires en dan is deze trip écht ten einde……

Groetjes! Alex