Tot slot: héérlijk weer in Buenos Aires

Als toetje op deze reis ben ik tenslotte nog 2 nachten in Buenos Aires. Waarom? Ten eerste omdat het daar dan lente is en dus (hopelijk) héérlijk weer. In Nederland kijk ik niet echt uit naar het stormachtige, regenachtige herfstweer en dus tank ik nog even 2 dagen zomerweer bij. Bovendien ligt er tussen de stad en het strand een leuk natuurgebied met veel vogeltjes. Kortom, een leuke en lekkere afsluiting!

Ik heb het hotelletje in BA strategisch gekozen: op loopafstand van het natuurgebied én in een leuke wijk. Hotel Bolivar zit in een klassiek pand en de kamers zijn hoog. Het heeft een paar patio’s, is heel eenvoudig ingericht en is voor mij helemaal top. Mijn kamer zit aan de straatzijde en dat heeft z’n plussen en minnen. Vanaf het balkon heb je een grappig uitzicht over het straatje, maar…. er zitten niet echt goede afsluitende deuren in de kamer en dus heb ik oordopjes nodig om goed te slapen.

De eerste middag loop ik wat rond in de buurt op zoek naar een supermarkt en een bank. Hmmm… het bankensysteem ligt plat en dus sluiten de grotere supermarkten ook maar gelijk de deuren. Handig…. Gelukkig is het euvel aan het begin van de avond verholpen. Wat is BA trouwens een leuke stad zeg! Zoals vele mensen zeggen lijkt het qua straatbeeld en sfeer erg op Parijs en dat is een compliment (de aanslagen even buiten beschouwing latend). Alleen is mijn Frans een stukje beter dan mijn Spaans…. Uiteraard ontbreken de Eifeltoren, de Notre Dame en het Louvre, maar de straten met kasseitjes, het soort huizen enzo doet heel Frans aan. En er staan ook een paar statige panden. Geen idee hoe ze heten, ik heb me niet zo goed voorbereid….

De volgende ochtend ben ik al vroeg op pad en sla het ontbijt in het hotelletje over. Dat serveren ze pas vanaf 9 uur en dat is voor vogeltjes kijken toch zo’n 3 uur te laat. Ik loop om 6 uur al het hotel uit en de nachtwaker van het hotel wordt dor mij ruw uit slaap gehaald als ie toch echt op een knopje moet drukken om de voordeur voor mij open te doen. Gekke lui die Argentijnen dat ze niet van de frisse ochtendlucht en het mooie licht genieten. Ik loop via de oude haven rustig naar het natuurgebiedje toe en zie onderweg in een parkje en in de haven al de eerste vogelsoorten. Haast heb ik niet want….. het reservaat gaat uiteraard pas om 8 uur open…. La Reserva Ecológica Costanera Sur is op vergelijkbare wijze ontstaan als onze Oostvaardersplassen: er zijn ooit plannen gemaakt om het te ontwikkelen, maar door een economische situatie is dat toen uitgesteld en in de tussentijd heeft de natuur het gebied ingepikt. Hoewel het een natuurgebied is, ben ik de enige die vogelt, want 95% van de mensen is aan het joggen… En die andere 5% fietst op z’n dooie akkertje….. want je mag maar 10 km/u fietsen. Hoe je dat moet doen begrijp ik niet, want dan val je zo ongeveer om…. Maar dat mag de pret allemaal niet drukken, want ik zie (in m’n uppie…) best veel vogeltjes. OK, ik heb er een boel ook niet gezien, maar aan het einde van de dag heb ik toch zo’n 40 soorten meer op mijn lijstje staan. Niet slecht voor een blinde vink…..

Ik loop aan het begin van de avond terug naar mijn hotel en verbaas me wederom over 2 dingen:

• De fietspaden. De foto’s zeggen volgens mij genoeg…..
• Het oversteken van wegen. Ik zie hier in BA voor het eerst veel stoplichten voor voetgangers. Tot nu ging het oversteken als volgt: als het licht voor de auto’s die dezelfde kant op rijden als jij wilt gaan lopen op groen spring, dan begin je ook gewoon te lopen. Slechts spaarzaam is er een apart stoplicht voor voetgangers. In BA zijn sommige boulevards zo ontzettend breed, dat je 6 (!!!) voetgangerslichten hebt voordat je aan de overkant bent. Dat lukt dus niet in één keer, tenzij je joggend oversteekt….

Omdat de Wifi op mijn kamer niet goed werkt (ik moet strak achter de deur van mijn kamer zitten om bereik te hebben) ga ik in de patio zitten. Daar raak ik aan de praat met 2 Zweedse zussen. Die vragen waar ik geweest ben en ik begin te vertellen over de trip naar South Georgia, waarbij ik ze een foto van 100000 pinguins laat zien. Eén van de twee meiden begint te huilen, dus ik dacht: wat heb ik verkeerd gedaan? Blijkt ze al van jongs af aan een fascinatie te hebben voor pinguïns (alleen maar knuffels van pinguins in haar bed in plaats van beertjes enzo) en ze raakt gewoon geëmotioneerd bij het zien van zoveel pinguins. Ik vraag aan ze of ze de video willen zien die één van de mensen aan boord van de Plancius heeft gemaakt. Dat willen ze heel graag. Ik start de video van ruim 7 minuten en beide meiden zitten 7 minuten met open mond, kippenvel en grote, tranende ogen naar de video te kijken. Ze zeggen helemaal niets en ook na afloop van de video is het nog even stil. Pas dan komen er vragen en kletsen we de hele avond aan elkaar. Ik vind het jammer dat ik met mijn eifoon geen foto van die 2 gezichten heb gemaakt, want die geven precies aan hoe de vakantie was: zó fantastisch dat je er sprakeloos van wordt……

Nou, dat was het dan voor deze trip! Ik had met name voor Angeline allemaal korte video’s gemaakt omdat die een betere indruk geven dan foto’s. Deze trip stond al bovenaan haar lijstje, maar nu helemaal. Met dikke stip wel te verstaan…. Maar ….. eerst gaan we begin volgend jaar wat anders doen. Iets met hogere temperaturen. Wat dat gaat worden horen jullie binnenkort wel! Bedankt voor het lezen en de reacties enzo en tot binnenkort!!!

Oh ja, alle foto's van de reisblog naar South Georgia zijn nu 'groot' en staan in de tekst op de goede plek!

Liefs, Alex