Pssssttttt, niets verder vertellen hoor……..

Zo meteen stappen we op de trein naar Frankfurt en vliegen dan woensdagochtend naar Malabo, dat op Bioko ligt. Waarom zo’n vreemde vertrekplaats? We willen graag met hetzelfde toestel vliegen als een groot deel van de onderzoekers van de Drexel University uit Philadelphia, die het onderzoek op het eiland doen. En die vliegen dus vanuit Amerika via Frankfurt naar Malabo. En waarom willen wij dan specifiek met hen vliegen? Dat zit zo. Equatoriaal Guinea (dat bestaat uit het eiland Bioko en een deel ‘vaste land’ tussen Kameroen en Gabon) is nogal een ‘apart’ land. Het is in feite een dictatuur (waar de dictator al sinds 1979 aan de macht is). Ze zitten niet op pottenkijkers  te wachten en daarom is het ook zo moeilijk om een visum te krijgen. Maarrrr….. ook al heb je een visum, dan nog is het niet zeker dat je het land ook daadwerkelijk in komt. Er zijn verhalen bekend van mensen, die geweigerd worden aan de grens ondanks het feit dat ze een geldig visum hebben! Het leek ons dus ‘veiliger’ om met de groep onderzoekers en studenten mee te reizen om dat risico wat kleiner te maken. Het land wordt overigens streng geregeerd en ze willen niet dat er informatie over het land op internet wordt geplaatst. Het maken van een reisblog is dus eigenlijk niet toegestaan… …… We zullen uiteraard verslag doen wat we daar gedaan hebben, maar posten dat pas als we in Kameroen zijn. Dus: psssstttttt niets verder vertellen als je straks wat leest en weet over EG……

Wat gaan we daar eigenlijk doen?

We zijn 2 weken naar de Grand Caldera, een grote vulkaan op het zuidelijke deel van Bioko, dat onderdeel uitmaakt van een Nationaal Park. Omdat het zo onherbergzaam is, staat het regenwoud daar gelukkig nog overeind! Minder gelukkig is dat alle apensoorten (7 stuks) bejaagd worden voor het vlees. We gaan 2 weken kamperen met een flinke groep onderzoekers en studenten (vanuit de Drexel University en de Universiteit van Malabo), vrijwilligers (waaronder wij dus!), dragers, gidsen en koks. In totaal zijn het wel 60 mensen ofzo. Het hoofdkamp is niet zo ver van het strand (Moraka Playa, zie kaartje) en per boot bereikbaar (een paar uur varen) vanaf Malabo.

Alle voorraad (eten, tenten, generator etc,) voor 2 weken wordt dus met boten aangevoerd. Vervolgens zijn er nog 2 kleinere kampen op de vulkaan, waar je als vrijwilliger ook een paar dagen verblijft. Overdag help je de onderzoekers en leer je over hun onderzoeksmethoden, gebruik van GPS etc. In het gebied zijn diverse trails aangelegd, waarlangs al jaren lang onderzoek wordt gedaan. In totaal zijn er wel 20 trials van tussen de 3 en 6 km lang, allemaal gemarkeerd. De bedoeling is dat je met 2 tot 4 personen geluidloos over een trail wandelt en oren en ogen openhoudt en alles noteert wat, waar en wanneer je aan wildleven onderweg tegen komt en kan identificeren. Specialisten gaan op zoek naar de kleinere kriebelbeestjes en het groen. Het is de bedoeling dat je 2 trails per dag wandelt (dus heen en terug tippel je zo’n 15 – 20 km bij elkaar per dag). De resultaten worden vergeleken met voorgaande jaren om zo een indruk te krijgen over een toe- of afname van de biodiversiteit.

We zijn op pad van half 8 ’s ochtends tot half 6 ’s avonds en overdag kom je niet terug bij het kamp. Je moet dus alles voor die dag meenemen. De kunst is om zoveel mogelijk apen te spotten, gedrag te observeren (waarschijnlijk vluchten omdat ze het verschil tussen een jager en een onderzoeker niet zien….). Voor de studenten is het een field-course waar ze studiepunten voor krijgen. ’s Avonds moet je de verzamelde gegevens uitwerken. De omstandigheden zijn vrij primitief. Zo is er geen ‘zuiver’ water en moet je al het water dus koken en/of zuiveren. En het menu is er in 4 variaties: rijst met bonen, bonen met rijst, pasta met bonen of bonen met pasta! Af en toe zitten er sardientjes of kip in. Oei oei, die kip…… als vegetariërs……. De lunch bestaat uit (zelf meegebrachte) bars, crackers enzovoorts. We zullen wel flink afvallen, want veel gesnoept zal er niet worden en het is overdag waarschijnlijk best vermoeiend omdat er geen meter vlak is op die verrekte vulkaan en de temperatuur én luchtvochtigheid hoog zijn!

Off-grid

We kijken er aan de ene kant erg naar uit, maar hebben aan de andere kant ook een gereserveerde houding omdat het geen makkelijke omstandigheden zijn: het is broeierig warm en elke stap die je zet gaat omhoog of naar beneden, je zweet dus als een otter, we zullen vlees moeten gaan eten én er valt 10000 mm (ofwel 10 meter) regen per jaar op die vulkaan!!! En hoewel we in het droge seizoen zitten, zal het regelmatig een kletsnatte boel worden vrezen we…..

Daarnaast zijn we daar letterlijk off-grid. Geen elektriciteit (behalve van generator), geen mobiel bereik, geen internet. Dat betekent dus dat jullie die eerste 2,5 week geen teken van leven van ons zullen krijgen. Er is wel een satelliet-telefoon die voor noodgevallen gebruikt kan worden. Maar dat betekent dus letterlijk: geen bericht is goed bericht!

Na onze oerwoud-experience zitten we nog 2 dagen in Malabo en dan vliegen we op 26 januari van Malabo naar Kameroen. Onze eerste stop daar is Limbe. Dat is bekend terrein voor ons (4 jaar geleden hebben we daar 2 maanden vrijwilligerswerk gedaan op een opvangcentrum voor apen). Er wacht ons daar betrekkelijke luxe in de vorm van een bed, een douche en als het goed is lekker slecht vet eten in de vorm van patat, pizza en tosti’s. En natuurlijk de croissantjes, stokbrood en danone yoghurtjes (lang leve de franse invloeden!!). Daar zullen we ook aanhaken bij Constanze en Erik. Oh ja, en dan zullen we ook weer on-grid gaan.

Doeiiiiiiiiiiiiiiiiiii A&A