Laatste avondmaal

Laatste avondmaal.........

Nou, we hebben voet aan land kunnen zetten in Equatoriaal Guinee! De reis verliep soepeltjes: met de ICE naar Frankfurt, daar in een hotelletje en de volgende ochtend naar het vliegveld om in te checken. Alex had in Frankfurt wel een leuke ontmoeting met een douane-beamte. Vanwege de metalen ringetjes aan zijn bergschoenen en de ritsen in zijn broek ging uiteraard het alarm af bij de veiligheidscheck. Vervolgens schoenen uit enzo. Is 'ie helemaal bekeken, betast en ondervraagd, vraagt de douane-beambte aan hem wat er onder dat bol staande T-shirt zit. 'Mijn buik' zegt 'ie droog. Een glimlach en hij kon verder, maar wel met het voornemen om écht af te gaan vallen.........
Een deel van de Amerikaanse deelnemers aan de expeditie zou ook via Frankfurt reizen op dezelfde vlucht als wij. Wij dus onze ogen open houden in de buurt van de gate. Al snel kwam er een klein, grijs, vitaal dametje met regenlaarzen aan op ons aflopen, die met pretoogjes zei: You must be Alex and Angeline. Nou, dat klopt! Een stukje verderop stonden nog een paar mensen in outdoorbroeken, laarzen enzo. De groep gevonden waarmee we bijna 3 weken op gaan trekken! Opvallend is de gemiddelde leeftijd, die is best hoog, wij halen het gemiddelde niet eens zo veel omhoog. We hadden gevreesd dat er veel jonge studenten en vrijwilligers zouden zijn, maar dat valt gelukkig dus heel erg mee.
Het grappige van vliegen naar West-Afrika is dat er geen tijdsverschil is én dat het maar 6 uur vliegen is. We maken een tussenstop in Nigeria en 3/4 van het toestel loopt leeg. Eén van de stewardessen vraagt aan Alex: jij blijft aan boord om door te vliegen naar Malabo/Bioko?Ja, zegt ie. Maar wat ga je daar in godsnaam doen dan? vraagt ze. Mmmmm, behalve mannen die in de olie-industrie werken gaat er blijkbaar inderdaad bijna niemand naar Bioko..... En Alex ziet er blijkbaar niet uit als iemand die in de olie-industrie werkzaam is!!

De paspoort-controle in Malabo duurt lang. Ook hier worden vingerafdrukken en foto's genomen (dit systeem hadden ze zelfs al voor de VS het had) en ze beginnen allemaal vragen in het Spaans op ons af te vuren. Gelukkig worden we als groep opgehaald door een vertegenwoordiger van oliemaatschappij Mobil en kunnen wij dus eenvoudig naar die meneer wijzen. We zijn nu dus écht in Equatoriaal Guinea!

Onze eerste stop is de compound van Mobil. Die verlenen de groep de eerste dagen behoorlijk wat gastvrijheid (Mobil is tevens sponsor van de expeditie) in de vorm van een grasveld voor de tentjes, uitgebreid ontbijt-, lunch-, en dinerbuffet, air-conditioned loungeruimte met gratis wifi (vandaar deze blog). We krijgen zelfs een welkomstspeech van de directeur.

De compound is streng beveiligd met een hoog hek om de compound, een echte slagboom, een pasje met pasfoto en een heuse veiligheidsinstructie. Het maken van de pasje was wel weer een typisch Afrikaanse ervaring. Poef, staan daar plotseling 10+ blanken voor je neus die allemaal een pasje willen..... dat is lastig organiseren.... 12 personen betekent even zoveel foto's nemen, maar je moet natuurlijk wel ergens opschrijven wie bij welke foto hoort.... De pasjes zouden eerst om 10 uur klaar zijn, toen om 11 uur, toen om 1 uur en uiteindelijk konden we de pasje om 3 uur vanmiddag ophalen.... 

Ach dat soort 'ongemakken' zitten we wel uit in ruil voor al die luxe. Dat zal over een paar dagen wel anders zijn..... Maar ja, we komen voor het regenwoud en haar bewoners en daar heb je geen wifi enzo..... Het is hier trouwens overdag zo'n 28 graden en vochtig, maar er staat een lekker windje. Heerlijk!

We zijn inmiddels met een man/vrouw of 25 waaronder, behalve de mensen van Drexel University, 2 engelsen, een australiër, een colombiaanse, een guatamalees (of hoe je iemand uit Guatamala ook noemt...) en natuurlijk die 2 cheeseheads uit Nederlander. Die groep zal nog groeien door studenten van de lokale universiteit en natuurlijk de gidsen, koks en dragers. Er ontstaat dus een gigantische berg spullen in de buurt van de tent die allemaal per boot vervoerd moet gaan worden naar het basiskamp aan de zuidkant van het eiland.
Vrijdag vertrekt het grootste deel van de spullen en een deel van de mensen die het kamp op gaan zetten. Zaterdag vertrekt de rest van de expeditie.
Daarna is het dus 2 weken kamperen in het regenwoud. Er zijn 3 kampen, Moraka Beach camp bij het strand, Hormigas camp 12 km de vulkaan op, op een hoogte van 700 meter en North camp, nog een 6 km verder de vulkaar op, op 900 meter. Eigenlijk ga je niet de buitenzijde van de vulkaan op, maar via een oude lavastroom tot in de vulkaankrater en daar aan de binnenzijde tegen de wand op. Wees nu niet bang, die vulkaan is al een eeuwigheid dood en juist binnen de vulkaankrater staat het best bewaarde regenwoud met de meeste apensoorten.

Tussen en rondom de kampen zijn trails uitgezet die voor het onderzoek gebruikt worden. In teams van 2 tot 5 loop je 's ochtends en 's middags een trail en noteer je al het wildleven wat je tegenkomt (en kan identificeren). Er zijn ook onderzoekers die zich richten op het planten en insectenleven. Deze surveys worden al meer dan 15 jaar gedaan en op die manier kan je dus onderzoeken hoe het staat met de biodiversiteit en met de aantallen dieren. De onderzoekers rouleren over de kampen, dus elke dag loop je andere trails. Gelukkig maken ook dragers en koks onderdeel van de expeditie uit, dus hoef je zelf alleen een dagrugzak (weliswaar met noodvoorraad, eerste hulp kit en liters water) te dragen en zorgen zij voor het transport van de rest van de bagage en voor de warme hap 's ochtends en 's avonds. Zoals eerder al gezegd zal er weinig variatie zijn in het menu. Voor de lunch echter hebben we zelf een uitgebreid assortiment van lunchrepen, granenkoeken, mueslirepen en wat al niet meegenomen. Daar moeten we dus die 2 weken wel mee kunnen overleven zeker met de gedachte dat we na afloop weer 2 nachten op de Mobil-compound zullen slapen.....
Voor nu dus groetjes en denk maar aan ons als jullie je de komende 2 weken te goed doen aan al die lekkernijen of heerlijk onder de douche staan! En wij hadden vanavond ons laatste luxe avondmaal!!!!

Bedankt voor alle leuke reacties en tot laterrrrrrr......

A&A