Geen staart en toch wel een staartje in Sri Lanka

Hmmm, deze titel lijkt op die van de laatste blog van Kameroen… Het laatste staartje van de vakantie gaat, verrassend genoeg, niet over vogels kijken! Sri Lanka heeft als eiland namelijk nog meer te bieden dan leuke vogels: grote groepen dolfijnen, diverse legstranden voor  zeeschildpadden en de mogelijkheid voor het spotten van de blauwe vinvis. De trip naar de dolfijnen is aan het begin van de vakantie niet doorgegaan vanwege de harde wind en we slaan de zeeschildpadden over. We hebben begin dit jaar op Bioko zo lang en zo rustig naar eierleggende zeeschildpadden kunnen kijken, dat we verwachten dat een commerciële trip alleen maar tegen zal vallen. Maar voor de blauwe vinvis gaan we natuurlijk wel!! Wie wil nou niet de kans krijgen om het grootste dier op deze aarde te kunnen zien? Aan wal is alles goed geregeld en we worden samen met een stuk of 20 andere toeristen naar een boot geleid. We wisten van tevoren dat we niet de enige boot zouden zijn die op zoek gaat naar de walvissen, maar het is toch wel even slikken als je kort na vertrek 10 boten op zee ziet varen die allemaal op zoek gaan naar de blauwe vinvissen... Ja, dat lijkt leuk, hoe meer boten hoe meer kans dat je ze vindt, maar dat betekent ook dringen geblazen als er iets gespot wordt….. We treffen het wel én niet met het weer: de zee is vlak, maar het is helaas een hele sombere dag en dat komt de foto's natuurlijk niet ten goede. Vlak voor de kust zien we trouwens die hele smalle vissersbootjes nog in actie en dat is en leuk gezicht. De walvissen zitten (helaas) ver van de haven af en alle boten zoeken zich suf naar de zeezoogdieren. Uiteindelijk worden er een paar walvissen gespot en de 10 bootjes proberen er allemaal als eerste te zijn. De walvis duikt echter onder (zonder z’n staart te laten zien) en als ‘ie na 10 minuten een stuk verder weer boven komt herhaalt de 'walvisrace' van de 10 bootjes zich. Hmmm, niet echt onze manier van walvissen kijken. Dit is meer een walvisjacht, met als enige voordeel dat de walvis blijft leven. We zien een paar keer een mooie 'blow' en rugvinnen, maar weten eigenlijk niet eens welke soort walvis we hebben gezien.... Vanuit de bemanning komt geen enkele informatie en ook navraag levert geen duidelijkheid op.... Hmmmm.... de trip valt toch een beetje tegen.... Maar ja, het grootste deel van de toeristen aan boord van de boten zijn toch meer de strandtoeristen en die zitten niet te wachten op meer informatie over de biologie van de walvissen enzo...

Vanuit de walvisstad Mirissa rijden we 150 km naar de hoofdstad Colombo. We doen dat op een moderne en efficiënte manier: via een heuse snelweg (tol)! Normaal gesproken kost zo'n afstand in Sri Lanka je al gauw 4 tot 5 uur rijden, maar deze keer gaat het gelukkig een stuk sneller. Deze snelweg is een paar jaar geleden aangelegd en vormt het eerste deel van een rondweg die ooit om het eiland moet gaan lopen. Maar rijden op een snelweg in Sri Lanka is toch wat anders dan in Europa: er lopen nog steeds zwerfhondjes rond, er fietsen mensen en er lopen pauwen op de weg. Het grootste obstakel om toch geen gemiddelde van 100 km/uur te halen ligt echter bij de Sri Lankanen zelf! Ze kunnen echt niet op een snelweg rijden. De ene auto rijdt 50 km/u, de volgende weer 120 km/u. Bovendien slingeren diverse auto's van baan naar baan, net alsof ze de auto niet helemaal onder controle hebben. Ook rijden ze soms precies op de middenstreep en lijken die als een soort richtstreep te gebruiken. Het is natuurlijk ook wel een hele stap voorwaarts als je je bedenkt dat je in de rest van het land maximaal 70 km/u mag rijden, maar in de praktijk de 60 km/u niet eens haalt. En dan opeens 100 km/u rijden.... Maar alles gaat goed en we vinden in de chaos van Colombo onze weg wel. Dat laatste uurtje vanaf de snelweg naar het hotel is wel het meest intensieve voor Alex en Angeline: de claxon, de richtingaanwijzers, het groot licht, de ruitenwissers (beetje regen), het gaspedaal, de rem en uiteraard het stuur moeten allemaal gebruikt worden en dan moet Alex ook nog oor hebben voor de route-aanwijzingen van Angeline. Als iemand nu nog zegt dat mannen geen 2 dingen tegelijk kunnen doen......... Maar ook Colombo wordt geslecht en om half 5 zijn we bij ons hotel. Een half uurtje later komt de autoverhuurder de auto ophalen. De verhuurder loopt om de auto en neemt 'm zonder verdere opmerkingen mee. We hadden de auto de dag ervoor dan ook een beetje gewassen om de ergste modder te verwijderen. En tsja, de ijzerdraadjes waarmee we een spatscherm aan de voorkant van de auto hebben vastgezet (die kwam los toen Alex door een iets te diepe plas reed), die vallen gelukkig niet op.....

's Avonds gaan we lokaal uit eten. Het is een gezellige tent en we vragen of ze het eten niet al te heet willen kruiden. Als de curry met garnalen op tafel komt, ziet de saus rood van de pepers in plaats van groen. Alex neemt moedig een hap, maar heeft zijn hele glas water nodig om te blussen. Tsjonge, dit is gewoon gevaarlijk heet!!! Als je dit schaaltje garnalen met curry op zou moeten eten zonder het te mengen met rijst, dan overleef je dat gewoon niet. Echt niet!! Zorg dat je dus altijd voldoende blusmiddelen bij de hand hebt als je in een lokaal tentje gaat eten in Sri Lanka…..

De laatste dag van de vakantie verkennen we Colombo. Het is een zondag en we zijn verrast dat het zo stil is in de stad! We bezoeken in het centrum 2 boeddhistische tempels: de eerste is klein, maar ligt fraai in een meertje en de tweede is meer een soort rariteitenkabinet. Eén van de zalen ligt vol met ivoor, van hele slagtanden tot fraai gesneden beeldjes, en er zijn allerlei gebruiksvoorwerpen van goud en zilver. Er ligt voor kapitalen. In een andere zaal is het net een bric a brac (franse rommelmarkt). Vitrine na vitrine ligt vol met oude en veelal kapotte horloges, brillen en de meest prullerige plastic beeldjes. We kijken onze ogen uit en hebben nog nooit een dergelijke tempel gezien. 

Vervolgens lopen we via een Hindoestaanse tempel en een pagoda op “stelten” naar een soort bazaar, waar het waanzinnig druk is. En dan wurmen zich ook nog toeterende tuktuks door deze mensen massa. Geuren, kleuren, lawaai, alles komt op je af als je hier loopt. En het opvallende is dat we geen toerist tegenkomen.

Geen idee waar die uithangen in Colombo, maar niet op deze markt! Na 2 uurtjes struinen beginnen onze zintuigen het te begeven en besluiten we als laatste deeltje van de vakantie per bus naar een tempel te gaan, die 10 km van het centrum van Colombo ligt. Het kost even moeite om op het busstation de juist bus te vinden (de Sri Lankanen spreken de plaatsnamen heel snel uit en alleen na enig oefenen kunnen we dat ook een beetje en snappen ze waar we heen willen). Voor 15 eurocent per persoon leggen we de 10 km af. Wow, het is heel erg druk bij deze tempel, zondag is blijkbaar tempelbezoekdag! We geven onze schoenen in bewaring en lopen het tempelcomplex op. Andere toeristen zien we niet en we kijken onze ogen uit: de tempel is van binnen heel fraai, maar eigenlijk zijn alle biddende mensen veel interessanter!

Omdat onze vlucht pas om 3 uur ’s ochtends vertrekt, hebben we onze hotelkamer 2 nachten geboekt, zodat we de 2e avond nog een paar uurtjes kunnen slapen. Als we terugkomen van ons bezoek aan de tempel, doet de electronische deursleutel het niet meer. Pfff... We lopen naar de receptie en daar wordt het euvel verholpen. Alex vraagt gelijk of er inderdaad om half 12 een taxi geregeld is om ons naar de luchthaven te brengen. Ja, dat is geregeld. We gaan lekker slapen en de wekker loopt om kwart voor 11 af. Alex voelt aan zijn water dat het met de taxi niet geregeld is en loopt naar de receptie. Een taxi? Nu, voor zo meteen? Ja, dat hebben we vanochtend al gevraagd!!! Degene achter de balie kijkt heel moeilijk en angstig. Taxi for now, for tonight, vraagt hij wel 5x. Ja, is het resolute antwoord van Alex en de prijs is vanochtend ook al afgesproken. De man begint allerlei telefoonnummers te bellen en na een paar telefoontjes is het raak. Hij heeft iemand gevonden die ons naar de luchthaven wil brengen. Pffff, gelukkig..... Een half uurtje later komt er een gloednieuwe Toyota Prius voorrijden. Haha, we hebben betaald voor een klein bakkie, maar worden in een luxe bak naar de luchthaven gebracht! We doen de bagage in de achterbak, stappen achterin en de chauffeur rijdt weg. Na 100 meter rijdt hij een doodlopend steegje in. Huh??? De chauffeur mompelt wat in zichzelf en draait de auto, dat past maar net. Vreemd begin van een autoritje naar de luchthaven.... In de stad rijdt ‘ie de hele tijd met groot licht aan (wat flink wat seinen en toeteren van andere automobilisten oplevert....) en zwalkt wat over de weg. Op de tolweg naar de luchthaven krijgen we toch wel een vervelend gevoel. De snelheid varieert tussen de 40 tot 110 km/u. Ook rijdt hij grotendeels van de tijd op de middenstreep, ondanks toeterende auto's achter hem.... Af en toe gaat ‘ie gewoon pats boem op zijn rem staan en het is een wonder dat er niemand achterop is gereden... Dronken is ‘ie niet en we kletsen maar wat tegen hem omdat we het idee hebben dat ‘ie bijna in slaap valt. Pffff, we zweten peentjes achterin de auto..... Angeline zegt dat dit het enige halfuurtje is dat ze niet met een veilig gewoel in een auto heeft gezeten in Sri Lanka. Da's wel lief en dat is ook precies dé reden dat we zelf een auto hebben gehuurd!! Wonder boven wonder (en dat is niet overdreven) komen we heelhuids aan op de luchthaven en vliegen om 3 uur 's nachts met Emirates weer naar het koude, donkere kikkerlandje toe....

Wat vonden we van de vakantie en van het land? Het is een relaxed en makkelijk land om te reizen. De levensstandaard en het welvaartsniveau lagen duidelijk hoger dan verwacht. We spraken tijdens de trip een stel Nederlanders, die schriftjes, pennen en ballonnen hadden meegenomen voor de kinderen. Ook zij kwamen tot de conclusie dat de kinderen die spullen niet meer van blanken hoeven te krijgen. Make-up, moderne kleding en een smartphone zijn de meer gebruikelijke dingen waar de jeugd mee bezig is. De mensen hebben geld voor speelgoed, ijsjes en uitjes en zelfs vakanties. Elk weekend trekken veel gezinnen eropuit, naar nationale parken (zij betalen slechts zo'n 1,5 euro entree), maar ook naar een botanische tuin of andere attractie. Wij krijgen zelfs soms van lokale gidsen of guesthouse-eigenaren de vraag hoe het in andere parken is, omdat ze daar zelf ook naar toe willen. Zoals gezegd, we hebben niet echt het gevoel in een ontwikkelingsland te zitten. Maar dat kan ook aan onze eerdere reiservaringen liggen, waardoor we dit een luxe vakantie vinden.... Wat wel nieuw was voor ons dat niet alleen Westerlingen op vakantie in Sri Lanka gaan. Onderweg zijn de Oosterse toeristen (Chinezen, Japanners, Koreanen, Indiërs) ver in de meerderheid, aangevuld met Russen en andere verre Oost-Europeanen. En dus de Sri Lankanen zelf niet te vergeten….

Maar dé attractie van het land zijn toch wel de mensen zelf. Ze zijn super vriendelijk en laten je over het algemeen met rust. Zo moesten we op het busstation van Colombo zelf vragen waar onze bus stond, terwijl je verwacht dat iedereen op je af komt als je daar als blanke een beetje hulpeloos om zich heen staat te kijken. De mix van natuur (we hebben uiteindelijk 209 vogelsoorten gezien) en cultuur (eten en tempels) vonden we zelf ook erg leuk, Kortom, misschien minder ‘aparte’ reisverhalen dan in Kameroen of Bioko voor jullie om te lezen, maar voor ons was het deze keer wel veel relaxter!!! Waar de volgende trip heen gaat weten we nog niet, maar dat lezen jullie vanzelf wel een keertje. Tot slot willen we jullie bedanken voor het lezen van de blog en voor de reacties!

Ennuh, we hebben dit jaar geen kerstgroet kunnen versturen en daarom mede namens deze Sri Lankaanse verkoper in kerstsfeer hele fijne feestdagen en een gezond 2015!!

Liefs, Alex en Angeline