Apenfratsen

Een aantal mensen vraagt zich af waarom wij het nu zo leuk vinden om poep te scheppen. We staan niet echt bekend als mensen met een voorliefde voor schoonmaken. Maar ja, als je met dieren wilt werken, hoort dat er ook bij, net als het voeren (terwijl wij ook geen keukenprins(es) zijn). Het blijft grappig om te kijken hoe de dieren op dingen en op jou reageren. Bij het schoonmaken wordt er veel water gebruikt en overal liggen er dus meters tuinslang met de ons welbekende Gardena spuitstukken. Je moet dus bij het schoonspuiten voortdurend opletten dat de slang niet binnen handbereik van grijpgrage handjes ligt. Soms gaat dat wel eens mis, want dan zie je de gorilla's opeens bezig met een wedstrijdje touwtrekken met, wat bleek, de tuinslang van de meerkatten. Het is niet zo moeilijk te begrijpen dat je die slang zo snel mogelijk terug wilt. Niet om te gebruiken, want die zal van voor tot achter geperforeerd zijn, maar je wilt voorkomen dat de slang als touw gebruikt wordt om ergens op of uit te klimmen, of dat ze de slang tussen de schuiven gaan leggen zodat deze niet meer dicht kunnen. Het was niet zo moeilijk de twee grootste belhamels bij de gorilla's, Benito en Batek, mét de slang in één van de binnenverblijven te krijgen. Alleen al de gedachte dat er misschien wel wat lekkers te halen zou zijn, was voldoende. De volgende stap is de slang terug te krijgen. Benito en Batek weten precies wat de bedoeling is en steken voortdurend de slang uitdagend naar je toe door de tralies. Maar verzorger Jonathan en Angeline waren slim genoeg om ons niet te laten verleiden tot een spelletje touwtrekken... Angeline was op dat moment nog bezig met het schoonspuiten van de verblijven en met name Benito vond het maar vreemd dat er wel water uit haar slang kwam, maar niet uit die van hem. De gorilla's zijn namelijk gek op water en douchen. Je doet ze geen groter plezier dat ze helemaal kledder nat te spuiten. Ze staan dan echt te dansen en te springen in de waterstraal. Maar goed, hoe hebben we de slang teruggekregen? Het was fascinerend om te zien wat een overwicht verzorger Jonathan heeft. Hij had in een ander binnenverblijf wat lekkers gelegd en de twee mochten daar alleen heen lopen als ze de slang lieten liggen. Dat vonden ze duidelijk heel flauw en er werd flink tegengesputterd, maar uiteindelijk was de verleiding van een stuk ananas toch te groot......

Behalve het schoonmaken proberen we ook tijd te steken in gedragsverrijking (zowel voor de dieren maar eigenlijk ook voor onszelf). Zo is het best wel grappig ijsjes te maken door stukjes fruit, nootjes en water in een bekertje in te vriezen en dat vervolgens aan de dieren te geven. De grotere dieren zoals de chimps en gorilla's peuteren het ijsje heel minitieus uit elkaar zodat ook maar geen stukje verloren gaat. Bavianen knauwen een paar keer zodat de stukken in het rond vliegen en laten het vervolgens liggen en de meerkatten vinden het maar gekke koude dingen, waar ze voorzichtig aan snuffelen en peuteren maar toch wel heel interessant vinden.

De gedragsverrijking wordt niet alleen in de vorm van voedsel gegeven, met name jonge dieren hebben ook veel aandacht nodig. En knuffelen met jonge dieren is natuurlijk altijd leuk. Dat is de reden dat de quarantaine zo populair is bij de vrijwilligers. Alleen als je daar bent ingedeeld mag je spelen met de jonge meerkatjes en de drie babychimps. Die zijn allemaal nog te klein om zich staande te houden in een grote (familie-)groep. Vorige week was Alex twee dagen de gelukkige, deze week Angeline. De reacties van de kleintjes op een "nieuw gezicht" zijn heel duidelijk. De middelste, N'Tui, gedraagt zich als een echte ventje en gaat stoer doen: stenen gooien, op je af rennen en slaan. Vervolgens gaat 'ie testen hoe ver 'ie kan gaan. Hij pakt je hand alsof 'ie wil spelen, maar zet vervolgens wel zijn tanden net iets te hard in je vel. Dan moet je dus als een strenge moeder optreden en hem vermanend toespreken en als dat niet werkt hem van je af duwen. De oudste, de drie-jarige N'Gambe, is een schat van een meisje. Het liefst loopt ze hand in hand met je rond in het verblijf en grappig genoeg heeft ze door dat jij een stuk langer bent dan zij, want ze kiest over het algemeen een route waarbij je niet al te ver hoeft te bukken. Heb je geen zin om te bukken en blijf je staan, dan kiest ze meteen een andere route. Na twee rondjes klimt ze op je zij en krijg je een omhelzing alsof ze je nooit meer wilt loslaten. Althans dat is het gedrag van N'Gambe bij Angeline. Op Alex reageert ze heel anders, daar wil ze lekker mee stoeien en dat betekent dus tegen je aan lopen en slaan. En alhoewel ze maar zo'n 15 kg weegt, komt dat best hard aan....... De jongste van het stel is de tweejarige Mayos. Dit is af en toe best wel een verwend prinsesje. Ze zit heel graag bij je op schoot en wil graag gevlooid/geaaid worden. Zodra één van de anderen je aandacht probeert te trekken, begint Mayos luidkeels te schreeuwen. Als kleinste moet ze het best wel vaak ontgelden. Zeker N'Tui kan geen leuker spelletje bedenken dan Mayos onverwacht een lel te geven of wat van haar af te pakken. De reactie is een hoop gekrijs en als je in de buurt bent neemt Mayos een duik in je armen, kruipt nog steeds krijsend zowat onder je shirt en kalmeert pas na een paar minuten. Vervolgens springt ze van je af, loopt op haar plaaggeest af, geeft hem een lel en springt vervolgens wederom krijsend in je armen, ditmaal met een boze N'Tui achter zich aan. Het is dus niet altijd makkelijk die drie bezig te houden....

Behalve het opvangen van in beslag genomen apen houdt Limbe Wildlife Center zich ook bezig met educatie. Het centrum is open voor bezoekers en jaarlijks worden er rond de 40.000 bezoekers ontvangen waarvan 90% Kameroenees is. De overige 10% beslaan meer dan 90 nationaliteiten! Je kunt bijna geen land bedenken of LWC heeft daar in 2009 een bezoeker uit gehad. Naast de educatie in de tuin wordt er ook veel gedaan aan educatie aan scholieren. In samenwerking met het Ministerie van Onderwijs is er een lespakket (20 wekelijkse lessen en diverse testen) samengesteld over natuurbescherming in de ruimste zin van het woord. Drie van de verzorgers geven elke week gastlessen op scholen. Dit jaar doen 14 scholen in de regio mee. Deze week zijn we een dag meegegaan met Glenn, één van de educatoren van het centrum. Toen we op de eerste lagere school aankwamen, stormden de hele meute naar buiten om Glenn en die twee blanken te komen begroeten. De eerste paar minuten van de les zijn de ogen niet op Glenn, maar op Alex en Angeline gericht. De kidz vinden de lesstof echter zo leuk, dat de aandacht gelukkig al snel naar Glenn gaat. Opvallend was dat zo ongeveer alle kinderen tijdens de les naar het toilet willen (en mogen) en dat ze zeer netjes zijn bij het beantwoorden van vragen. Ze steken hun vinger op, mogen dan gaan staan (wat overigens voor het meisje links achterin op de foto van de primary school onmogelijk is........), herhalen de vraag en geven vervolgens met gedempte stem antwoord. Het lesonderwerp deze week was handel in dieren. Op de basisschool werd dit gedaan aan de hand van het verhaal van Pitchou, één van de gorilla's op het project die 12 jaar geleden als éénjarig gorilla-meisje is gekomen. Haar moeder is door stropers doodgeschoten en Pitchou is vervolgens als huisdier verkocht en gelukkig snel afgestaan aan het centrum. De kinderen luisterden ademloos naar het verhaal en wisten na afloop best wel moeilijke vragen over het verhaal te beantwoorden. Op de middelbare school werd het verhaal uitgebreid met de feiten over de bushmeat-handel. Hiermee wordt overigens niet de (gelegaliseerde) jacht van lokale mensen bedoeld die jagen voor eigen consumptie, maar de illegale (vaak grootschalige) jacht voor de (internationale) handel. Deze les werd op deze school voor 3 klassen tegelijkertijd gegeven, en ach, als je met 7 volwassenen in een Toyota Carina past (3 voorin en 4 achterin en ja het past echt), dan passen er ook wel 140 kinderen in 1 klaslokaal......Alex is overigens erg populair onder de jonge meisjes, want tot op 100 meter buiten de school hoor je nog steeds Alex Alex Alex roepen. Tsja, Angeline is gewoon een moeilijke naam......

Zaterdagmiddag, jawel op onze vrije dag, gaan we een kijkje nemen bij de Nature Club van het LWC. Dan worden er allerlei activiteiten ondernomen (allen natuurlijk met een link naar natuurbehoud) met de lokale jeugd. Een deel van de door ons meegebrachte knutselspullen en spelletjes zijn voor deze club bedoeld.

De rest van onze vrije weekenden vullen we met boodschappen doen op de markt, kleren wassen en uitjes zoals een middagje luieren op het strand. Op werkdagen zijn we tot 5 uur op het centrum, hobbelen we naar de bakker, zitten nog eventjes op onze veranda, douchen, koken nog iets simpels, kletsen wat met de medehuisgenoten (Eran, Noortje en A.K.) en vallen we om 9 uur al in slaap. Vandaar dat we ons relaas op zaterdag of zondag op internet zetten. De volgende morgen staan we dan gezond weer op. Enne, geen idee wie de reactie van Sonja Barend heeft geplaatst!!! Wil de echte Sonja Barend zich NU opstaan!! Of gaat nu Herman Emmink reageren.........

Opvallende zaken deze week:

• Denen zijn net zo verzot op drop als Nederlanders;
• Wij blijven ons verbazen wat er van een vis overblijft op het bordje van een Kameroenees. Een Nederlandse kat kan daar nog heel wat van leren......
• Het is de gewoonste zaak om als man hand in hand met elkaar te lopen, terwijl openbaar contact tussen man en vrouw "not done" is;
• 50 kg voer in een kruiwagen heuvelop duwen is voor Angeline een ware strijd tegen de zwaartekracht. Voor Alex is dat natuurlijk een peulenschil.........;
• Ondanks dat het werktempo laag is hier, wordt er op sommige momenten heel hard doorgewerkt. En dat is bij de "construction". 's Ochtends worden twee jonge krokodillen uit een oud ommuurd verblijfje verhuisd. 's Middags is er van het oude verblijfje alleen een grote stapel stenen over. Het gereedschap: een grote moker en stootijzer. En natuurlijk spierkracht. Dat is de mannen overigens aan te zien;
• Anatomie is niet de sterkste kant van Kameroenezen. Ze zijn er heilig van overtuigd dat je melk moet drinken om je longen schoon te maken na het doen van laswerkzaamheden.
• De commando's die de verzorgers gebruiken voor de dieren (inside, outside, pass, go) zijn precies hetzelfde als de leraren op school tegen de kinderen gebruiken.

Enne, wederom bedankt voor de reacties. Het is altijd leuk iets van het thuisfront te horen. Ben je nieuwsgierig of heb je vragen stel ze dan gerust via de e-mail ([email protected]). We checken twee keer per week onze mailbox.

Groetjes, Alex en Angeline