Bikkels, sukkels en prutsers

Bikkels, sukkels en prutsers

Een paar van jullie kennen de term bikkels. Dat zijn (ex-)DHV-ers (het bedrijf waar Alex jarenlang voor gewerkt heeft), die jaarlijks begin maart in de Ardennen gaan kamperen (soms ligt er dan nog sneeuw.....). Kanoën (in ijskoud water), mountain-biken, oriëntatieloop enzo. Nou, Maarten en kornuiten, sinds vandaag weet ik dat wij daar maar een stelletje watjes zijn. Hier volgt het verhaal van de echte bikkels. We zijn vanochtend samen met 3 anderen op weg gegaan naar Buea, een stad gelegen aan de voet van Mt. Cameroon. We kwamen overigens in eerste instantie niet verder dan 10 km van Limbe omdat er steeds meer rook vanuit de motor in de auto kwam. Als dat zou gebeuren, is dat geen probleem had de chauffeur van het project gezegd. Nou, het was wél een probleem want plotsklaps hield de motor van de Landrover er mee op. De slogan 'If you want to see the people drive a Landcruiser, if you want to meet the people drive a Landrover' werd maar weer eens onderstreept. Er zat dus niets anders op dan de auto achter te laten (die is later weggesleept door de andere auto van het project) en verder te gaan met een taxi. Voor de wat langere afstanden rijden ze hier, zoals overal ter wereld, in een Toyota Hi-Ace busjes. Daar passen 18 passagiers in (4 rijen van 4 en 2 voorin plus de chauffeur). Vaak vertrekken ze pas als ze helemaal vol zitten, dus de kans dat wij met zijn vijf-en in één keer weg zouden komen schatten wij erg klein in. Maar wat schetst onze verbazing: binnen een paar minuten stopt er een taxibusje waar maar twee passagiers inzaten. En nog mooier: hij was op weg naar Buea. Een paar kilometer voor Buea passeerden we een ander taxibusje dat met pech langs de kant stond. Dat betekende dus dat we de laatste km's met maar liefst 19 passagiers hebben afgelegd. Aangekomen in Buea was het een drukte van jewelste. Het was vandaag de dag van de Race of Hope. Dat is een bergmarathon: vanuit Buea rennen de bikkels (daar zijn ze dan) Mt. Cameroon op. De afstand is 20 km (enkele reis) en ze gaan van een hoogte van 1000 meter naar de top op 4095 meter over een smal wandelpaadje. Daar krijgen ze als bewijs van het halen van de top een wit armbandje. Diverse lopers nemen als bewijs voor het halen van de top ook een bosje van een bepaald bloemetje mee, dat alleen op de top groeit. Onderweg worstelen de lopers met veel wind, regen, hagel en een steeds ijler wordende lucht. Het schoeisel: vaak plastic waterschoentjes zoals wij vroeger droegen als we gingen zwemmen in de Ardeche of compleet versleten en afgetrapte gympies. Behalve de echter toppers hebben de deelnemers geen geld voor goede loopschoenen. Toeristen doen er 3 dagen over om de top te bereiken en weer heelhuis terug te keren, maar die lui hier doen dat in ruim 4,5 uur!!!!!!! Dus in 4,5 uur een hoogteverschil van 3100 meter overbruggen en 40 km afstand over bergpaadjes afleggen. Iedereen die dat sowieso in 1 dag doet is een bikkel. Er verschijnen in totaal zo'n 700 mensen aan de start, verdeeld over de categorieën jeugd (de jongste zo'n 15 jaar), dames, heren, senioren en veteranen (dat ben je als je boven de 35 (!!!) bent). De winnaar ontvangt een geldbedrag van 3 miljoen lokale francs (4500 euri) en dat is hier echt een enorm bedrag. Voor de eerste vrouw (die finishte in 5,5 uur) is hetzelfde bedrag weggelegd. We hebben enorm genoten van de aankomst in het stadion van Buea. Het was wel een beetje gek dat we de hele dag tussen de circa 50000 bezoekers maar een stuk of 10 blanken hebben gezien. Maar het voelt gewoon veilig en de sfeer was fantastisch en er waren allerlei spelletjes te doen, zoals ringwerpen. Sommige lopers (zoals een oud, klein mannetje of een jong meisje) werden zo ongeveer naar de finish geschreeuwd of kregen een escorte van meelopende militairen en politie om ze vooruit te pushen. Oh ja, er doen een stuk of 10 buitenlanders mee aan de race, waarvan er 1 zelfs zeer goed presteerde en ongeveerd 15e werd. Hij kreeg een staande ovatie van het hele stadion.

De sukkels zijn de mensen van het elektriciteitsbedrijf. Bij ieder onweer knalt de elektriciteit eruit. En omdat we hier langzaam naar het regenseizoen gaan (vanaf half maart regelmatig een bui en vanaf mei onwijs veel regen) begint het af en toe te onweren. Zoals vanavond. Ik zei tegen Angeline: goh, het onweert en we hebben nog elektriciteit. Dat had ik niet moeten zeggen, want echt waar, 10 seconden later was het donker in huis... Ik zit hier nu te typen met 2 kaarsjes om mij heen én een zaklantaarn om het toetsenbord te verlichten. Het scherm geeft zoveel licht (daar komen overigens hordes vliegende beestjes op af......) dat je het toetsenbord niet meer ziet. En hoewel mijn gezichtsvermogen niet erg jofel is, kan ik niet volledig blind typen. Zouden ze een laptop voor de Afrikaanse markt kunnen ontwikkelen met verlichte toetsenborden? Voor als de stroom uitvalt.....

Tenslotte de prutsers (tsja, hoe zal het zijn met Arjen Crince (ex-medewerker van de provincie), die dit woord veelvuldig gebruikte). De prutsers zijn de Chinezen, die hier goedkope, maar echt waardeloze producten op de markt zetten. Degene die de verhalen van Erik Mager in Guinea-Bissau hebben gelezen weten direct waar ik het over heb. Een paar voorbeelden:

• een aansteker kost hier € 0,15. Echter, na 15 keer gebruik was ie al kapoerewiets. Vervolgens toch maar lucifers gekocht;
• een aardappelschilmesje kost hier eveneens € 0,15. Bij het uithollen van de eerste tomaat had ik echter 2 halve mesjes.....
• als mensen hier malaria-aanval hebben, gaan ze naar de apotheek om medicijnen te kopen. Een aanzienlijk percentage van de medicijnen is echter nep en werkt niet. Namaakspul uit China...
• Alex is zijn horloge verloren en heeft op de markt voor € 7,- een nieuwe gekocht. Een Saiko (let op de spelling). Garantie tot het einde van de markt zullen we maar zeggen. Als het horloge 24 uur werkt, dan loopt ie 10 minuten achter. Echter, meestal haalt ie dat niet omdat de secondewijzer (ja, die zit er dan wel weer op...) blijft steken. Prutswerk dus....
• Bijna iedereen heeft hier een Nokia als mobieltje. Tsja, dat dachten wij. Maar nee, het leeuwendeel is namaak uit China en ze plakken er gewoon een Nokia-label op.... Tsja....
• Behalve bij een echt benzinestation kun je hier langs de kant van de weg ook benzine kopen bij jonge knaapjes. Die hebben een paar jerrycans en een trechter staan. In plaats van 500 francs (€ 0,75) per liter betaal je nog geen 300 francs. Illegale import uit het buurland Nigeria. Maar het wordt vervolgens gemengd met water of allerhande chemische afvalstoffen. Tsja, ondanks alle vreselijk stinkende uitlaatgassen van met name de brommertjes blijven ze wel rijden. Komt wel niet uit China, maar prutsers zijn het wel.

Dit was maar een hele kleine greep uit de goedkope troep die je hier kunt kopen. De beste koop tot nu toe waren de teenslippers van Alex voor € 1,5 euro die al bijna 2 maanden mee gaan......

Verder gaat alles hier zijn gangetje en zit weer een werkweek op. We hebben leuke diensten gedraaid en het is erg leuk om te zien dat de gorilla's je echt beginnen te kennen en zelfs al commando's beginnen op te volgen. Aan het einde van de dag krijgt iedere gorilla een kop yoghurt. Je roept gewoon de naam van de gorilla en hij of zij komt aanstiefelen voor zijn beker lekkers. Ook gaan ze naar een andere binnenkooi als je bijvoorbeeld zegt: Benito, pass. Tsja, de gorilla's luisteren beter dan ik naar Angeline.....

Nog even iets over de papegaaien. Er zijn inmiddels 50 papegaaien vrijgelaten, dus dat begint nu eindelijk een beetje te lopen. Er zijn er overigens ook meer dan 75 doodgegaan in het centrum. Dat is best triest want je probeert ze allemaal te redden. Maar toch zijn er iedere dag weer een paar dode vogels te betreuren. De kooien waarin ze noodgedwongen zitten zijn niet gemaakt voor vogels, maar voor mensapen. Met 1000 vogels op een kluitje levert dat veel stress op en je moet de kooi in om de waterbakken te verversen en ze eten te geven. En ook dat levert stress op. En ze waren natuurlijk al verzwakt en gestressed aangekomen. Bovendien is het een beetje Murphy in het spel: er is vaak geen tijd om de papegaaien te vangen, ze in transportkistjes te doen  en vervolgens in een stuk natuurlijk bos uit te zetten. De chauffeur is met iets anders bezig, de auto staat in de garage, alle verzorgers moeten een TBC-test laten doen, de dierverzorger van de papegaaien heeft malaria etc. etc. etc. We gaan er nog wel op aandringen om toch vaart te zetten achter de vrijlatingen omdat het voor de resterende dieren na iedere release ietsjes rustiger wordt (minder stress).

Jullie schrijven veel over het weer in Nederland. Koud, wit enzo. Hier wordt het steeds warmer en de thermometer komt ook 's nachts niet meer beneden de 30 graden. Tsja, dat is wel wat anders dan bij jullie..... Misschien kunnen we wat zout van ons lichaam schrapen en opsturen. Kan iemand dat misschien op zijn stoepje strooien.....

Die hoge temperaturen eisen wel hun tol. Het werken gaat prima, maar 's avonds is de fut er volledig uit en liggen we soms al om 8 uur te pitten (en te zweten....). Ze noemen het niet voor niets tropenjaren. Het leuke van de hoge temperaturen is dat de dieren de door ons gemaakt ijsjes erg lekker vinden. Je snijdt gewoon wat zoet fruit (ananas, papaja o.i.d.) in kleine stukjes, doet er pinda's doorheen, doet een touwtje in een yoghurt-bekertje of een deel van een plastic fles, vult dat vervolgens met het fruitmengsel en water en zet het in de vriezer. De volgende dag zijn er heerlijke ijsjes, waar groot (gorilla) tot klein (de jonge witneusmeerkat Spot) van genieten.

Nog 1 weekje werken op het project en dan begint het volgende avontuur! We gaan dan 3 weken rondreizen door het westelijke en zuidelijke deel van Kameroen en hopen dan eindelijk eens goed te kunnen gaan vogelen. Tot nu toe gaat dat matig en we hebben pas 60 soorten gescoord..... Onze berichtjes op de weblog zullen dan minder frequent zijn en op de foto's moeten jullie dan eventjes wachten. We kunnen de foto's namelijk niet verkleinen omdat we de laptop niet bij ons hebben en dus ook niet uploaden. Als je hier namelijk 1 onbewerkte foto van 3 Mb wilt uploaden, dan moet je daar een half uur voor uittrekken....

Oh ja, het lukt niet meer om de foto's in de tekst te zetten. Hierdoor wordt de tekst een beetje langdradig om te lezen en moet je zelf de foto's erbij zoeken. Sorry voor het ongemak.....

Groetjes maar weer en succes met het winterweer!!!!

Alex en Angeline