Work finished!

Zo, het werken op het Limbe Wildlife Center zit er op! Time flies en we hebben helemaal niet het idee dat we hier ruim 8 weken hebben doorgebracht. OK, we zijn beiden 1 week ziek geweest, maar dan nog. We hebben het heel erg naar ons zin gehad, maar hebben wel allebei het gevoel dat de periode lang genoeg geweest is. De meeste vrijwilligers blijven maar 1 maand, maar dat vinden we echt te kort. Je bent al 2,5 week bezig voordat je alle secties hebt doorlopen en dan zou je nog maar 1,5 week over hebben. Wij kennen de verzorgers inmiddels goed en zij ons en van bepaalde apensoorten ken je alle individuen en zij ons. En dat maakt het werken er veel leuker op.

Maar na enige tijd ontstaat er ook gewenning. Het voelt soms een beetje als routinematig werken en dat is natuurlijk ook niet de bedoeling. Je moet immers super alert blijven. Eén foutje kan fataal zijn..... Zo maakte een verzorger van de quarantaine de fout door aan Angeline aan te geven dat ze een bepaalde kooi kon gaan schoonmaken omdat alle apen naar de aangrenzende kooi waren gedaan. Voordat Angeline de kooi instapte om poep te gaan scheppen, bleek er toch nog een aap in te zitten...... Gelukkig had ze dat zelf door....En je moet er bijvoorbeeld niet aan denken dat de chimpansees naar buiten worden gestuurd als je nog bezig bent de bananen neer te leggen van de ochtendvoedering. Poef, wat zal dat schrikken zijn als je 40 chimpansees op je af ziet rennen..... 

Alex is er zonder kleerscheuren vanaf gekomen deze 8 weken, Angeline heeft op haar laatste dag in de quarantaine nog een partijtje vrij worstelen gedaan met een mandril. Er blijkt in het traliewerk tussen 2 kooien ergens een spijltje te ontbreken, zodat mandril Campo in plaats van alleen maar zijn hand, zijn hele arm door het hek kan steken. Angeline dacht op 75 cm afstand van het hek veilig aan het werk te zijn, totdat iemand wel erg hard aan haar haar trok. Dat was dus meneer Campo. Gelukkig reageerde Angeline goed en liet Campo vrij snel los. Op 1 schram achter haar oor en het verlies van een hele pluk haar na is alles goed afgelopen. Niemand had het ontbrekende spijltje ooit opgemerkt! Het is de dag erna met het nodige kunst- en vliegwerk en waterstralen door Alex en Killy gerepareerd.

Er was nog meer spektakel de afgelopen week. Een ontsnapping van een puber-gorillakerel (Batek) en een ontsnapping van een volwassen Mandril! Batek maakte vanuit een hoge zitplek in een boom een soort circussprong het verblijf uit. Een hele gekke, ondoordachte actie van hem, maar wel succesvol. Na een half uur werd 'ie met Mathilda (de bijnaam voor het verdovingsgeweer) geraakt en hij viel uiteindelijk recht voor de ingang van de binnenverblijven in slaap. Gelukkig dus slechts een kort stukje dragen om hem weer in de binnenverblijven te krijgen. Wij zaten op dat moment nog aan ons zondagochtenontbijt en waren dus niet op het centrum. Bij de ontsnapping van mandril Jake was Alex wel dichtbij aanwezig. Jake werd geïntroduceerd in de mandril-groep. De afgelopen weken had hij stuk voor stuk kennis gemaakt met de meeste mandrillen uit de groep en dat ging prima. Een vorige introductie met de leider van de groep, Prospa (zie foto) in de binnenverblijven was geen succes geworden (vechten met flinke wonden tot gevolg). Nu dus maar proberen of een introductie in het veel grotere buitenverblijf wel succesvol zou zijn... De schuif van het binnenverblijf open en Jake rent vrolijk naar buiten. Een vrouwtje biedt zich gelijk aan hem aan en dat vond een ander subadult mannetje niet leuk en deze valt Jake aan.  Jake is opgegroeid als huisdier en hij heeft er geen idee van dat je moet knokken voor je positie. Hij rent liever weg, en dat deed hij dus! Hij rende met een noodgang dwars door het schrikdraad het verblijf uit. Een aantal mensen, waaronder Alex., stond rond het verblijf om Jake toch enigszins af te schrikken om het verblijf uit te knallen. Dat hielp dus niet veel. Na 10 mimuten kon 'ie worden verdoof met Mathilda en was 'ie terug in zijn binnenverblijf. Gelukkig rende Jake niet het verblijf uit aan de zijde waar Alex stond, want die had waarschijnlijk in zijn broek gescheten. Een langs stormende volwassen mandril is niet niks.....

Nog even een laatste update over de papegaaien, want die blog heeft toch wel de meeste reacties opgeleverd. Er zijn inmiddels meer dan 200 dieren vrijgelaten. Het heeft even geduurd, maar er moesten nieuwe kooien worden gemaakt omdat de andere 'release-kooien' niet voldeden. Er zitten nu naar schatting nog 800 dieren in de kooien. Daarvan kan meer dan de helft worden vrijgelaten (en dat gebeurt waarschijnlijk grotendeels de komende week). De resterende dieren zijn te zwak om nu al te kunnen worden vrijgelaten en moeten eerst nog aansterken. Dat gaat echter een stuk makkelijker als je maar met 300 in een kooi zit dan met 1000+.  Kortom, goed nieuws. Minder goed nieuws was dat er gisteren een telefoontje kwam dat er weer 400 papegaaien in beslag waren genomen door de politie. In totaal zijn 3 mensen gearresteerd. Helaas bleek het grootste deel van de dieren al dood en de 27 overlevenden, die in slechte conditie verkeren,  zijn gisteravond op het centrum gearriveerd. Hopelijk kan door de inbeslagnames het vangen in het wild ontmoedigd worden...... Geen idee wat er gebeurt met de gearresteerden. Hopelijk moeten ze lang brommen in een slechte gevangenis!!

We hebben de verzorgers de laatste werkdag getrakteerd op een 'luxe' lunch. Normaal gesproken serveert kokkin Julia voor € 0,30 p.p. een lunch voor de verzorgers en de vrijwilligers die dan bestaat uit rijst en bonen, planteen (een soort bakbanaan) of casavepuree o.i.d.. Maar ze mocht van ons welgeteld 1 euro pp besteden. Ze had diverse gerechten gemaakt (zoals spaghetti in grote hoeveelheden) en iedereen heeft zitten smullen. Er werden heel wat grapjes gemaakt over de Mt. Cameroon of de Kilimanjaro op hun bord. Wat kunnen ze hier toch een partij eten wegwerken zeg. We hadden ook nog voor cola, fanta e.d. gezorgd en dat is voor de mensen hier een echte luxe. Het feest was dus compleet! Een erg leuke manier van afscheid nemen en we kregen vele bedankjes en complimentjes voor het idee. De meeste vrijwilligers geven iets aan een individuele dierverzorger waar ze veel mee hebben samengewerkt, maar wij hadden daar niet zo veel zin in. Dus vandaar deze 'algemene' gift.

Vinden we het moeilijk om weg te gaan? Eerlijk gezegd (nog) niet. Na enige tijd begin je ook steeds meer 'negatieve' dingen gaat zien. En omdat je slechts vrijwilliger bent, de meeste verzorgers hier al 10+ jaar werken en de mensen niet echt in zijn voor veranderingen kun je de 'negatieve' dingen niet oplossen. Met name Alex kan zich daar soms lekker aan storen. Als we langer waren gebleven, dan hadden we een 'eigen project' moeten gaan doen, zoals iets met de verrijking, voeding of observaties. Ook bij de andere vrijwilligers, de (westerse) dierenarts en het projectmanagement komt het stoom af en toe uit de oren. Maar ja, de manier van denken tussen ons westerlingen en de locals is soms wel erg groot. Voorbeeld: de chauffeur Agbee zet vrijdagavond één van de projectauto's binnen het hek omdat 'ie in het weekend niet werkt. Hij parkeert de auto echt middenop de looproute door het park en niet onder één van de mangobomen. Simone, de nederlandse projectmanager, was uiteraard nogal verbaasd waarom hij de auto perse daar neer wilde zetten. Nou, dat zit zo. Agbee is alleen verantwoordelijk voor de auto en voor niets anders. Hij zet de auto's dus op een plek neer, waar geen mango's uit de boom vallen. Het is namelijk mangoseizoen geworden en de mango's vallen massaal van de bomen. En die dingen zijn best zwaar en kunnen zomaar een deuk in de auto veroorzaken. En hij is verantwoordelijk voor de auto. Dat de bezoekers om de auto heen moeten lopen interesseert hem geen ene moer, als er maandag maar geen deuk van een mango in de auto zit.... En zo gebeuren er dagelijks van dit soort grappige, maar ook soms ietwat frustrerende dingetjes. Overigens voeren de positieve ervaringen veruit de boventoon boven de 'negatieve' ervaringen en we hebben hier ontzettend naar ons zin gehad!!!! Het is erg leuk geweest om een kijkje in de keuken van een dergelijk project te hebben, in nauw contact met de lokale bevolking te zijn en uiteraard om zo close met (mens-)apen te kunnen en mogen werken. Kortom, een hele leuke tijd en een goede keuze om hier heen te komen.

Wat gaan we nu doen? Maandag gaan we beginnen aan een trip van 3,5 week in het zuiden van Kameroen. We hebben besloten niet helemaal naar het noorden van het land te gaan omdat wij vinden dat we daar te weinig tijd voor hebben. We blijven liever langer op een beperkt aantal plekken en houden er niet van om Kameroen op zijn Japans te doen (overal maar kort blijven). We reizen met het openbaar vervoer en zullen dus veelal met 7 mensen in een gewone auto of 18 mensen in een busje zitten. Er staan 4 nationale parken op het programma: 2x laagland regenwoud en 2x bergen. Van 1 park (Campo National Park) weten we niet of we er kunnen komen omdat er geen openbaar vervoer heen gaat. De ervaring zal het leren of we iemand kunnen vinden die ons er heen wil brengen (en weer ophalen....). De andere parken zijn goed georganiseerd en het bezoek moet geen problemen opleveren. Wat gaan we doen in die parken: vogelen, kamperen (jawel!!), apen opzoeken en wandelen! Mmm, in deze hitte? De bergparken zijn koeler en op grotere hoogte 's nachts zelfs koud! We kijker er al naar uit. En die laaglandparken zitten ongetwijfeld vol met muggen enzo en daar kijken we dus niet naar uit.....

We zullen de weblog de komende weken waarschijnlijk niet kunnen bijwerken omdat de laptop 'thuis' moet blijven en niet mee de rugzak in mag. Voor jullie heerlijk rustig dat je niet iedere week iets hoeft te lezen. Tot over 3,5 week!!!

Groetjes, A&A