Brrrrrruger Nationaal Park

Het vertrek vanuit Kameroen was zoals we Kameroen hebben leren kennen: rommelig en onduidelijk. De boardingpass was handgeschreven en nummer van de gate ontbrak. Na wat rondvragen kwamen we erachter dat we een paar honderd meter door een schaars verlichte gang moesten lopen om de gate te bereiken. In de vertrekruimte was geen toilet, geen water en geen scherm waarop het vluchtnummer is vermeld. Er zaten maar 20 mensen te wachten en wij hadden een gevoel van: dit gaat nog heel lang duren. Plotseling komt er iemand binnenstappen die zachtjes zegt: embarquement. Verhip, het lijkt erop dat het toestel nog op tijd gaat vertrekken ook! En ja hoor, vlak voor middernacht (een kwartiertje eerder dan gepland) vertrok het toestel met maar 20 passagiers aan boord! En nee, het was geen mini-vliegtuig, maar een of andere Airbus voor 120 passagiers. Maar helaas hadden we na 40 minuten nog een tussenstop in Libreville (Gabon) en stroomde het toestel vol met potige kerels uit de olie-industrie die blijkbaar op weg naar huis waren voor verlof. Onder de 120 passagiers konden we maar ongeveer 5 vrouwen tellen. In Johannesburg verliep alles op rolletjes: de immigratie ging soepel, onze bagage draaide al rondjes op de band en de huurauto-meneer kwam na een belletje aanhobbelen. Je merkt dat de luchthaven al helemaal is voorbereid op al die voetbalgekken die hier over 2 maanden naar toe komen.

We hadden de eerste dag maar 1 taak: vóór half 5 bij de gate van het Kruger NP zijn omdat we een kampeerplekje gereserveerd hebben op de campsite van Letaba. Een kampeerplek reserveren? Ja, omdat we 8 nachten in dezelfde restcamps slapen als Roberto en Judith. Dat zijn onze beste vrienden en zij zijn met hun 2 tienerkidz Sarah en Bas ook op wereldreis. Ja ja, de leerplichtambtenaren in Nederland hebben daar zo maar toestemming voor gegeven. Maar goed dat reserveren: omdat het binnenkort ook in Zuid-Afrika paasvakantie is, hebben we dit al maanden van tevoren geboekt.

Anyway, we hadden een reis van zo'n uurtje of 6 à 7 voor de boeg, dus vanaf de luchthaven in Johannesburg rijden we meteen de R21 naar het noorden op en dan maar kachelen met onze Toyota Condor. Links rijden is voor Alex geen probleem, hij beweert zelfs dat het makkelijker gaat dan rechts rijden...... Voor we Kruger in rijden proberen we boodschappen te doen, maar de uitgekozen supermarkt is geen goede keuze. In deze streken wonen voornamelijk zwarte mensen. Dat zijn we inmiddels wel gewend, maar het assortiment hier is niet wat we gehoopt hadden en meer dan de helft van de boodschappenlijst blijft staan. Helaas is er geen tijd om nog een andere supermarkt uit te proberen, want we moeten verder. Gelukkig houdt Alex stand (we hebben in het vliegtuig maar 3 uur kunnen slapen) en om 4 uur 's middags staan we voor de gate van Kruger (500 km van Joburg). De reservering is OK en 3 minuten later rijden we het park binnen. Een paar olifanten, zebra's en impala's verder hobbelen we om half 6 het restcamp binnen en rijden naar huisje 107. Best vreemd om bekenden in verweggiestan te zien!

We verbazen ons deze eerste dag al vele malen over de verschillen tussen Kameroen en Zuid-Afrika. Waarom kunnen ze hier wel goede wegen aanleggen, zijn er geen politie-controles en is alles goed georganiseerd? Het meest verbazen we ons over de douche op de camping: er hangt een douchegordijn, er komt water uit de kraan (koud uit de blauwe en warm uit de rode!!!!), de tegeltjes liggen recht en hebben allemaal dezelfde kleur, de douche is schoon én je kleren kunt je zo weghangen dat ze niet nat worden. Tsjonge, wat een ongekende luxe. Het is vreemd hoe snel je al weer vertrouwd bent met alle westerse dingen om je heen. Kameroen lijkt dan al lang geleden. Maar zoals de titel van dit verhaaltje al doet vermoeden: we vonden het hier steenkoud, terwijl het 's ochtends toch zo'n 25 graden was in Joburg en tegen de 30 graden in Kruger. Onze lichamen stonden duidelijk nog op de Kameroen-stand en zelfs met de sweater aan zaten we te bibberen!

Na het eten gaan we snel onder de wol, want de volgende ochtend willen we vroeg uit de veren. 'Game' en vogels zoeken moet je namelijk 's ochtends zo vroeg mogelijk doen. Dat betekent dus voor dag en dauw op, snel wat ontbijten met Roberto en Judith (de kidz blijven lekker liggen, die hoeven niet zo nodig elke vogel te zien) en dan op pad zodra de hekken van het kamp open gaan (half 6 ...). Voor degenen zonder safari-ervaring: vanwege de leeuwen, olifanten, buffels e.d. mag je alleen op aangegeven plekken je auto uit. De lodges en campings liggen binnen een omheind stuk zodat je daar wel veilig kunt lopen. Tussen zonsondergang en zonsopgang wordt het kamp afgesloten en mag je dus niet meer buiten de kampen zijn.

We zijn in totaal 8 dagen in Kruger en doen met name het bovenste deel van het park. En laat dat nou net het deel blijken te zijn met de minste dieren. Maar dat geeft niet, want de nadruk ligt op de vogels. Roberto en Judith hebben in het zuidelijke deel van Kruger al veel dieren gezien en willen met hulp van ons hun vogellijst tot boven de 300 soorten krijgen in Zuid-Afrika. Nou, dat is gelukt, want de vogels vliegen ons letterlijk om de oren. Wij zijn zelf ook erg verbaasd hoe makkelijk het vogelen gaat in vergelijking met Kameroen. Hier blijven ze gewoon lang genoeg zitten om geïdentificeerd te kunnen worden. Hoewel het soms wel wat capriolen kost om vanuit de auto alle vier een vogel hoog in een boom naast de auto te zien. Dat varieert van ongeveer op elkaars schoot hangen tot de auto draaien en keren. Vooral de andere toeristen kijken ons soms verbaasd aan. Als wij minuten lang naar een boom staan te staren, stoppen er al snel andere auto's met de hoop dat daar toch iets heel bijzonders te zien is. Na een paar minuten komt die andere auto dan vragend naast ons staan en als wij dan roepen "birdwatching" rijden ze snel weer verder. Eigenlijk zouden we een bordje op de auto moeten hebben dat we uit kunnen klappen. Na 8 dagen Kruger staat de vogelteller op 170 soorten, terwijl we er na 3 maanden Kameroen 198 hadden. Tsja.

Iedereen die op safari gaat, wil dé BIG 5 zien. Nou, wij dus ook. De olifant, buffel, leeuw en met wat geluk ook de luipaard laten zich goed zien. Niet in forse aantallen, maar dat geeft niet. In het noordelijke deel van Kruger komen helaas nauwelijks neushoorns voor, zodat het voor ons bij een BIG 4 blijft.

De dagen vliegen voorbij en zijn best vermoeiend. 's Ochtend en 's middag zitten we geconcentreerd uit de auto te turen naar vogels of viervoetigen en dan moet Alex zo af en toe ook nog een blik op de weg werpen! Maar we vingen het erg leuk en gezellig en genieten ervan. Na 8 dagen is al weer tijd om afscheid te nemen van Roberto, Judith, Sarah en Bas. Zij vliegen naar Australië voor het tweede deel van hun avontuur. Wij vogelen nog een paar dagen in het noorden van Zuid-Afrika.

Voor degenen die nu al te jaloers op ons worden, het weer gooit inmiddels behoorlijk roet in het eten. Wij staan zo langzamerhand bekend als rainmakers. Op plaatsen waar het bijna nooit regent, hebben wij noodweer. Dat is ons ondermeer in de droogste delen van Australië en Chili overkomen en in Florida. Daar hebben we de natste maand ooit meegemaakt en dat was middenin het droge seizoen. Overigens hebben we inmiddels ook een naam voor het veroorzaken van extreem weer in NL. Of beter gezegd, tijdens al onze vakanties in het buitenland de afgelopen jaren was er in NL extreem winterweer of een hittegolf afhankelijk van het seizoen. Met de afgelopen winter in het achterhoofd kunnen jullie in NL dus de borst nat maken. Wij komen pas eind augustus weer terug, dus nog genoeg tijd voor een hittegolf......

Maar goed, terug naar het weer in Zuid-Afrika. Het zou nu inmiddels het einde van het regenseizoen moeten zijn in noordelijk ZA, maar in Musani werden we getrakteerd op enorm noodweer met onweersbuien, windstoten, hagel en enorm veel regen. Wij hebben het zelf nog niet zo erg meegemaakt. Geluk bij een ongeluk was dat wij in een huisje sliepen omdat er in Musani geen camping was. We hebben er echter maar gedeeltelijk van kunnen genieten omdat de elektriciteit al snel uitviel en we de hele nacht in het donker zaten en zonder airco. Maar het meest vervelende was dat de onverharde wegen in de nature reserves nauwelijks of niet meer toegankelijk waren omdat ze weggespoeld waren!!!! Mmmm, dat scheelt heel wat vogeltjes.

Wat ons tijdens onze vorige bezoeken ook al was opgevallen, blijkt nog steeds van kracht: Zuid-Afrika is en blijft een verdeeld land. De blanken rijden in grote 4WD's rond en de zwarten lopen langs de snelweg (en steken gewoon over...) of zitten opgepropt in busjes (zoals wij dat ook gedaan hebben in Kameroen). De meeste zwarten wonen in kleine hutjes (rondavels) of stenen huisjes, die vaak door de overheid zijn neergezet. In alle stadjes hetzelfde beeld: veel zwarten en af en toe een blanke. Er hangen vreselijk veel mensen op straat rond die weinig te doen hebben. Maar ja, er is dan ook zo'n 30% werkloosheid in dit land. We voelen ons niet onveilig, maar de situatie is toch wel heel anders dan bijvoorbeeld in Kameroen. De spanningen tussen de blanken en de zwarten zijn toch wel voelbaar en we zitten een hele avond te kletsen met de eigenaresse van een lodge over de situatie.

Vanmiddag hebben we onze grote huurauto, die we hadden gekozen om met z'n zessen op safari te kunnen gaan in Kruger, omgeruild voor een klein bakkie voor de rest van ons verblijf hier in Zuid-Afrika. We gaan nog een paar dagen vakantie vieren in de Drakensbergen (en hopen daar op droog weer) en tuffen dan richting Plettenburg naar Monkeyland om daar 2 maanden vrijwilligerswerk te gaan doen. We hebben eerlijk gezegd geen idee wat we daar precies gaan doen. Het e-mail contact is vrij beperkt geweest, maar we zijn welkom. Best spannend om daar over een kleine week op de stoep te staan.........We laten weer van ons horen zodra we een paar dagen in Monkeyland zijn!

Veel leesplezier en tot de volgende blog maar weer!! A&A