A&A op de culturele toer!!

We verlaten Wilpattu NP met een tevreden gevoel. We zijn heel blij dat we een bezoek hebben gebracht aan dit park. We hebben op de hele dag 'safari' een handvol andere auto's gezien en bij het luipaard stonden we in ons uppie. Overigens hebben we het luipaard veel beter gezien dan het lijkt, maar we waren zo overrompeld een luipaard zo dicht bij te zien, dat het even niet lukte snel een foto te maken. En ja, toen was 'ie al weer achter een bosje gedoken en staat dus alleen zijn kop op de foto....

Volgende bestemming is Sirigiya, één van de top 3 attracties van Sri Lanka. Alleen de weg vanaf Wilpattu is geen top 3 weg. De kortste weg gaat over kleine b-weggetjes. Die hebben wel allemaal om de kilometer een paaltje met het wegnummer, maar die komen niet overeen met de wegnummers op onze kaart. Bovendien blijken de doorgaande gele wegen op de kaart heel smal en vol potholes en zijn kleine witte weggetjes opeens prima geasfalteerde wegen. Als alternatief hebben we ook beschrijvingen van Google Maps uitgeprint, maar die zien soms dingen langs de weg staan, die wij niet zien, waardoor de aanwijzingen niet altijd makkelijk te volgen zijn. Daar komt nog bij dat de plaatsnamen alleen in het Singhali zijn aangegeven. Tot overmaat van ramp regent het ook nog de hele tijd, dus de airco heeft moeite om met de 30 graden en 100% luchtvochtigheid de voorruit schoon te houden. Omdat we gelukkig allebei een heel goed richtingsgevoel hebben, hoeven we maar 2 keer de weg te vragen. En dat vinden we best een goede prestatie van onzszelf.... Alex voelt zich inmiddels helemaal thuis op de weg en heeft alleen nog een hekel aan de grote lijnbussen die luid toeterend en de hele tijd met hun grote licht knipperend op de as van de weg (blijven) rijden. Gelukkig heeft de auto een binnenspiegel.....

We komen om een uurtje of 3 aan in Sigiriya en kunnen de accommodatie in 1x vinden. Da's nog niet zo makkelijk want het is hier nogal toeristisch en langs de 5 kilometer lange weg staan meer dan 40 andere hotelletjes, waartussen wij dus het bordje van onze homestay moeten zien te vinden. De eigenaar en zijn vrouw ontvangen ons hartelijk en al snel kletsen we over het leven in Sri Lanka. Handen en voeten zijn wel weer nodig, want niet alleen hun engelse woordenschat is beperkt, ook hun grappige engelse uitspraak leidt tot misvattingen. Zo proberen we tijdens het ontbijt in de guest house te vragen of de thee ietsje minder sterk mag. De Sri Lankanen zelf gooien een lading melk en suiker in de thee en voor hen maakt het dus niets uit of de thee sterk is of niet. Nou, sterk is 'ie hier, heel sterk zelfs! We vragen dus of de thee minder sterk kan, maar dat begrijpt de eigenaar van de homestay niet. We proberen het dan maar met kleuren. Of de thee dan 'brown' kan zijn in plaats van 'black'. Dat kan, maar hij vraagt wel 3x of we er melk in willen hebben. Nee antwoorden we... Het duurt vervolgens heel lang voordat we de thee geserveerd krijgen. Achter de schermen heeft 'ie zich waarschijnlijk het hoofd gebroken over hoe 'ie bruine thee zonder melk moet maken. Dat is hem niet gelukt, want de thee werd gebracht en..... er zat melk in (en heel veel suiker)..... Pffff... Hij merkt aan onze reactie dat dit niet de bedoeling was.... You want plain tea? Ja, dat willen we, maar dan niet zo zwart....... Hij snapt het nog steeds niet helemaal, maar als we bewegingen maken dat het theezakje maar een paar keer heen en weer hoeft in de theepot, lijkt het kwartje te vallen en de laatste ochtend hebben we inderdaad slappe thee. Heerlijk.......! De rest van de maaltijden zijn ook heerlijk. We genieten van pompoen met curry, rijst, cocos met sambal, koolsalade, dale (een linzenprutje), mihoen en noem maar op. We rollen dus elke avond met dikke buikjes ons bed in en slapen heerlijk. Dat is maar goed ook, want we staan elke ochtend best wel vroeg op. Om 6 uur is het licht en dus willen we niet veel later dan dat op pad zijn. Zeker omdat het 's ochtends vaak net wat droger is dan de rest van de dag. We hebben nl. de eerste drie dagen veel wolken gezien en veel (miezer)regen gevoeld.

Voor degenen die nu al snel het plaatsje Sigiriya hebben gegoogled hebben gelezen dat dit plaatsje beroemd is om zijn oude tempel-compex en dat is ook de reden van ons bezoek. Jawel, A&A doen ook iets cultureels!

Het complex bestaat uit mooi aangelegde tuinen met veel waterpartijen en ligt deels óp en deels áán de voet van een grote rots. We moeten 2 km rijden van onze homestay naar de entree en parkeren de auto onder een grote boom, lekker in de schaduw. Je moet dan wel zorgen dat dat geen palmboom is, want die hebben de neiging af en toe een kokosnoot te laten vallen. En dat komt toch echt harder aan dan hagelstenen.

We kopen een ticket, kijken niet naar de prijs (slik, 26 euro, terwijl locals 60 cent betalen....) en beginnen direct maar met de klim naar de top van het complex voordat de busladingen toeristen leegstromen. Je kunt geen nationaliteit bedenken of we komen ze tegen: van fransen tot argentijnen, van duitsers tot japanners en van chinezen tot kazagstani, en dan natuurlijk ook nog een verdwaalde nederlandse toerist.

De klim naar boven is best pittig met heel veel traptreden en het laatste deel een ijzeren trap die tegen de rotswand is aangezet. Gelukkig loopt Alex sinds zijn klusavonturen op het dak bij vrienden een stuk ontspannender op zo'n trap. Het uitzicht van bovenaf op de tuinen en de omgeving is heel fraai, zeker met het zonnetje! We blijven lekker lang boven en hobbelen om een uurtje of 1 weer rustig naar beneden. Als we weer veilig onderaan de rots zijn aangekomen en de tuinen uit lopen, wil iedereen ons graag terugbrengen naar het stadje, Taxi taxi... tuktuk???... 'no, we have our own car' antwoorden we dan.... but where is your driver? Pfff, dat kunnen we (lees Alex) zelf wel hoor! We hebben tot nu toe geen andere blanke achter het stuur van een auto zien zitten, dus we kunnen de verbazing wel een beetje begrijpen.....

I

Inspanningen met die temperaturen vragen hun tol, dus op het heetst van de dag houden we een korte siësta. Die tijd gebruiken we om o.a. het eerste reisverhaaltje mét foto's op internet te zetten.... Dat duurt uiteindelijk zo'n 2 uur omdat de internetverbinding behoorlijk traag is (en dat schijnt op het héle eiland zo te zijn, horen we van een paar backpackers).

Tegen de schemering gaan we weer op pad om te kijken of we nog een uil of nachtzwaluw op de kop kunnen tikken. We worden van alle kanten gewaarschuwd om vooral vóór het donker terug te zijn in verband met de olifanten, die 's nachts het bos uit hobbelen om zich op de akkers tegoed te doen aan de gewassen. Maar ach, in onze auto zijn we vast een stuk veiliger dan al die Singali op de fiets en motor. Sterker nog, wij moeten in het stikkedonker meer uitkijken voor een local zonder licht op zijn fiets, dan voor een olifant..... Van olifanten of uilen is helaas geen spoor te bekennen, maar we zien wel een Sri Lankan Frogmouth! Heel gaaf!! De situatie met de olifanten is hier trouwens wel heel apart. In Afrika komt er bijna geen olifant buiten de beschermde parken voor, maar hier wandelen de olifanten gewoon van park naar park (afhankelijk van waar het meeste water en eten te vinden is) en lopen dan gewoon door gebieden waar mensen wonen. En dat gaat redelijk goed samen, hoewel we overdag wel eens harde knallen horen. Nee, dan wordt er geen olifant neergeschoten, maar worden ze met een soort donderbussen verjaagd van de akkers. Van stropen is hier gelukkig geen sprake (zeggen ze.....). Tijdens het wandelen komen we dan ook af en toe duidelijke olifantensporen tegen, zoals op deze foto.

Die laatste ochtend is trouwens wel heel leuk. De eigenaren van de homestay moeten 's ochtends gewoon naar hun werk (beide zijn leraar op school), maar vooral zij heeft niet zo'n haast te vertrekken omdat het flink regent. Zoals in wel meer landen zien leerkrachten er onberispelijk uit: hij draag een nette bloes, overhemd en schoenen en zij de traditionele sari met schoenen met hakjes. En daar zit nou net de kneep, want met zo'n sari kan je natuurlijk geen regenpak aan als je achterop de motor zit. Angeline heeft daar wel een oplossing voor en haalt een poncho van onze kamer. Die kan je dus wel aan doen achterop de motor. Aan de ogen van de eigenaresse zie je het kwartje vallen. We geven haar de poncho en een paar minuten later rijdt ze met een brede glimlach naar school toe. Hmmm..... ligt hier een markt voor poncho's voor vrouwen????.

Behalve het complex van Sigiriya gaan we nóg wat cultureels doen! Ja ja.... We bezoeken ook de grottempels van Dambulla, die naast de Golden Temple is gelegen. Hier is de entreeprijs schappelijker (9 euro) en we beginnen wederom aan vele traptreden omhoog. Als we boven zijn, moeten de schoenen uiteraard uit (dat moet hier altijd als je een huis of tempel binnen loopt en vandaar dat ze hier de flipflops hebben uitgevonden!!! De grotten staan vol met beelden van Boedha en de plafonds zijn prachtig 'beschilderd'. Echt heel fraai en indrukwekkend.

Maar we genieten het meest van de makaken die op het complex leven. Bezoekers kopen buiten het complex bloemen en leggen die als offer bij de boedha-beelden. De apen rennen tussen je benen door de tempelgrotten in, vreten heel snel het hart uit de bloemen en rennen vervolgens als diefjes weer snel naar buiten. Kostelijk om te zien. Op deze plekken zijn de apen totaal niet bang. Op de foto zie je er eentje gezellig met een toerist mee luisteren naar wat de gids te vertellen heeft....

Als we buiten de tempel onze lunch eten (yoghurtje, crackers met smeerkaas en jam) dan worden we gelijk weer omringd door hondjes. Die zie je werkelijk overal en zeker als ze geen baasje hebben ziet de een er nog zieliger uit dan de ander. Maar het valt ons op dat ze totaal niet agressief of juist angstig zijn, eigenlijk lijken het best grappige hondjes. Angeline zegt dat ze 50 kg hondenvoer gaat kopen als ze het ergens ziet liggen en dat als Sinterklaas uit gaat delen onder al die magere scharminkeltjes.

Afijn, hier gaat alles prima en we melden ons over een paar dagen weer met meer olifanten, apen en tempels..... Hmmm, hopelijk wordt het niet te saai....

Groetjes!! A&A