Natuurvitamines in Sri Lanka

Hmmm, heb je de eerste week overal (snel) internet en neem je dat als referentie..... dan blijken we in de tweede week helemaal geen internet te hebben in onze guesthouses en zien we ook geen internetcafés.... Vandaar de wat verlate update van onze Sri Lankaanse avonturen! En dan heb je internet, dan is het zoooo traag dat het uploaden van 1 foto een kwartier duurt, terwijl ik naast de router zit en de foto's enorm verkleind zijn....tsja.....

Na de culturele uitspattingen van de vorige keer gaan we vanuit Sigiriya weer snel naar een nationaal park voor de broodnodige natuurvitamines. Het doel is Wasgomuwa NP, dat niet echt op de radar van de toerist staat. Het is het 3 na grootste park van Sri Lanka en we gaan er gewoon uit nieuwsgierigheid heen. Veel info is er niet over te vinden op internet. De route naar het park toe was niet makkelijk. Sommige delen van de weg zaten vol met potholes, maar het grootste probleem was dat er een nieuwe weg werd aangelegd. Het eerste deel was af, maar stond uiteraard nog niet op de kaart (en dat gaf veel onduidelijkheid bij wegwijsmiep A) en het tweede deel van de weg was nog niet af. We moesten een forse omleiding volgen, maar hadden werkelijk geen idee waar we zaten..... Hmmm...., niet echt een situatie die je hier wilt hebben. Gelukkig kwamen we al snel de naam van een plaatsje in de buurt van het Nationale park tegen op de borden en zijn we dat gaan volgen. We kwamen dus gelukkig een uurtje voor donker op de plaats van bestemming aan. Maar.... er was niemand te bekennen bij de accommodatie.... hmmmm.... vreemd.... Na een paar minuten komt er toch iemand aanlopen. Hij kijkt alsof 'ie oog in oog staat met een groep hongerige leeuwen ofzo, zo verschrikt. Even later begrijpen we waarom: hij spreekt geen woord engels, en handen en voeten blijkt toch niet genoeg! Maar hij belt iemand op en die komt 5 minuten later aanlopen. Gedurende die 5 minuten heeft hij ons niet aangekeken. Stel je voor dat die 2 enge mensen een vraag gaan stellen.... We kunnen 's avonds iets eten en voor de volgende dag wordt ook nog een safari geregeld. Mooi! De safari is een succes als het gaat over olifanten en bufffels (foto's), maar we krijgen de ranger en de chauffeur niet aan hun verstand dat wij vogels leuk vinden... Nou ja, dat risico loop je als je naar een park gaat waar weinig toeristen komen. We hadden een mooie bungalow (alleen hebben we de wc-rolhouder nog nooit op deze plek zien zitten (zie foto)) en het was een mooi park dus het ommetje zeker waard

.

Onze volgende bestemmingen liggen in de bergen. Als het goed is met een aangenamer klimaat en veel nieuwe vogelsoorten. We starten in de heuvels (Kandy) en rijden na een paar dagen van daaruit naar de bergen (Nuwara Eliya). De route van Wasgomuwa naar Kandy gaat soepel en we rijden halverwege de middag deze stad in. Wat een chaos is het daar zeg! Veel éénrichtingsstraten en veel heuvels maken het onoverzichtelijk en dat wordt nog versterkt door de verkeerssituatie: de hele dag staat het centrum vast en als het rijdt dan is het een zootje. Alles toetert, stoot een enorme dieselwalm uit en probeert elkaar in te halen. Helaas geen foto's van deze taferelen, want de ene A moet alle zeilen bijzetten om de andere A door deze mierenhoop te leiden. Maar uiteindelijk gaat het best soepel, Alex is niet zo snel zenuwachtig te krijgen in een drukke stad. Je moet trouwens wel goed je plek in de verkeers-hierarchie kennen:

• hond
• bus
• vrachtwagen
• terreinauto
• personenauto
• tuktuk
• motor
• fiets
• voetganger

Jaja, de hond staat op nummer 1! En waarom? Zelfs de bussen die overal langs denderen rijden om de slapende honden op de weg heen. Soms komen ze luid toeterend en met piepende remmen tot stilstand omdat de brutale keffertjes weigeren op te staan en naar de kant van de weg te lopen. Voetgangers daarentegen kunnen bij een zebrapad staan te wachten om over te steken, maar dat helpt geen snars: het verkeer rijdt gewoon door.....

Verkeer van rechts heeft hier voorrang, maar als er bijvoorbeeld een tuktuk van rechts komt, dan stopt die voor ons omdat wij hoger in de pikorde staan. Mooi systeem, maar het duurt wel ff voordat je dat door hebt.... Oh ja, we zijn inmiddels 2x staande gehouden door de politie. Die is nadrukkelijk aanwezig in het straatbeeld en we waren eigenlijk verbaasd dat ze die white driver met zijn white co-pilot nog nooit aangehouden hadden. Bij elk dorpje en stadje staan ze met een motor langs de kant van de weg ongeïnteresseerd naar het puntje van hun schoenen te kijken. Met een subtiel handgebaar geeft 'ie weggebruikers aan dat je moeten stoppen. Dat gaat er anders aan toe dat in veel andere landen, waar je het stopteken van een politieman niet kan missen. De eerste keer vraagt Angeline nog aan Alex waarom 'ie zo abrupt stopt, maar hij heeft het stopteken gelukkig wel gezien. Hoewel iedereen hier zegt dat de politie ontzettend corrupt is, mogen we na controle van de verzekeringspapieren en de Sri Lanka Driving permit (een soort tijdelijk rijbewijs dat je moet hebben) en een vriendelijke glimlach weer verder rijden. Dat was toch wel een spannend of ze correct zouden blijven of op zoek zouden gaan naar íets dat niet klopt en vervolgens moeilijk zouden gaan doen. Maar gelukkig niets van dat alles!

In Kandy hebben we niet van te voren geboekt, maar wel een accommodatie op het oog. Na wederom goed kaartleeswerk van miep vinden we de homestay aan de rand van de stad. Want in het centrum van deze mierenhoop willen we écht niet slapen! Maar.... de homestay zit vol.... pfff..... De eigenaar gaat kijken wat 'ie kan regelen en dan bieden 2 Amerikanen aan om in hun tentje in de tuin te gaan slapen, zodat wij in hun kamer kunnen. Nou ja zeg, da's wel heel vriendelijk! Overigens loopt de homestay veel te goed. Eigenlijk zijn er 3 kamers voor de gasten beschikbaar, maar het isnuzo druk dat beide kinderen des huizes hun kamers hebben moeten afstaan aan toeristen (zoals wij) en zij op de bank in de woonkamer slapen. In de eerste nacht dat wij er zijn, slapen er 12 toeristen in het huis. Maar ja, als er geld verdiend kan worden, dan wordt alles vloeibaar.... Op zich is het onderwijs (net als de gezondheidszorg) in Sri Lanka gratis, maar de voorkeur van veel mensen gaat toch uit naar de dure prive-opleidingen en universiteiten. Zo wil de dochter des huizes graag dierenarts worden en voor de financiering daarvan is zij dus best bereid af en toe haar kamer af te staan.

We bezoeken in Kandy een paar oude tempels en vogelen in een forest reserve zie foto's). Het vogelen is lastig omdat de vogels niet broeden (en dus niet zingen) en we veel soorten alleen in een zogenaamde flock tegenkomen. Er kunnen wel 15 of 20 vogelsoorten in zo'n flock zitten en jullie snappen het al: dat kan voor verwarring zorgen als je niet allebei naar dezelfde vogel staat te turen.... Het meest onder de indruk waren we overigens van een enorme groep makaken die we tegen kwamen (zie foto's)!

Oh ja en als domper op de vreugde de bloedzuigers!!!! Terwijl jij naar boven staat te turen naar de vogels, proberen die krengen op je schoenen mee te liften en snel op zoek te gaan naar een maaltijd. Op zich voel je er niets van, het bijt en jeukt niet. Maar de bloedzuigers spuiten wat anti-stollingsmiddel in, dus tegen de tijd dat zij zijn uitgezogen en loslaten, blijft het wondje gewoon doorbloeden. Je merkt dus vaak pas aan de bloedvlek in je sokken of broek dat je ongenode gasten hebt gehad. De pleisters gaan dus hard....

Na 2 dagen Kandy gaan we letterlijk de hoogte in en wel naar de hoogste stad in Sri Lanka: Nuwara Eliya en dat ligt op 1930 m+NAP, oh nee, +SLAP ;-). Onderweg rijden we langs theeplantages, wandelen naar een waterval en we stoppen op een mooi punt om van dit mooie landschap te genieten. Komt er een man met een aapje op zijn arm en een python in zijn tas op Alex aflopen. Of Alex met hem op de foto wil. Hmmm, dat had 'ie beter aan iemand anders kunnen vragen....Alex geeft 'm verbaal van katoen en legt uit dat het aapje dit écht niet prettig vindt enzo.... Maar dat zal helaas wel weinig zin hebben, maar toch (zie foto).

In de hooglanden kan het 's nachts flink afkoelen en héél soms kan het zelfs vriezen! En dat op een paar breedtegraden van de evenaar. We bezoeken o.a. Horton Plains NP omdat je daar een fantastisch uitzicht hebt over het laagland van Sri Lanka én omdat in de hooglanden veel nieuwe vogeltjes te vinden zijn. We staan om half 5 (jawel!!!!) op en worden om 5 uur opgepikt door Nimal, onze gids en driver voor die dag. Hij rijdt voor in een Mitsubishi jeep van 36 jaar oud en Alex is gelijk verliefd op de auto. Veel tijd daarvoor is er niet, want we willen om 6 uur als eerste bij het nationale park staan omdat er 's ochtends vroeg vogels op de weg kunnen zitten en tsja, die zitten er niet meer (of niet meer levend) als er andere auto's voor je rijden. De tactiek werkt en om 2 minuten over 6 rijden we het park binnen, maar de vogels zitten helaas niet meer op de weg.... Bummer.... Sowieso gaat het vogelen hier moeizaam, maar dat wordt goed gemaakt door de mooie omgeving (het lijkt een beetje op Schotland) en de mooie hagedissen.... Iedereen is hier trouwens vroeg in het park omdat bijna iedere dag tussen 10 en 11 uur mist op komt zetten, die het uitzicht vanaf Land's End naar de laagvlaktes bederft (zie foto's). We zijn, ondanks het vogelen, op tijd op het uitzichtspunt, maar zien de mist al langzaam tegen de bergen opkruipen.

We vinden het klimaat in de bergen zo prettig, dat we besluiten nog een dag in Ella te besteden. Ella is een klein stadje, met een prachtige ligging. Via internet hebben we een accommodatie geboekt met uitzicht. Hmmm, we moeten lang zoeken voordat we het vinden, mede omdat het werkelijk giet van de regen. Want het guesthouse blijkt op het terrein van een tempel te liggen. Tsja, wie had dat nou verwacht..... Onderaan het tempelcomplex loopt de spoorlijn en we besluiten...... op de spoorlijn te gaan lopen en daar te gaan vogelen (zie foto)! Nee, we worden niet seniel. De Sri Lankanen gebruiken de spoorlijn zelf ook als looproute omdat er op de hellingen geen wegen in de buurt zijn. En er rijden hier geen TGV's rond, dus je wordt niet zo snel door een voortdenderende trein gegrepen. We vragen uiteraard wel wanneer er een trein komt en dat is ongeveer om half 6. Hmmm, dat moeten we dus wel in de gaten houden.... We vogelen gewoon verder, maar luisteren maar met 1 oor naar de vogels en het andere oor naar de trein (hmmm, dat is tegenwoordig wel lastig bij Angeline...). In de schemer horen we de toeterende trein aankomen en zoeken een veilig heenkomen. De locals lopen gewoon nog een paar minuten door en springen pas op het laatste moment van de rails af. De trein gaat toch nog harder en is breder dan we dachten en we zijn blij dat we op een veilige plek staan (zie foto). Vervolgen lopen we al keuvelend verder over het spoor en zien plotseling het stationnetje van Ella opdoemen. Hmmmm, we zijn in de invallende duisternis gewoon ons guesthouse voorbij gelopen en zijn het spoor dus bijster..... We lopen 10 minuten terug en net voor het écht donker is zijn we weer in veilige handen van de oranje monniken van de tempel!

De volgende ochtend lopen we naar een mooi uitzichtspunt (zie foto) en vele toeristen doen dat met ons en daarna verlaten we de bergen en rijden via een prachtige waterval het warme, kleffe laagland weer in. Hoe het ons daar vergaat staat in het volgende verhaaltje!

Liefs, A&A