Wind, regen en ....... een kadootje!!

Dan denk je dat de meeste vliegtuigmaatschappijen één pot nat zijn, maar dan blijkt er toch nog een een uitzondering te zijn: Emirates! Het zit 'm natuurlijk in de details, want het vliegtuig is gewoon net zo lang en breed als pak 'm beet een KLM-toestel. Waarom dan toch de aanbeveling om Fly Emirates eens uit te proberen? Het eten was écht lekker (couscous met spinazie, kikkererwten en heerlijk gekruide tofu, Alpro caramel-vla) het enterainment-systeem overweldigend (486 films, 236 TV-kanalen en meer dan 1000 radio-stations om uit te kiezen), als de lichten uit zijn verandert het 'plafond' van het vliegtuig in een sterrenhemel, de beenruimte was prima, je zitting schuift naar voren als je de rugleuning naar achteren doet, je hebt een USB-aansluiting om je eigen muziek af te spelen enzovoorts. Oh ja, het leukste was misschien wel dat je live mee kunt kijken met de piloot. Voorop het toestel zit een camera en je kan dus het taxiën en landen echt live zien. Leuk hoor! We hebben heel wat gevlogen, maar deze vlucht stak er toch met kop en schouders bovenuit! Afijn, na aankomst in Colombo eerst door de douane. Wachttijd van welgeteld 1 minuut (dat hebben we wel eens anders meegemaakt) en de douane stopt gelijk een sim-kaart van een lokale telefoonboer in je handen. Ze weten blijkbaar dat het bellen via je Nederlandse abonnement vreselijk duur is (bij Alex bijvoorbeeld 458 cent/minuut!!!) en dus krijg je gelijk een lokale SIM-kaart mee met de complimenten van het ministerie van toerisme. Je kunt je toch niet voorstellen dat de douane in Nederland bijvoorbeeld een kortingsbon van Albert Heijn meegeeft. De bagage ook snel gevonden en binnen no time stonden we buiten. Eerst geld gepind en vervolgens de SIM-kaart maar gelijk geactiveerd met een pakket van maar liefst zo'n € 5. Daarmee kunnen we èn naar het thuisland bellen/sms-en èn binnenlandse telefoontjes plegen en voor 2GB internetten. We moesten namelijk onze autoverhuurder bellen als we geland waren en dat kon dan gelijk met het lokale nummer. De man van het verhuurbedrijf gaf globaal aan waar 'ie stond en zei dat hij een wit shirt aan had...... tsja........ ¾ van de mannen hier draagt een wit shirt, dus dat was niet zo'n goede aanwijzing. Alex zei tegen hem dat wij allebei een bruin shirt aan hadden én een paarse koffer hebben. Kijk, daar lopen er tenminste niet zo veel van rond. Voordat we de huurauto meekregen, moesten we eerst met de verhuurder met een big smile op de foto vóór de auto. Hij zal gedacht hebben: de laatste keer deze auto zonder deuken. En wij dachten: hij verhuurt niet zo vaak aan buitenlanders...... De auto ziet er prima uit, heeft 250000 km gelopen en het is een automaat. Alleen hebben ze hier de vreemde gewoonte om een huurauto met een lege tank mee te geven. Hij schat dat we er nog 10 km mee kunnen rijden. Handig..... We proppen alle bagage in de achterbak en rijden weg. Het is gelukkig niet zo druk en het rijden gaat eigenlijk best aardig. Maar ja, eerst moeten we een tankstation zien te vinden. De beschrijving van de verhuurder klopt niet, want dat tankstation kunnen we niet vinden. Hmmmm, het duurt best wel even voordat we een tankstation zien tussen honderden winkeltjes, hotelletjes, huizen, fabriekjes en wat er al niet meer langs de weg staat. Gelukkig maar, want het waarschuwingslampje brandde al. Alex vraagt of de pompbediende er voor 20000 Rupies in kan doen. Hij kijkt Alex een beetje vreemd aan, typt 20000 in op de pomp en vraagt nogmaals of dat de juiste hoeveelheid is. Na bevestiging begint 'ie de tank te vullen en zal gedacht hebben: dit is een hele speciale auto..... want na 6700 rupies zit de tank tot de nok toe vol. Hmmm, we hebben ons vergist in de waarde van de munt .... Hij moet er zelf ook wel om grinniken en vraagt waar 'ie de resterende 13300 rupies aan benzine moet laten en geeft dan met een brede grijns het geld terug.... Domme toeristen.....

We gaan op weg naar het noorden en het schiet totaal niet op. Het is druk op de weg met tuktuks (van die 3-wielige karretjes), motoren, vrachtwagens, bussen, fietsers en gewone auto's. En die hele stoet hobbelt met een gangetje van zo'n 30 km/uur langs drukke wegen in de outskirts van Colombo. Alleen de bussen knallen er met hoge vaart luid toeterend en met hun lichten flitsend tussendoor. Maar het rijden valt toch niet tegen. OK, de tuktuks hebben vaak geen remlichten en de motoren passeren je rechts én links, maar we mogen niet klagen. Er staan kilometerpaaltjes langs de weg en er zijn richtingborden (zelfs in het engels!!). Luxe waarop we niet gerekend hadden. Maar.... het gaat errug langzaam en na 2 uur hebben we welgeteld 60 km afgelegd. En nee, we zijn niet de eerste auto in de file, maar rijden gewoon mee met de rest! We moeten 150 km afleggen naar een gereserveerde lodge en dat wordt dus misschien wel 5 uur in de auto zitten.... en dat na een nacht in het vliegtuig. Gelukkig neemt de drukte wat af en kunnen we de snelheid opvoeren naar 50 en soms zelfs naar 60 km/uur!! Veel harder heeft geen zin wat de maximum snelheid is 70 km/uur en we zien heel veel politiemensen met een lasergun.... En er lopen heel wat twee- en viervoeters (honden, katten,geiten,koeien) op en naast de weg, dus voorzichtigheid blijft geboden. Afijn, na 4 uurtjes rijden komen we aan bij de lodge. Het is een leuke plek aan zee en we hopen de volgende dag een boottocht naar dolfijnen te kunnen maken. Maar het waait snoeihard en met zulke wind gaat de tocht de volgende dag echt niet door. Hmmmm, duimen dus dat de wind gaat liggen.... Er is nog een duits gezin in de lodge en een zwitserse jongedame. Met die laatste komen we al kletsend de zeiknatte avond door want de wind is ingewisseld voor flinke kletterbuien. Dat schiet dus niet op. De volgende ochtend blijkt het toch weer hard te waaien en gelijk als we opstaan horen we dat de tocht inderdaad niet door gaat. Normaal gesproken zou er in de maand november nauwelijks wind zijn, terwijl de rest van het jaar dit gebied zeer in trek is bij kite-surfers. Maar helaas verandert ook hier het klimaat...... Nou ja, pech gehad en we besluiten niet nog een dag te blijven omdat het weer gewoonweg te onvoorspelbaar is geworden.

We gaan dus op weg naar Wilpattu National Park, dat zo'n 60 km naar het oosten ligt. Onderweg slaan we nog wat proviand in bij het lokale busstation. Busstation? Ja, busstation. Dé plek voor kleine winkeltjes waar de reizigers snel even wat te eten kunnen kopen voor onderweg. Wij zijn op zoek naar iets broodachtigs voor de lunch (en vinden heerlijke eierkoeken) en we kopen meteen ook wat fruit voor de broodnodige vitamientjes. Onderweg een paar korte stops om te vogelen, en terwijl Angeline's aandacht door een zwaluw boven de weg wordt getrokken, ziet Alex opeens 3 olifanten in de berm van de weg staan. Ja, zelfs zonder bril had 'ie ze gezien, zo dichtbij waren ze!!

Een uurtje later komen we aan op onze volgende stek: een bungalowtje zo'n 6 km van het Nationale Park af. Wij waren van plan nog even kort te gaan vogelen, maar naar goed Sri Lankaans gebruik moeten we toch echt eerst even een kopje thee drinken met de supervriendelijke eigenaar van de bungalow.... De thee is overigens zoooo sterk dat we suiker én melk nodig hebben om er nog enigszins van te kunnen genieten. De eigenaar regelt ook meteen de safaritour in het nationale park voor ons. 's Avonds kletsen we zo goed en kwaad als dat lukt met de eigenaar en de kok. Het engels van de meeste Sri Lankanen is heel beperkt en als ze al engels spreken, dan is hun uitspraak vrij beroerd. Dat betekent dus een hoop handen en voeten gebruiken en daar is Alex tot groot vermaak van de Srilankanen heel goed in. Het grappige is dat als ze een vraag niet snappen ze gewoon ja zeggen. Wat dat betreft zijn er grote overeenkomsten met Afrikanen....

Dus de volgende ochtend om 6 uur rijdt de safaritruck met chauffeur voor. De kok geeft een ontbijt- en lunchpakket mee, want we zullen niet voor 6 uur 's avonds weer terug zijn. In het Nationale Park pikken we ook nog een gids op, betalen de entree (en die is voor toeristen fors, terwijl locals niks betalen...) en dan kan de safari beginnen. In het park zijn veel meertjes aanwezig en daar komt het wild in de droge tijd drinken. Maar ja, zoals je kunt zien op de foto is het nu niet echt het droge seizoen...

De gids komt naast ons achterin de (halfopen) auto zitten en wij vragen ons af hoe hij met de chauffeur gaat communiceren als we iets leuks zien. Plotseling horen we onze deurbel uit Utrecht afgaan...... Hmmmm..... Ja, inderdaad, heel slim om het knopje van de deurbel in je handen te hebben en het 'speakertje' in de cabine van de auto te zetten. 1X bellen is stoppen en 2x bellen is weer optrekken. En zo horen we de hele dag onze huisbel afgaan, want wij hebben precies hetzelfde deuntje. Grappig hoor.....Een safari hier is natuurlijk niet te vergelijken met een safari in Afrika, maar we zien best veel leuke dieren (olifanten, 3 soorten hertjes, langoeren, makaken, schildpadden, krokodillen, grote varanen).

En jawel, we zien ook dé trophy voor Sri Lanka, een heus Sri Lankaans luipaard! Wat een kadootje! In het droge seizoen zijn ze hier vrij makkelijk te spotten, maar in het natte seizoen (en dat is het hier overduidelijk zoals blijkt uit de foto's!!!) ziet bijna niemand ze. Dat blijkt ook wel uit de reacties van andere safari-auto's die we tegen komen. Die zijn allemaal verbaasd/verrast dat wij een luipaard hebben gezien! Gna gna gna.....

Ook de vogels gaan goed en we zitten na 2 dagen al op 80 soorten. De leukste vogels voor ons zijn de Sri Lanka Junglefowl oftewel de boskip en de Indian Peafowl, bij ons beter bekend als …... de pauw. Heel vreemd om die overigens prachtige vogels in de vrije natuur rond te zien fladderen in plaats van op een boerenerf. Wat wel weer heel opvallend is van de Sri Lankaanse boerenerven, zijn de enorme hoeveelheden honden. Ons wordt verteld dat ieder huis een kat heeft, die de muizen en ratten verjaagd en minstens 2 honden. Maar wat de functie van de honden is kan niemand ons vertellen. Ze worden dan ook niet al te goed verzorgd. Een deel van onze lunch verdwijnt dan ook in hun hongerige magen omdat Angeline die schurftige beestjes wel errug zielig vindt.....

De ochtend na de safari gaan we lokaal nog wat vogelen bij een meertje (met prachtige bomen!) en dat gaat zo goed, dat we inmiddels bijna 100 soorten hebben! Nou ja zeg!

Wel begin het na 1,5 uur opnieuw te regenen en lopen we terug naar de auto. Grrrr... de wind en regen hebben tot nu best veel invloed op de vakantie. Maar ja, de locals zeggen in hun beste engels eensgezind dat het klimaat hier écht aan het veranderen is! Zoals je kunt lezen gaat alles goed, we hebben het naar ons zin en genieten van de vogeltjes, de supervriendelijke mensen en het héérlijke eten. Maar goed dat we geen weegschaal mee op reis hebben genomen......

Groetjes en het volgende verslag hebben we iets cultureels gedaan. Jawel, echt waar! A&A