Dagje varen op zee!

Het vorige bericht is van een paar dagen geleden en het posten van dat bericht is me duur komen te staan: in de 1,5 uur die het me kostte om alles te uploaden, hebben mijn vogelmaatjes 5 nieuwe soorten gezien… Grrrrr…. Ik heb er inmiddels 3 ingehaald, dus vooruit….. Overigens is het niet zo gek dat er nieuwe vogels zijn gezien, want mijn nog steeds strompelende roomie Peter heeft echt arendsogen. Hij is in het Belgische leger scherpschutter geweest en tijdens de keuring voor militaire dienst zei de oogarts tegen hem dat ie in 20 jaar nog nooit iemand met zulke goede ogen had gezien. Ik hoef me dus niet te schamen dat ik een paar soorten achter loop met die soepogen van mij!! Zelfs niet als hij vanwege de problemen met zijn voet van achter het raam aan het vogelen is…..

Na de Falklands liggen er 2,5 zeedagen voor ons voor dat we South Georgia bereiken. Wat gebeurt er op zo’n dag?

Ik sta om een uurtje of 6 op. Het is dan al lang licht en ik hoef geen wekker te zetten. Ik sta zo vroeg om omdat ik nieuwgierig ben ‘of het nog een beetje wil vliegen’. Door de patrijspoort kan ik al zien of er witte koppen op de golven staan (= veel wind) en of het zonnetje schijnt. Ik slaap op dek 2 en loop eerst naar de koffiehoek op dek 5 om een kopje thee en een paar kaakjes te pakken. Dan is het nog 2 verdiepingen omhoog, want op niveau 7 zijn de brug en het observatiedek. Jaja, dat is heel wat trappen lopen op een dag. Zeker meer dan 1000 treden! Ik weet de weg aan boord inmiddels feilloos, maar dat was de eerste dagen wel anders en ik ben een paar keer redelijk verdwaald.

Ik ben om 6 uur ‘s ochtends de eerste die op het buitendek is. Mijn 2 kamergenoten worden wakker van mijn klauterpartij om uit mijn stapelbed te komen en staan vaak een kwartiertje later naast me op het dek. Als het te koud is, dan kunnen we ook vanuit de brug vogelen omdat het schip een ‘open brug policy’ heeft. Dat houdt in dat je de hele dag op de brug kunt staan, dus naast de kapitein, tenzij er iets specifieks aan de hand is. De laatste paar dagen is het vogelen wat saai. Het is een beetje mistig, het zonnetje schijnt niet en daardoor zijn de zeevogels moeilijk te zijn op de grauwe zee. Bovendien zijn er niet zo heel veel vogels die rondvliegen. We vogelen met z’n drietjes tot een uurtje of half 8 want dan is er ontbijt. En dat ontbijt is echt fantastisch: verschillende soorten yoghurt, fruit, eieren, iedere dag een ander frans broodje, kaas, diverse soorten brood en broodbeleg, vers vruchtensap enzo. Echt heerlijk, gewoon een luxe hotel. In de loop van de trip gaat dat wel minder worden. Het fruit dat het langst houdbaar is (sinaasappels, appels) blijven we houden tot het einde van de trip, maar de bananen zijn binnenkort al op….

Na het ontbijt gaan we uiteraard weer naar het bovendek om te vogelen. Voor het maken van foto’s moet je voorop het schip zijn, maar daar sta je te laag om de vogels goed te kunnen volgen tussen de hoge golven. De vogels verdwijnen dan steeds achter de golven en dat is niet handig. Vanaf dek 7 kijk je meer bovenop de langsvliegende vogels en kun je ze beter volgen. Als wij aan het vogelen zijn, dan wordt het bed opgemaakt, worden de handdoeken verschoond enz. De hut is trouwens heel comfortabel (met een prima badkamer, kasten, goede matrassen enzo), zeker omdat we met z’n drietjes een vierpersoonshut delen. Omdat we alle drie vogelen, hebben wij dus de vogelhut….

Ook op een zeedag (een dag zonder landingen) is er voldoende te doen aan boord. In totaal zijn er deze reis 8 zeedagen. Er zijn dan lezingen over bijvoorbeeld de geologie van de eilanden waar we heen gaan, of over de dieren die we daar kunnen gaan zien. Ik ga niet naar alle lezingen toe omdat er anders te weinig tijd over blijft om te vogelen! En ik ben al een paar keer in slaap gevallen tijdens een lezing omdat je heel ‘rozig’ wordt als je van 2 graden buiten naar 20+ graden binnen stapt en dan een uur lang naar iemand moet luisteren. De lezingen zijn in het Engels en is er simultane vertaling in het Duits en Frans. De Franstalige gids geeft soms zelf ook een praatje en het Allo Allo gehalte is zo hoog, dat ik moet oppassen om niet in lachen uit te barsten. Zuh temperature of zu wazur iz nowuh zoe degrees is zeker voor de native english speakers erg vernakelijk! 

Ik heb een foto bijgevoegd van het schema op een zeedag. Op die dag moesten we alle kleding, fototassen, rugzakken e.d. die we mee gaan nemen op South Georgia grondig stofzuigen, ofwel een Staubzaugerparty! Jaja, Duits is hier een tweede voertaal aan boord…..

Ook ben ik (voor het eerst van mijn leven?) op zondagochtend naar een ‘kerkdienst’ geweest. Uit nieuwsgierigheid én omdat ik één van de weinige mensen op deze aarde wilde zijn die tijdens een kerkdienst een albatros heeft gespot. Het verhaal van de priester was een beetje saai en de albatros liet zich niet zien, dus het was niet zo’n succes.

Net zoals het ontbijt is de lunch heel goed en uitgebreid en je kunt een warme maaltijd nemen. Soms is dat een buffet, soms is dat een menu. ’s Avonds is er uiteraard avondeten en daar is keuze uit 3 menu’s, waaronder 1 met vlees, 1 met vis en 1 vegetarisch. Kortom, ik ga 100% zeker niet afvallen, mede omdat het eten heel lekker is en soms aparte gerechten voorgeschoteld krijgt. Ik had bijvoorbeeld nog nooit voor haloumi gehoord….een kaas an Cyprus… Alle houdbare voedsel is trouwens al in Nederland ingeslagen (daar kwam het schip vandaan vóór deze trip) en de groenten en fruit zijn in Puerto Madryn ingeslagen. Het boord wordt overigens iedere dag vers gebakken aan boord. Het is echt heerlijk brood en er zijn ook vers gebakken croissants, pain au chocola en pain au raisins enzo!! De bediening weet inmiddels dat ik vegetariër ben (jaja Erik, ik doe het nu goed) en ik krijg elke dag een apart voorgerechtje bij het diner omdat de (Oostenrijkse) kok een voorliefde heeft voor een voorgerecht met vlees. Ook tussen de middag wordt er altijd een vegetarische versie gemaakt en tsja, die kan ik natuurlijk niet weigeren…. Ik heb het idee dat ik hier niet ga afvallen…. Hoewel het niet altijd de bedoeling is, zit ik toch vaak aan tafel met Nederlanders en Belgen. Op een paar lui na zijn het allemaal geschikte mensen. We zitten vaak aan een lange tafel in het midden van de dining room en zijn dan met 20 kakelende kippen nogal nadrukkelijk aanwezig aan boord…. Soms ga ik met opzet aan een andere tafel zitten om te integreren. Soms pakt dat goed uit, maar soms ook niet. Dan zit je naast een stel uit Rusland, die 5 woorden Engels praten en dan duur een lunch opeens heel erg lang….

Het maken van al dat lekkere eten is des te meer een kunst omdat er vandaag bijvoorbeeld een enorme deining is en er niets op tafel blijft staan. De vaatjes peper en zout gaan rollen, het bestek schuift over tafel, je kunt de kopjes maar voor de helft vullen met thee, de serveersters verrichten halsbrekende toeren om je te bedienen en het water golft langs onze patrijspoort. Het ene moment zie je alleen maar lucht en het volgende moment zie je alleen maar hoge golven. Misschien dat het lukt om er een video van te maken. Je hoort regelmatig borden en kopjes kapot vallen, geen idee hoeveel reserve borden enzo ze aan boord hebben…..En de kotszakjes hangen in de gangen…

Ik ben inmiddels al 2 keer bij de scheepsarts geweest, ook dat is een activiteit ;-). Ik had een paar dagen geleden een nagelriempje van de wijsvinger van mijn rechterhand getrokken en dat was een beetje gaan bloeden en later dus gaan ontstoken. Van mijn 10 vingers is dat nou juist de meest belangrijke vinger: ik stel mijn verrekijker scherp én maak er foto’s mee. De scheepsarts is geen zeebonk, maar een hele aardige, vrij kleine dame uit België. Na 2x doorprikken van de ontsteking is het nu weer helemaal ok.

De crew op de boot is trouwens een melting pot met zeelui uit Rusland, serveersters uit de Filipijnen, stuurlui uit de Baltische Staten, wildlife guides uit Duitsland, Frankrijk, Engeland en Argentinië, een hotelmanager uit Nederland, een kok uit Oostenrijk enzovoort enzovoort. Echt heel grappig.

De laatste activiteit van de dag die ik nog niet genoemd heb is …. Kletsen……! Stuk voor stuk zijn het hier interessante mensen: van professionele fotografen tot mensen die een reisbureau hebben en van registeraccountants tot dierenartsen en alles ertussen in. Zo is er een kerel aan boord die de hoogste bergen van elk continent al 10 x beklommen heeft en is er een oudere Australische vrouw aan boord die voor de 41e keer een reis met de Plancius maakt. Ongelofelijk toch? En als ik vertel dat mijn passie apen zijn en dat die nét iets hoger staan dan de vogels, dan valt iedereen van zijn stoel. Al diverse leuke gesprekken gevoerd over apengedrag, Apenheul enzo. Bovendien staan Mirjam, Peter, Hans Peter en ik bekend als ‘birders’ en krijgen we regelmatig vragen over de vogels die mensen gezien hebben. Heel veel mensen vragen wel een paar keer per dag of we nieuwe vogeltjes hebben gezien. En dat hebben we door, inmiddels zijn zo’n 25 à 30 soorten zeevogels gespot, waaronder 4 soorten albatrossen. Dat geeft de leuke, ontspannen sfeer aan boord heel goed weer!

Met het vogelen, de lezingen, het eten, het kletsen enzo vliegen ook de zeedagen voorbij en is het geen moment saai!

We zijn inmiddels in South Georgia aangekomen en de temperatuur van het zeewater is inmiddels gezakt tot 1 graad! En…. We zijn langs de eerste ijsberg gevaren. Dat was geen hele grote, maar groot genoeg om ‘m ijsberg te noemen. En hij was heel mooi blauw gekleurd. Hoewel we deze trip dus niet naar Antarctica gaan, geeft dat toch wel een gevoel van Antarctica… De klok is een uurtje verzet naar South Georgia time. Hmmmmm, weinig mensen zijn ooit in die tijdszone geweest denk ik… De volgende keer krijgen jullie weer verhalen én mooie plaatjes over de natuur voorgeschoteld met mooie foto’s van het landschap en het wildleven van South Georgia!

Tot de volgende keer!

Alex