Over glasvezel en schep......

Over glasvezel en schep........

 HELAAS GEEN FOTO'S IN DE TEKST OMDAT DE INTERNETVERBINDING VEEL TE TRAAG IS. DE FOTO'S BIJ DIT VERSLAG STAAN IN DE FOTOMAP RWANDA. DESONDANKS VEEL LEESPLEZIER!

Onze Rwandatijd zit erop. Afgelopen maandag zijn we weer de grens naar Oeganda overgegaan. Dezelfde formaliteiten (stempels in paspoort, politiecontrole en het uit- en invoeren van de auto). Maar deze keer duurt het allemaal wat minder lang en is alles in nog geen uurtje geregeld. We zijn echter wel een extra uur kwijt omdat het in Oeganda een uur later is dan in Rwanda.

Ondanks ons korte bezoek aan Rwanda hebben we toch het idee dat we een redelijk goede kijk hebben gekregen op wat er allemaal speelt in het land. Het lastige is wel dat de meeste Rwandezen zich niet zo uit willen laten over de huidige stand van zaken en al helemaal niet willen praten over "de oorlog" van 1994. De meeste info komt dus van westerlingen die op allerlei vlakken ontwikkelingswerk doen, dat varieert van het geven van engelse les aan lagere schooldocenten tot het opstellen van een businessplan voor het opzetten van een netwerk van 1000 internetcafé's de komende 10 jaar. De huidige president blijkt grootste plannen te hebben voor de toekomst van Rwanda, genaamd Vision 2020, en is inmiddels hard bezig dat plan te realiseren. De precieze details van Vision 2020 kennen we niet, maar er moeten ondermeer 1000 internetcafés komen en de grotere steden moeten allemaal toegang krijgen tot supersnel internet via een glasvezelkabel. Waarom al die futuristische plannen?  Rwanda is maar een klein land, met nagenoeg geen grondstoffen. Het grootste deel van de veel te grote bevolking (een vrouw krijgt gemiddeld 6 kinderen!!!!) houdt zich bezig met landbouw op kleine schaal. Dit is echter niet genoeg om alle monden te voeden en er moet dus veel worden geïmporteerd.  En dat is duur omdat Rwanda "landlocked" is (dus geen zee of haven heeft) en alles dus over grote afstanden moet vervoeren. Het verder mechaniseren van de landbouw is onmogelijk omdat de meeste landbouw op steile hellingen plaatsvindt, die niet bereikbaar zijn met bijvoorbeeld een tractor. Om toch met de vaart der volkeren mee te kunnen gaan wil de huidige president van Rwanda het Singapore van Afrika maken. Kortom, een land met name gericht op handel en kennis, erg schoon en een bevolking die niets te kort komt. Om dit te bereiken moet Rwanda dus van agrarisch land een kennisland gaan worden. En om dat te bereiken is internet natuurlijk onontbeerlijk. Dat internet is nu nog een groot probleem. Er is geen landelijk kabelnetwerk en alle digitale verkeer gaat dus via de ether van zendmast naar zendmast tot aan één van de weinige grondstations waarna het verder de wereld in kan. Inefficiënt, zeer traag en volkomen onbetrouwbaar omdat het mobiele telefoonverkeer gebruik maakt van diezelfde zendmasten. Om hier verandering in te brengen wordt er kriskras door het land glasvezelkabel aangelegd. Heel modern dus, maar hoe wordt die kabel aangelegd: door honderden mensen met een pikhouweel en schep een 1 meter diepe geul te laten graven van de noordgrens naar de zuidgrens en van oost naar west. Dat is dus honderden kilometers geul die meter voor meter met de hand wordt uitgehakt. Moderne technologie aangelegd met prehistorisch gereedschap. Het wrange is dat meer dan driekwart van de bevolking nu analfabeet is, laat staan dat ze weten wat een computer is..... Overal in het land wordt nu druk gegraven. Zo is een ploeg van zo'n 500 mannen en vrouwen begin van het jaar vanuit Kigali begonnen met graven in westelijke richting. Ze hebben nu het Nyengwe Nationale Park bereikt, 200 km ten zuidwesten van Kigali. Tijdens ons bezoek aan het Nyengwe NP zijn we ze dagelijks tegengekomen als we vanuit onze guesthouse aan de rand van het park naar de receptie reden om daar een gids op te halen. De werklui slapen 's nacht in kleine tentjes of onder zeilen, halen hun water uit de rivieren, koken op houtvuur en hebben alleen een pikhouweel, machette en een schop als gereedschap. Het contrast kan bijna niet groter zijn: 500 ongeletterde mensen die zonder machines moeten zorgen dat Rwanda voorzien wordt van snel internet.... Mmmm.

Bij de visie van de president hoort ook een schoon land. Zo is het verboden om bijvoorbeeld fruitstalletjes op straat te hebben omdat het straatbeeld dan te rommelig wordt. Ook is onlangs besloten dat in het centrum van Kigali alle nieuwe gebouwen minimaal 5 verdiepingen hoog moet zijn. De vrees bestaat ook dat alle huizen die niet van baksteen gemaakt zijn het veld moeten gaan ruimen. En dan gaat het natuurlijk vooral om de lemen huisjes van de armste mensen aan de rand van de stad. Tenslotte heeft de president plannen om het huidige internationale vliegveld tot militair vliegveld te verklaren en 40 km buiten de stad een supergroot nieuwe luchthaven te laten bouwen. Grootste plannen en dat terwijl het grootste deel van de mensen analfabeet is, geen elektriciteit heeft, het water soms van kilometers ver moet halen en moet rondkomen van een paar dollar per dag. Tsja, wat zijn dan de prioriteiten............. Afijn, in augustus zijn er verkiezingen en alhoewel de huidige president wel gezorgd heeft dat hij niet kan verliezen, is het toch wel spannend wat er gaat gebeuren in dat land. Uit voorzorg hebben de meeste ambassades evacuatieplannen klaar liggen mochten er serieuze onrusten ontstaan. Wij zijn inmiddels weer in het veilige Oeganda, dus geen zorgen als het de komende weken mis blijkt te gaan in Rwanda.

Behalve al deze beschouwingen hebben we natuurlijk ook nog genoten van de weinige natuur die in dit drukbevolkte land is overgebleven. Want echt waar, er is buiten de nationale parken werkelijk geen stukje natuurlijk bos meer over....Omdat we er natuurlijk niet onderuit konden om ook de WK-finale in Kigali te bekijken moesten we de planning een beetje omgooien. Vanuit Kigali zijn we naar het Nyengwe National Park in het zuidwesten van het land gereden (250 km, 4 uur rijden). Dit gebied ligt een stuk hoger met steile berghellingen die begroeid zijn met het mooiste regenwoud dat wij ooit gezien hebben. Misschien is het regenwoud zelf niet zo bijzonder, maar door de steile hellingen en  open plekken loop je niet de hele dag tegen een groene muur aan, maar kun je echt genieten van prachtige vergezichten. In het park ligt ook een hoogland moeras, waar je met een boardwalk een stukje doorheen loopt. Vanwege de geïsoleerde ligging van de bergketen (die ook gedeeltelijk in Congo en Oeganda ligt) zijn hier heel veel bijzondere vogels te vinden. We hadden dan ook besloten drie dagen in het park door te brengen, alleen....... overnachten in het park kostte ook hier, jullie raden het al, 60 dollar. Daar trappen we niet nog een keer in. We hebben dus in een eenvoudige guesthouse aan de oostkant van het park geslapen, maar dat betekende wel dat we iedere ochtend 35 km naar de receptie en 's middags weer 35 km terug naar het guesthouse moesten rijden. Tsja, als echte Hollander moet je er wat voor over hebben om geld te besparen...... Het park is een echte aanrader voor iedereen die ooit in de buurt van Rwanda is. Ondanks dat we iedere dag 70 km moesten rijden en dus heel lange dagen hebben gemaakt, hebben we met volle teugen van dit fantastische bos genoten. In de guesthouse hadden we een Canadese ontmoet zonder eigen vervoer, dus wij hebben haar hemelsgelukkig gemaakt door haar elke dag een lift te geven van en naar het park. Voor de gezelligheid besluiten we de eerste dag gezamenlijk te wandelen in het park, dus die dag staan de vogeltjes op de tweede plaats. De andere twee dagen vragen we een vogelgids mee (waar je dan uiteraard meer voor moet betalen dan voor een gewone gids). Eén dag hebben we Claver als gids. Die vent is echt geweldig met vogelen en is ook zeer prettig gezelschap. Hij heeft een stuk of 15 leerlingen onder zijn hoede, die in een naburig dorp wonen. Na schooltijd en in de weekenden leert hij ze van alles over het regenwoud. Vogels identificeren kunnen ze inmiddels al vrij aardig. Toen er een White-eyed Slaty Flycatcher aan kwam vliegen, werden de verrekijkers gelijk gepakt en werd in koor de naam van de vogel geroepen. Echt geweldig wat Claver met de kidz doet en goed om te zien dat er bij de lokale jeugd aandacht is voor de natuur!! Al met al zien we in het park 2 apensoorten (L'Hoest monkey en Blue Monkey) en voegen in totaal 60 soorten toe aan onze vogellijst, die de 200 soorten inmiddels ruim overschrijdt!!!! Na het bezoek aan het park zijn we weer terug naar Kigali gereden voor het voetbal. Maar ja, daar zullen we het maar niet meer over hebben. Alex heeft zijn oranje shirt maar de guard van het huis van Paul gegeven en die was er hartstikke blij mee.

Zo, tot slot hieronder zo maar wat dingen die ons op zijn gevallen in Rwanda:

Ÿ         het land is ontzettend schoon. Dat wordt (met harde hand) door de overheid opgelegd. Iedereen moet letterlijk zijn eigen straatje schoonvegen (en evt. gaten vullen) en zelfs elke laatste zaterdag van de maand allerlei communitywork uitvoeren zodat het openbare leven zo beetje plat ligt. Zelfs Paul voelde zich dan bezwaard buiten rond te rijden en bleef dan dus maar binnen. Met het communitywork verdienen mensen stempels mee in een boekje. Ook als je informatiebijeenkomsten van de overheid bijwoont over bijv. persoonlijke hygiëne, sparen of andere postbus 51 onderwerpen verdien je stempels. Die stempels heb je hard nodig als je iets gedaan wil krijgen van de overheid (vergunning regelen o.i.d.). Heb je te weinig stempels dan ben je blijkbaar geen goede burger en verdien je dus ook geen privileges van de overheid. Het gevolg van dit alles is wel dat Rwanda met stip het schoonste land van Afrika is;

Ÿ         Kigali is een overzichtelijke stad. Het is gebouwd op een aantal heuvels en alle doorgaande en verbindingswegen zijn geasfalteerd. De straten in een wijk zijn vaak niet geasfalteerd.  Iedereen rijdt redelijk netjes en zeker niet te hard. Het is dus niet zo moeilijk om met de auto je weg te vinden. Heeeeeeelllll wat anders dan Kampala.

Ÿ         we hebben zomaar een bank gevonden waar we met onze NL creditcard geld kunnen pinnen tegen redelijke kosten!!! In de reisgidsen staat nog dat het onmogelijk is voor een buitenlander om te pinnen.....

Ÿ         voor ons vanzelfsprekende zaken als schoolvakanties en vrije dagen liggen hier niet vast. Zo werd er zondagavond door de president op de radio omgeroepen dat het maandag een vrije dag was. Tsja, wij hadden de radio niet aan en zo ging Paul (waar we in Kigali sliepen) maandagochtend naar kantoor, om een half uurtje later weer op de stoep van zijn huis te staan. Op dezelfde manier worden de schoolvakanties aangekondigd. Vorig jaar maakte de president 2 dagen voor het aflopen van de schoolvakanties via de radio bekend dat de vakantie een week verlengd werd. Ach ja.....

Ÿ         het midden van het land heeft door de ligging op 1600 meter hoogte echt een heerlijk klimaat. Overdag is het circa 27 graden en het koelt 's nachts af tot een graad of 17;

Ÿ         er zijn nauwelijks honden te vinden in Rwanda. Tijdens en vlak na de genocide van 1994 lagen er uiteraard veel lijken op straat en hadden de zwerfhonden vrij spel. Heel veel honden zijn destijds gedood om dergelijke gruwelijkere taferelen te voorkomen. Sinds 1994 is het not done een hond te houden.

Ÿ         Buiten Kigali heeft werkelijk niemand een auto. Je ziet er alleen taxibusjes, grote bussen voor de lange afstanden, vrachtwagens om Congo te bevoorraden en 4WD's van rijke mensen uit Kigali. Iedereen loopt of fietst. En wat ze allemaal op een fiets vervoeren is ongelofelijk. Van 6 reuzentrossen bananen tot 5 grote jerricans met water, planken van 6 meter lang, dakgoten, stukken vangrail, 75 kg aardappelen, enorme bossen bladeren etc etc. En heb je geen fiets, ach, ja, dan moet het maar op je hoofd: stenen, koffers, bladeren, jerricans, manden enz enz.

Zo, jullie zijn weer helemaal bijgespijkerd over Rwanda. De volgende weblog gaat over het vervolg van onze reis door Oegandea, maar kon wel eens op zich laten wachten omdat we een dag of 4 in Bwindi National Park zitten (nee, niet om gorilla's te bezoeken, maar om vogeltjes te scoren) en aansluitend een dag of 4 in Queen Elizabeth National Park. En in die uithoek van Oeganda is vast geen internet te vinden.

Liefs van A&A