Heeeeelllll veeeeelllll papegaaien.......

Hééééélllll vééééélllll papegaaien.........

 Een dag is nooit hetzelfde op het opvangcentrum. Zondag kreeg Simone, de projectmanager, een telefoontje vanuit de douane op het vliegveld van Douala. Of het opvangcentrum plek had voor ongeveer 800 grijze roodstaarten (papegaaiensoort die in Kameroen voorkomt), die de douane op het vliegveld in beslag had genomen. Nu richt het Limbe Wildlife Centrum zich met name op de opvang van apensoorten, maar ja, omdat er in de regio geen enkel ander opvangcentrum is, kan je toch moeilijk nee zeggen. Dat is de reden dat begin december ook al een groep van 400 in beslag genomen grijze roodstaarten naar het centrum is gekomen. Het quarantaine-gedeelte op het project beschikt over een drietal ruime kooien die normaal gesproken worden gebruikt voor de opvang van grotere apen zoals gorilla's of chimpansees. Sinds december zijn deze kooien zo goed en zo kwaad als kon omgebouwd tot papegaaienverblijven. Helaas waren de vogels destijds in slechte conditie (zeer mager, onder de lijm omdat ze met lijmstokken worden gevangen, met verminkte en vastgebonden pootjes en gekortwiekte vleugels zodat ze niet wegvliegen). Inmiddels heeft een kwart van die vogels het niet gered. Zo'n 150 dieren zijn inmiddels uitgezet en zo'n 150 dieren moeten nog verder aansterken en belangrijker, moeten hun vleugelveren weer terugkrijgen voordat ze losgelaten kunnen worden.

En dan staan er opeens 800 nieuwe grijze roodstaarten op de stoep. Dat betekende dus ten eerste het verhuizen van de "oude" vogels naar een van de andere apenverblijven in de quarantaine. De bewoner van dat verblijf, Bazou, een chimpansee die 16 jaar lang in een kooitje van nauwelijks 2 vierkante meter heeft gezeten, moest daarom helaas naar een klein verblijf verhuizen voor de laatste maand van zijn quarantaine-periode. En de bewoonster van dat verblijf, Lisa, een oud, blind en kreupel besje van een mangabey moest naar nog weer een kleiner verblijfje.

Tweede stap was het uitmesten en weer in orde maken van de "vogelverblijven" voor de nieuwe bewoners. Even rekenen leerde dat er toch wel zo'n 20 zitstokken van zo'n vijf meter lang opgehangen moesten worden (en dan heeft ieder vogel nog maar iets meer dan 10 cm om te zitten).

En toen was het afwachten wanneer het transport aan zou komen. De vogels zouden door de douane gebracht worden en maandag rond lunchtijd kwam het telefoontje dat ze onderweg waren. Zo'n twee uurtjes later stond de truck met maar liefst 14 transportkisten op de stoep. Bij die transportkisten moet je je niet al te veel voorstellen: een houten kist met twee gazen wanden van 150 bij 50 en 40 cm hoog verdeeld in 4 compartimenten. En in elk compartiment zitten de vogels dicht opeengepakt. Elk compartiment heeft wel een bekertje met een vochtige spons en wat water, maar je moet er maar niet over nadenken hoe lang die vogels daar al in hebben gezeten èn welke reis ze nog voor de boeg hadden. De stickers op de kisten gaven als bestemming Koeweit en Bahrein aan, maar of dat ook de eindbestemming zou zijn geweest?

Met deze aantallen is het ondoenlijk elke vogel een voor een uit de kist te pakken, te checken en vervolgens in één van de kooien te doen. Daarbij komt natuurlijk dat pakken nog veel meer stress en daarmee dode vogels geeft. De kisten zijn dus in zijn geheel zo snel mogelijk in de vogelverblijven gesjouwd en open gemaakt. Slechts een paar vogels vliegen dan luid schreeuwend hun krappe behuizing uit. De rest blijft dicht opeengepakt in een hoekje van de kist zitten krijsen. Omdat beetpakken natuurlijk nog meer stress met zich meebrengt zijn de hele kisten dus maar gesloopt zodat de vogels makkelijker weg konden vliegen. In de kooien hebben de vogels dan vervolgens de neiging zo hoog mogelijk met zijn allen in één hoekje te gaan zitten. Althans, degenen die kunnen vliegen. De rest kiest een hoek op de grond uit om bij elkaar te kruipen, soms wel vijf papegaaien hoog. Helaas zijn er uiteraard ook veel dode vogels. Een eerste trieste telling komt uit op 47 vogels. Je moet er niet aan denken hoeveel dat er geworden zouden zijn als het transport niet onderschept zou zijn.

Een snelle telling leert dat er in elk compartiment tussen de 15 en 20 vogels zaten. Dus maal 4 compartimenten maal 14 kisten geeft een totaal aantal van tussen de 840 en 1120 grijze roodstaarten!!!!!! Nu zijn we niet helemaal op de hoogte wat een grijze roodstaart op moet brengen, maar dit handeltje heeft toch wel een straatwaarde van 1 miljoen dollar!!!!!!!!!

Als alle vogels uit de kisten zijn, worden er zo snel mogelijk teiltjes met water neergezet. Hoe zwak de vogels ook zijn, ze gaan meteen drinken. Uiteraard wordt er ook meteen voedsel neergezet. De vogels krijgen noten van de oliepalm, mais en pinda's voorgeschoteld. Een dieet dat zo veel mogelijk moet lijken op hun natuurlijke dieet. Angeline kon het natuurlijk niet laten bij een aantal zielepieten, die uitgeput op de grond zaten, het voer zowat in de snavel te stoppen. Helaas zullen er toch de komende weken nog heel wat vogels dood gaan. Het andere eten, de stress van opgesloten zitten, dat helpt natuurlijk allemaal niet mee. Dinsdagochtend waren er 22 dieren overleden en dat viel alleszins mee.

De komende week, als ze wat aangesterkt zijn, zullen alle vogels gecheckt worden. Degenen die kunnen vliegen en voldoende "vet op het lijf" hebben zullen zo snel mogelijk los gelaten worden in een stuk bos nabij Limbe. De anderen zullen ondanks alle stress nog moeten blijven om verder aan te sterken. Het is eigenlijk kiezen uit twee kwaden: hoe langer je ze vast houdt, hoe meer er dood gaan van de stress, maar als je ze te verzwakt of bijv. met gehavende vleugels uitzet, zullen ook veel dieren het niet redden.

Alle Db-ers (voor alle anderen: Db = dierenbescherming) kennen het verhaal natuurlijk al lang, maar dit is een typisch voorbeeld van exotenhandel. Grote aantallen dieren die onder erbarmelijke condities worden gevangen, vervoerd en verkocht. Gezien de eindbestemming zijn pratende vogels blijkbaar populair in het Midden-Oosten. Nu hebben deze grijze roodstaarten nog "geluk" gehad. Het is een internationaal beschermde soort, dus verboden om zonder de juiste documenten te verhandelen.  Waarom het dan toch lukt om de dieren het land uit te smokkelen? Geld doet wonderen met als resultaat dat de "juiste" personen een oogje dicht doen zodat de vogels zonder al te veel problemen op weg kunnen. Gelukkig zijn er organisaties zoals LAGA (hopelijk schrijven we het goed...), die dit soort transporten proberen te achterhalen en druk op de lokale autoriteiten uitvoeren om de dieren in beslag te nemen en de smokkelorganisaties aan te pakken. Naar wat wij gehoord hebben, maar natuurlijk niet kunnen verifiëren, vindt er elke twee weken wel zo'n transport plaats. Tsja, daar wordt je niet vrolijk van. Iedere 2 weken 1000 van deze prachtige papagaaien. Hopelijk vliegen er ergens nog een paar rond in het wild, zodat we ze op onze vogellijst kunnen zetten...

Moraal van het verhaal, heel veel exoten die in het westen als huisdier worden gehouden hebben een gruwelijke geschiedenis achter te rug. En de tweede moraal van het verhaal: vlieg NIET met Ethiopian Airlines, want de transporten vinden telkens plaats met die maatschappij. Blijkbaar nemen ze het niet zo nauw bij het accepteren van dergelijke transporten.

Afijn, een hoop werk erbij in de quarantaine en hopelijk kunnen we de komende tijd goede berichten sturen dat er veel vogels vrijgelaten zijn!

 Liefs van Alex en Angeline