Kruger Hooligans

Kruger hooligans

Sinds we 2 weken geleden uit Monkeyland vertrokken richting Johannesburg hebben we qua weer van alles meegemaakt. Eerst een enorm regenfront met 3 dagen onafgebroken regen. We wisten echt niet dat olifanten daar tegen konden, we zaten een deel van die tijd in Addo National Park, dat bekend staat om zijn vele olifanten. Overigs had de natuur die regen wel nodig, want er is hier de afgelopen 1,5 jaar veel en veel te weinig regen gevallen! Maar na regen komt zonneschijn en toen zaten we ten noorden van Durban, in het meer subtropische deel van ZA. Daar hebben we een paar dagen heerlijk weer gehad en konden de korte broeken weer uit de tas. Op de onverharde wegen in de parken was het wel een kwestie van stof happen. Door gebrek aan regen is het daar kurkdroog en ook het laatste regenfront heeft dat gebied niet bereikt. Voor het game-viewen (wildleven en niet de voetbalwedstrijden....) wel weer goed, want alles komt met grote regelmaat naar de schaarse waterplaatsen. Zo hebben we in Mkhuze vanuit een schuilhut urenlang genoten van een enorme beestenbende. Allereerst waren er drie neushoorns die zich te goed deden aan het water. En zij dulden dan niemand anders in de buurt. Dat betekende dat meer dan 200 gnoes, 50 zebra's, een stuk of vijf wrattenzwijnfamilies en ik weet niet hoeveel nyala's en impala's op hun beurt moesten wachten. Alleen de groene meerkatten pakten het slimmer aan. Bij de wisseling van de wacht tussen de ene neushoorn en de andere of bij de schermutselingen tussen de gnoes wie nu op het beste plekje mocht staan schoten de groene meerkatten snel richting het water voor een paar slokken en waren vertrokken voor de anderen er erg in hadden. Heerlijk om naar te kijken.

Het leek er even op dat dit droge gebied een herkansing kreeg want er kwam een tweede front aan. Deze bracht helaas alleen heel veel wind en kou. In plaats van 25 graden was het binnen een paar uur opeens 15 graden en 's nachts net boven nul. Wij kunnen dat gelukkig in onze slaapzakjes goed verdragen, maar nooit gedacht dat giraffen, zebra's en bokjes daar ook tegen kunnen. Vervolgens zijn we 4 dagen Swaziland ingegaan. Jawel, dat land waar de koning ieder jaar een nieuwe vrouw toevoegt aan zijn harem. De bruiden-in-spe zijn traditioneel gekleed en dat betekent topless. Nou, dat doen ze zeker niet in de winter, want het was vreselijk koud in Swaziland. Overdag ging het nog wel met een graadje of 15, maar de nachten waren zeer frisjes en de volgende morgen waren de autoruiten bevroren. Krabben dus, met de handen, want een ruitenkrabber kennen ze hier niet..... Tot grote teleurstelling van Alex hebben we nog geen enkele Swazilandse dame in traditionele kledij kunnen ontwaren.....

Swaziland vonden we trouwens erg leuk. De mensen zijn hier supervriendelijk en groeten allemaal zodra je op wat kleinere weggetjes rijd en het land ziet er goed georganiseerd en opgeruimd uit. Toch wel een heel contrast met de zwarte dorpen en steden in het zuiden en zuidoosten van Zuid-Afrika. Wat een zootje is het daar: afval op straat, veel vervallen gebouwen, niemand zegt je gedag, mensen kijken je argwanend aan, veel krottenwijken enz enz. Het lijkt er toch sterk op dat in die gebieden veel zwarten na het afschaffen van de apartheid 15 jaar geleden nog niet de draad hebben kunnen oppakken en dat de lokale overheid het een beetje laat afweten in de organisatie van de meest basale dingen. Kortom, Swaziland is een echte aanrader!!!

Oh ja, er wordt hier blijkbaar ook nog gevoetbald. Nou, daar merkten we tot aan Kruger (gelukkig....) erg weinig van: tot Kruger was het overal ontzettend stil met toeristen. Wij hadden dat van tevoren anders ingeschat, ondermeer omdat in een aantal parken de huisjes die we wilden reserveren volgeboekt waren. Maar ja, wat blijkt, veel reisorganisaties en de Fifa hadden van te voren veel accommodatie gereserveerd in verband met de huisvesting van de voetbalfans, maar nauwelijks iets verkocht. Dus wij waren een beetje peut nerveux geworden omdat wij dachten dat de accommodaties niet meer beschikbaar waren vanwege drukte en hadden dus uit voorzorg de overnachtingen op onze route grotendeels al geboekt. Dat bleek dus totaal niet nodig. De afgelopen 4 nachten hebben we in ons uppie op de campings in Swaziland gestaan. Heerlijk rustig (en koud.....). De gewone toeristen blijven weg omdat er voetbal is en op wat Amerikaanse en Australische fans na lijken de meeste voetbalfans zich niet te interesseren in de schoonheid van de natuur van Swaziland en het zuidoosten van Zuid-Afrika. Maar ja, een bezoekje aan Kruger staat blijkbaar wel op iedereen zijn lijstje, want het was daar onwijs druk. Hoe wij die voetbalfans herkenden? De eerste weggever zijn de vlaggen en t-shirts. Dan is ook meteen duidelijk uit welk land ze komen. Ten tweede zitten ze met zoveel mogelijk mannen in één auto en tot slot zijn de bestuurders niet al te snugger...... In het eerste half uur dat we in Kruger reden hadden we 2 keer bijna een botsing met andere voetbalfans, die, ja, je raadt het al, aan de verkeerde kant van de weg reden. Na een noodstop van beide zijden waren er verbaasde en/of boze blikken richting ons.......totdat ze door hadden dat je hier toch echt links moet rijden en het stuur daarom rechts zit......Volgens Alex is het zo wie zo gevaarlijk om in Kruger te rijden en dan niet vanwege het wildleven, maar omdat mannen blijkbaar vinden dat het fotografeertalent van vrouwen nog net iets slechter is dan hun rijtalent. En dat betekent dat veel mannen zich met fototoestel op de achterbank instaleren en hun vrouw laten rijden. Dat is dus kiezen uit twee kwaden: of slechte foto's genomen door de vrouwen als de mannen zelf achter het stuur kruipen of ze hebben mooie foto's, maar een gevaarlijke dag als de vrouwen rijden. Hummm. Jullie mogen zelf oordelen als jullie onze foto's zien, want wij kiezen eigenlijk steevast voor de "slechte foto's" of zou dat iets te maken hebben met de soepoogjes van Alex waardoor het weinig zin heeft hem als "spotter" te gebruiken........Maar goed, door het zorgvuldig kiezen van kleinere onverharde weggetjes hebben we de Kruger-hooligans overigens redelijk kunnen vermijden. Hoogtepunt tijdens onze 2,5 dag in het zuiden van het park waren toch wel de 5 wilde honden die we hebben gespot. Echt heel gaaf om die te zien. Overigens waren ze niet te missen omdat ze op de weg liepen en zelfs gingen poepen op de weg!

Voor degenen die nu de kaart erbij willen pakken om te kijken hoe onze route is geweest: wij hebben ons de afgelopen weken vermaakt met het bezoeken van wildparken (Addo en Mkhuze, Millwane en Malolotja in Swaziland en het zuidelijke deel van Kruger) of goede vogelplekken (stern-kolonie bij Port Elizabeth, Oribi Gorge en Umlalazi). Dat heeft de vogelteller voor onze Zuid-Afrika trip uiteindelijk tot 392 gebracht en dat vinden we zelf een applausje waard. Waarom? Omdat het hier hartstikke winter is en alle (Europese) zomergasten vertrokken zijn (en er dus nauwelijks rietvogels, zwaluwen, bijeneters en steltlopers meer over zijn) en de overgebleven vogels halsstarrig weigeren te zingen. Kortom, lastig vogelen. En dan is bijna 400 soorten een prestatie (vinden we zelf....). Oh ja, we moeten er wel eerlijk bij vertellen dat we in Umlalazi hulp hebben gekregen van een groepje lokale vogelaars, die hun wekelijkse vogeltripje toevallig naar dat park deden, ons zagen lopen en vroegen of we met hen mee wilden lopen die ochtend. Het was vooral een gezellig onderonsje, maar dankzij hun hulp (en I-pod met vogelgeluiden....) kunnen we de Mangrove Kingfisher (erg moeilijk te vinden in de winter) en de Green Malkoha bijschrijven.

Nu we dit schrijven zitten onze 3 maanden Zuid-Afrika er op. Net zoals Kameroen knipper je 3 keer met je ogen en het is weer voorbij. Dat schijnt er bij te horen als je ouder wordt...... We hebben het erg naar ons zin gehad, mede dankzij de 2 maanden in Monkeyland. En ook hier in Zuid-Afrika hebben we geen vreemds, ongelukkige of vervelende ervaringen gehad. Oeps, zouden we bijna vergeten te vertellen dat de accu van de auto het begeven heeft op een k-moment: 5 uur 's middags in die aanhoudende hoosbuien toen we net in een grote shopping mall wat boodschappen hadden gedaan. Eerst hebben we samen met een paar parkeerwachten van het winkelcentrum de auto naar een overdekt deel van het parkeerterrein geduwd (eindelijk een voordeeltje van het Opeltje Corsa: hij weegt niets....). Na een uur (het was inmiddels donker....) hebben we gelukkig een behulpzame local met startkabels gevonden. En dus konden we naar onze slaapplaats hobbelen en hebben we de volgende dag vrij snel een garage gevonden om de accu te vervangen.

Een greep uit bizarre dingen van Zuid-Afrika:

Bij geen enkele wastafel of douche weet je zeker uit welke kraan het warme water stroomt: rood of blauw, linker of rechter. Het was elke keer weer een gok.

De meeste campings hebben een keuken met elektrische kookplaten. Soms is standje 1 de laagste en 6 de hoogste, maar soms juist precies andersom. Dus eerst even experimenteren en soms wel heel lang wachten tot het water kookt....

In de overwegend zwarte delen van het land kun je weinig zuivel krijgen zoals kaas, maar bijv. ook geen halfvolle melk terwijl er wel volle te krijgen is.

Zuid-Afrika heeft een tekort aan elektriciteitscentrales. Heel veel townships zijn tegenwoordig gratis aangesloten op het elektriciteitsnet, maar er is geen rekening gehouden met de capaciteit van de huidige centrales. Naar ons verteld is, is uitbreiding van de centrales problematisch omdat er nauwelijks ingenieurs te vinden zijn die nieuwe centrales kunnen ontwerpen, Door positieve discriminatie krijgen zwarten en kleurlingen voorrang bij sollicitaties en is het voor jonge blanken bijna onmogelijk een baan te vinden. Zij verlaten dus en mass het land richting Australië of Europa. De oplossing op dit moment voor het energietekort: per regio wordt regelmatig de elektriciteit gedurende een dag uitgeschakeld. Nu maar hopen dat ze dat niet doen tijdens de voetbalwedstrijden............

Om je mobiele telefoon op te laden kun je 'airtime' kopen. In de meeste winkels kun je dat kopen in hoeveelheden van 5, 10 of 15 rand (10 rand is ongeveer 1 euro). Als je 30 of 60 rand wil hebben (om bijvoorbeeld naar Nederland te bellen), staan ze je aan te kijken of je niet goed snik bent. Vaak hebben ze de 30 rand kaarten niet en moet je dus 3x10 of 6x5 Rand kopen.....

Als je pint, kun je bedragen van 50, 100, 200 of 500 rand opnemen. Dat is dus van 5 tot 50 euro. En dan te bedenken dat wij behalve brood en groente en fruit alles behoorlijk aan de prijs vinden.

Dubbellaags toiletpapier is hier nauwelijks te koop. Het is allemaal enkellaags, waar je lekker snel met je handen doorheen gaat..... Pas waren we voor een kopje thee bij een lodge en die hadden heerlijk dik toiletpapier. De eigenaar van de lodge bleek een Nederlander te zijn......

Wij vliegen 23 juni van Johannesburg naar Oeganda om daar bijna 10 weken in een 4WD rond te crossen door Oeganda, Rwanda (we hebben via een kennis van Angeline een visum geregeld!!) en het westelijke deel van Kenia. In augustus hebben we gedurende 2,5 week gasten in de auto: Erik en Constanze reizen dan met ons mee en daar kijken we nu al naar uit (niet dat we elkaar zat zijn hoor!)

Zoals jullie gemerkt hebben is het niet echt gelukt om te reageren op jullie reacties op de weblog of via de e-mail ([email protected]). Hoewel we in Monkeyland op een sneaky manier wel toegang hadden tot internet, moesten er zoveel andere dingen geregeld worden dat er weinig tijd resteerde om elke keer op alle e-mails en berichtjes te reageren. Dat zal de komende 2 maanden helaas niet anders zijn. Als wij ons best blijven doen om leuke stukjes te schrijven (zoals je op de foto kunt zien is dat niet altijd een straf...), dan blijven jullie braaf lezen en reacties sturen. OK? Want we vinden het wél erg leuk om jullie reacties en berichtjes te ontvangen.

Groetjes en we laten weer van ons horen vanuit Oeganda!

A&A