Weer thuis......

Weer thuis.....

Het was maar goed ook dat we in Nairobi een hele dag hadden uitgetrokken voor het uitmesten van de auto en het inpakken van de spullen, want die tijd hadden we nodig ook. De stof zat werkelijk overal en we hebben zelfs een paar emmers water over de motor gegooid, zodat we de motor-onderdelen weer konden herkennen. We zaten overigens een beetje met een bagageprobleem. Door de onoverzichtelijke bagageregels van de luchtvaartmaatschappijen bleek dat wij op de heenreis van het ticket naar Kameroen ieder twee stuks bagage van 23 kg elk mee mochten nemen (dus 92 kg in totaal!!!). Nou hadden we slechts 72 kg bij ons, waaronder veel spullen voor het Wildlife Center in Kameroen. Maar van Nairobi naar Amsterdam mogen we maar 20 kg per persoon meenemen. En we schatten in dat we in totaal toch nog zo'n 55 kg hadden. Dat betekende dus flink schiften. Gelukkig hadden we de reisgidsen en vogelgidsen aan Constanze en Erik mee kunnen geven. Dat scheelde al heel wat kilo's. Daarnaast hadden we ook redelijk wat kleding, die na 8 maanden stoffig Afrika zijn beste tijd wel gehad had. Na het uitmesten van de toiletspullen, het weggooien van batterijen en het overhevelen van alle zware spullen naar de handbagage paste alles uiteindelijk in de tas en de twee rugzakken. Het verlossende oordeel bij het inchecken was 45 kg en dat mocht zonder problemen mee. De terugvlucht is zonder noemenswaardige problemen verlopen. Ook onze zeer krappe aansluiting in Zurich bleek net lang genoeg om van de ene naar de andere terminal te sprinten inclusief douane en handbagage check. In Amsterdam misten we 1 stuks bagage, maar die werd een dag later keurig op de stoep afgeleverd. En dat was een sterke verbetering met de vorige wereldreis van 10 jaar geleden, toen alle bagage een paar dagen zoek was.... In Amsterdam vormden ouders en broer het welkomstcomité. Na een kopje thee en de eerste verhalen op de luchthaven en een lunch bij de ouders van Angeline gaan we richting Utrecht. Daar wacht een opgeruimd, schoon en bijna leeg huis, 30 dozen vol met onze zut op zolder, een gevulde (!!!) koelkast en dozen vol post op ons. Naar goed Afrikaans gebruik besluiten we het allemaal rustig aan te doen. We gaan pas iets van zolder halen als we het nodig hebben. En van alles dat we na maanden blijkbaar niet nodig hebben of missen gaan we maar eens kijken of het weg kan. Wat dat betreft is zo'n lange reis net zo iets als verhuizen: het moment om op te ruimen!!!!! We genieten gelijk van alle luxe: een WC die gewoon doet wat ‘ie moet doen, een echte wasmachine zodat Angeline niet meer op de hand hoeft te wassen, een vaatwasmachine die Alex zijn afwasje ontneemt en een kant-en-klaar maaltijd in de magnetron is veel sneller dan het koken op onze kleine benzine-brandertjes. Bij Appie worden gelijk bruin brood (want brood bakken in Afrika kunnen ze echt echt echt echt niet....), roomboter en hagelslag gekocht! We zijn dan ook benieuwd hoe lang we zo slank blijven als we nu zijn. Het is wel een dure manier om af te vallen, maar hij werkt gegarandeerd: ga langere tijd naar Afrika en je komt (veel) slanker terug! We zijn ieder zo’n 5 kg afgevallen! Het blijft telkens vreemd hoe snel je aan een nieuwe situatie went: als je een paar dagen in Kameroen bent, dan neem je genoegen met de lokale spulletjes die te koop zijn en als je weer terug bent in Nederland schakel je gelijk weer over naar het luxe Nederlanse behoefte-patroon.

De afgelopen dagen hebben we natuurlijk al veel mensen persoonlijk gesproken. De eerste vraag die we krijgen, is wat we het leukst hebben gevonden of wat het meest opvallend. Daar hebben we natuurlijk hard over na zitten denken. Beiden vinden we het werken op het Limbe Wildlife Center in Kameroen het meest bijzonder. Niet alleen omdat je in nauw contact met apen werkt, wat op zich al heel bijzonder is, maar ook omdat je nauw samenwerkt met de verzorgers. Daardoor krijg je toch meer "inside" informatie over het dagelijkse leven in zo'n land. Overigens waren de spannendste 10 seconden toch wel de leeuw die op de laatste dag van de trip op minder dan 1 meter afstand voor de auto langs liep. De raampjes van de auto waren naar beneden en we kregen allebei echt een adrenaline-stoot! Het meest verrassende moment was toch wel de groep chimpansees die langs het weggetje zaten in het Budongo. En het dieptepunt van de trip hebben we gelukkig zelf niet meegemaakt. Een paar dagen na ons vertrek uit Monkeyland is er ingebroken in ons huisje en is Menno, één van de Nederlandse jonkies, gestoken met een mes. We zaten allebei te trillen als een rietje toen we dat hoorden. Kameroen, Rwanda en Oeganda zijn heel leuk en veilig om te reizen, maar in Zuid-Afrika en in (veel) mindere mate in Kenia moet je op je hoede zijn. In Oeganda parkeerden we bijvoorbeeld de auto in een stadje gewoon aan de straat en gingen winkelen, internetten of gewoon rondbanjeren. Het komt daar niet in de mensen op om een ruitje in te tikken, maar die grap moet je in Zuid-Afrika niet uithalen.

We vonden het ook heel leuk om af en toe bekenden te zien:

• Simone was in Kameroen onze ‘baas‘ op het Wildlife Center;
• in Zuid-Afrika hebben we een dag of 10 met Roberto, Judith en de kidz opgetrokken in Kruger;
• Het was heerlijk om in Kigali een paar dagen bij Paul uit te blussen en het voetbal te zien;
• En uiteraard hebben we genoten van het gezelschap van Erik en Constanze in Oeganda en Kenia.

Tot onze verrassing heeft Erik op de terugweg naar Nederland op het vliegveld van Istanbul Constanze ten huwelijk gevraagd!!!!!!! Ze hadden de ultieme test immers doorstaan: het voor het eerst opzetten van een tent, ZONDER ruzie te maken!!! Na die ultieme test en ons als lichtend voorbeeld van een perfect huwelijk (sinds gisteren officieel 17 jaar, hmmm.......) was hét moment blijkbaar daar! Hun feestje is pas in 2011, dus we kunnen voorlopig niet op wereldreis.....

Maar wat gaan we dan wel doen de komende tijd? Alex mag zich voorlopig gaan storten op een belastingaangifte over 2009 (leuk he?) en het schiften van de foto's (2000 stuks....) en het maken van de fotoboeken. Het vervelende is dat we tijdens de vakantie op ons laptopje de mindere foto's al hebben weggegooid, dus de verdere selectie zal met name Alex heel wat hoofdbrekens gaan kosten, Kiezen is immers niet zijn sterkste eigenschap....... Moeten we dan niet werken? Uiteraard, maar we hebben nog wat speling omdat de trip uiteindelijk minder gekost heeft dan begroot. Bovendien moeten we ook eens gaan bedenken wat we willen gaan doen. Nu hoor ik mensen denken, daar hebben ze toch 8 maanden de tijd voor gehad. Maar gek genoeg, zijn we daar helemaal niet mee bezig geweest. Je maakt zo veel dingen mee en er zijn de hele tijd zo veel mensen om je heen (het lukte vaak niet om een lunchplekje te vinden zonder dat de locals kwamen koekeloeren), dat we niet veel hebben nagedacht over de toekomst.

Tot slot nog wat dier-statistieken: We hebben in Kameroen 198 vogelsoorten gezien, in Zuid-Afrika 392, in Oeganda/Rwanda 500 en in Kenia 216. Er zit natuurlijk heel wat overlap in, maar in totaal waren ruim 400 soorten nieuw voor onze wereldlijst, dis nu op 2530 soorten staat. Vóór we vertrokken was er de wens om de 2500 te overschrijden en dat is dus gelukt. In totaal hebben we 15 apensoorten gezien en ook dat was meer dan we hadden verwacht. Verder hebben we onze zoogdierenlijst uitgebreid met de wilde hond, de aardwolf, de gevlekte hyena en diverse gazellen en antilopensoorten. De enige echte misser is de zwarte neushoorn, die we nog steeds niet gezien hebben!!! Reden om nog eens terug te gaan naar Afrika zullen we maar denken......

De weblog A&AinA gaat nu in ruste. We willen iedereen die 'm heeft gelezen, erop heeft gereageerd of erbij in slaap is gevallen ontzettend bedanken. Wij hebben, ondanks de soms te lange verhalen, veel complimenten gekregen over de verhalen en de foto's en we hadden nooit op zo’n groot en enthousiast publiek gerekend. In totaal hebben 45 mensen hun e-mail adres achtergelaten om geïnformeerd te worden bij een update en uit de statistieken (die alleen wij kunnen zien....) blijkt dat de website best veel gelezen wordt. Dat maakt het schrijven van de episodes trouwens wel veel leuker.

Voor de laatste maal digitale groeten en veel liefs van A&A, ditmaal in U.........