Een werkdag in Limbe Wildlife Center

Een werkdag in Limbe Wildlife Center

Een wekker is hier niet nodig. De haan van de buren kan geen klok kijken en begint om 3 uur ‘s nachts al te kraaien, maar het is dan echt nog stikkedonker! Maar om een uurtje of half 7 wordt het licht en staan we op. In de slaapkamer is het dan 26 graden en dat vinden we inmiddels fris aanvoelen. Buiten waait er vaak een briesje en als we tijd hebben zitten we dus lekker buiten te ontbijten. We ontbijten met stokbrood, een pain au chocolat of een croissantje, een banaan, een kopje thee en een glas sap. Ja, het leven is hier zo slecht nog niet en de Franse invloeden in westelijk Afrika hebben zo z’n voordelen gehad. Het broodbeleg komt niet verder dan jam, pindakaas en chocopasta. En we hebben ‘La vache qui rit’ gevonden.

Op maandag t/m vrijdag gaan we iets over half 8 de deur uit richting het Limbe Wildlife Center. Dat is ongeveer 10 minuten lopen van het volunteer house. Het is een opvangcentrum annex dierentuin waar jaarlijks meer dan 40.000 bezoekers komen: 2009 was zelfs een recordjaar met 47000 bezoekers, waaronder circa 4000 blanken. Op werkdagen is het niet zo druk, maar in de weekends en met name tijdens 1e kerstdag en op nieuwjaarsdag is het enorm druk op in de tuin. Iedereen is dan heel netjes gekleed en dat geeft wel sfeervolle beelden. Overigens komen dan met name de wat rijkeren mensen en staan er soms best luxe auto's voor de deur.

Als we na de korte wandeling op het project zijn aangekomen, kletsen we vaak even bij met Simone (de projectmanager) en om 8 uur precies wordt de vlag gehesen en staan de werknemers en vrijwilligers in het gelid. Daarna wordt voorgelezen wie wat doet die dag. Dat is erg goed luisteren, want hoewel hier veel Engels wordt gesproken, is het nauwelijks te verstaan. Zoals één van onze kennissen al had gezegd, spreken ze hier ‘pigeon’ Engels. Ze brabbelen binnensmonds en spreken de woorden nogal vreemds uit. Church wordt bijvoorbeeld sjurs.

Je  werkt als vrijwilliger de hele dag bij één sectie: gorilla’s, chimpansees, drills/mandrils, quarantaine, meerkatten of in de keuken. Alle vrijwilligers starten de eerste paar dagen in de keuken om het eten klaar te maken, dus nog geen gevaar voor stenen of poepgooiende apen.… Je kunt Angeline in actie zien met het voorbereiden van het eten voor de apen. Bij de andere secties bestaan de werkzaamheden uit poep scheppen (alleen ’s ochtends), het voeren (3 tot 4 voederingen per dag), het klaarmaken van het voer of uit allerlei onderhoudswerkzaamheden. Met name ’s ochtends is het redelijk aanpoten en omdat de temperatuur in de ochtend al snel richting de 30+ graden hobbelt, is het dus zweten als een otter. Alex heeft inmiddels een dag bij de chimpansees gewerkt en ……………..nee, hij is niet bekogeld met stenen of poep. Wel heeft er die dag een oud chimpansee-vrouwtje (Etranger) een hartaanval gekregen en is dood neergevallen in het buitenverblijf. Grote stress onder de verzorgers én onder de apen omdat de hele groep van wel 40 chimps eerst naar binnen moest worden gelokt voordat de dierenarts en verzorgers het eiland op konden om de dode chimpansee eraf te halen. Het was overduidelijk dat sommige chimps hun maatje niet alleen achter wilden laten en slechts met de grootste moeite naar binnen gingen, Al met al geen leuke start voor Alex. Inmiddels heeft autopsie op Etranger plaatsgevonden door het veterinaire team en Angeline was daar op verzoek van de dierenarts Dr John bij om foto’s te nemen Alex hoefde al dat bloed niet te zien en we zullen je de foto’s besparen. Nou, vooruit dan, 1 foto hebben we toegevoegd vóórdat ze opengesneden werd. Wie interesse heeft hoe een chimpansee er van binnen uitziet moet maar een gil geven, dan sturen we de 'ingewandenfoto's' op.....Na de autopsie is Etranger begraven en was er een kleine afscheidsplechtigheid. Eén van de gebruiken daarbij is dat iedereen een flinke slok whisky neemt. Het pastic bekertje van Alex werd meer dan halfvol geschonken en hij is na de plechtigheid slingerend naar huis toe gelopen (no joke…). Verder was het poep scheppen en alles schoonspuiten bij de chimps wel echt een ‘dirty en dangerous job’ vanwege de vele grijpgrage handen…..

Als we eenmaal op elke sectie hebben gewerkt, gaan we eens nadenken welke specifieke dingen we hier willen gaan doen/opzetten. Het zal wel iets met gedragsverrijking worden, Al hoewel vrijwilligers eerder al veel ideeën op papier hebben gezet over de gedragsverrijking, wordt er weinig mee gedaan. De verzorgers knappen in de rustige middag liever een uiltje, dan dat ze aan gedragsverrijking voor de apen gaan werken.

Tussen de middag wordt voor alle personeel en de vrijwilligers een lunch geserveerd op het Wildlife Center. Gelukkig zonder vlees, dus dat is mooi. De reden: vlees is te duur…. We kunnen ons vegetarisme dus gewoon doorzetten. De lunch bestaat uit rijst, pasta, aardappels, bakbananen of maïsmeel met een prutje erover. En dat prutje kan groen, geel of rood zijn, we hebben geen idee wat er in zit, maar het is iedere dag best lekker en nogal spicy……

‘s Middags volgen dan nog 2 of 3 voerrondes en die zijn gewoon leuk om te doen.

De standaard werkdag eindigt om 5 uur en daarna lopen we 5 minuten naar de bakker. Daar staan 4 in smetteloos wit of knalroze (de kleur wisselt om de dag) dametjes achter de toonbank (twee helpen de klanten, 1 bepaalt de totaalprijs en de ander houdt het kasboek bij). Er is toch wel een contrast tussen de spik en span dametjes en de landlopers A&A. Maar ze verkopen heerlijk stokbrood, allerlei broodjes, oliebollen, quiche, pizza, yoghurtjes en een soort ijs. En de oliebollen zijn volgens ons beter dan die van Richard Visser in Rotterdam. Een stokbrood kost 40 cent, een oliebol 15 cent, een croissantje 50 cent en yoghurt (200 ml) wel 60 cent! De bakkerij is 7 dagen per week en 24 uur per dag geopend en voor de deur zit een bewaker die breder is dan dat ‘ie hoog is en dan hebben we het niet over zijn buikomvang, maar over zijn spierbundels. Zwarte kleding en een spiegelende zwarte zonnebril maken het beeld compleet. Gelukkig laat hij ons wel binnen…..  Misschien dat we er op de laatste dag een foto van durven en te maken om daarna naar het vliegveld te racen en naar Zuid-Afrika te vluchten…...

Na het bezoek aan de bakker duiken we soms nog even een internetcafé in (met goed, redelijk snel internet en dat is een zeldzaamheid in Kameroen) en lopen we een kwartiertje terug naar huis. Thuis is er geen twijfel over de eerste bezigheid: DOUCHEN. Want we zijn iedere dag ontzettend klef en vies en stinken een uur in de wind. Nou ja douchen….er komt alleen ‘s nachts een pierestraaltje uit de kraan en dan vullen we een aantal tonnen en flessen. Het douchen bestaat dus uit het legen van een met water gevulde fles van 1,5 liter boven je hoofd. Ach, inmiddels zijn we zo geroutineerd dat 2 flessen genoeg is om weer helemaal fris en fruitig te zijn/ruiken. Daar kan geen waterbesparende douchekop tegenop.

Vervolgens kunnen we onder het genot van een lekker koud glas fris nog net even buiten zitten voordat de (malaria-?)muggen komen, want om half 7 is het al weer donker: 12 uur licht en 12 uur donker, zo werkt dat op 4 graden noorderbreedte.

Meestal koken we (drie maal raden wie dat doet????) dan avondeten met de spullen die we een paar keer per week op de markt of bij de lokale winkeltjes gekocht hebben. Omdat we tussen de middag warm hebben gegeten op het Wildlife Center laten we het soms bij een broodje gezond, een gekookte maïskolf met boter en zout of een quiche of pizza van de bakker. Best lekker hoor. En uiteraard een bekertje yoghurt, want wij zijn en blijven echte zuivelmensen!!! Na de afwas (met het water uit de flessen) zit Angeline vaak nog een half uurtje te puzzelen en zit Alex de onzin in te typen die je nu leest.

Om een uurtje of half 9 gaat het licht uit en gaan we slapen. Althans, we proberen samen onder een 1,5 persoons klamboe te kruipen bij een temperatuur van meer dan 30 graden. We maken dus een lange nacht, maar de hoge temperatuur, de hoge luchtvochtigheid en de fysieke werkzaamheden eisen hun tol……..En de volgende ochtend staan we onder het hanengekraai gezond weer op! (was dat niet van Mies Bouwman?)

Wat valt ons tot nu toe mee:

*   Er begint iedere middag een zeewindje te waaien en dat is echt werelds;

*    Het water uit de kraan is gewoon te drinken!

*    De verzorgers zijn echt heel aardige en leuke kerels met een goed gevoel voor humor.

Wat valt tot nu toe tegen:

*     We zweten en stinken nog meer dan we al vreesden, terwijl de mensen er hier op straat zo ongelofelijk netjes uitzien…. Om ons voor te schamen.

We gaan een volgende keer nog wel wat verder in op de werkzaamheden die we doen, de apen die hier zitten en allerlei gekke dingen die we meemaken, Want het is hier gelukkig écht Afrika en je blijft je soms verbazen. Ook voegen we dan meer foto's toe. Tot nu toe hebben we weinig foto's van wat we hier doen. De reden is simpel: we werken niet samen bij een sectie en kunnen dan dus geen foto's maken van elkaar. Bovendien is het vaak flink aanpoten en is er geen tijd om foto's te maken.

Enne, blijf gewoon berichtjes sturen naar [email protected] of laat iets achter op de weblog. Het is altijd weer leuk om iets te horen van het ‘thuisfront’.

Groetjes, Alex en Angeline