Zzzzzzzzhipzzzzzzztern.....

Als we in Shipstern aankomen en uit de auto stappen, weten we gelijk dat Erik en Constanze er zijn: uit het restaurant herkennen we de bulderende lach van Erik! Het blijft altijd een heel bijzonder moment om vrienden in een ver buitenland te ontmoeten en deze keer is het niet anders! Leuk!! We maken ook kennis met de mensen van Shipstern die ons de komende dagen ‘bezig gaan houden’ en dat klikt gelijk goed. We hebben er zin in! Misschien even een korte toelichting waarom we elkaar specifiek in Shipstern ontmoeten. Constanze werkt in Burgers Zoo en die dierentuin heeft circa 25 jaar geleden samen met de vlindertuin Papilorama uit Zwitserland het natuurreservaat Shipstern in het uiterste noordoosten van het land gekocht. Dit deel van Belize kent een hoge diversiteit aan planten, vlinders, vogels e.d. Het is tropische bos, maar er valt te weinig regen om het een écht regenwoud te noemen. Een deel van de bomen verliest door gebrek aan regen zelfs haar bladeren. Behalve bos zijn er in Shipstern ook savannes, lagunes en mangrove gebieden te vinden. Kortom, een heel divers gebied. In het noorden van Belize staat dit soort gebieden onder grote druk omdat ze worden omgezet in landbouwgrond (veeteelt, verbouwen van suikerriet e.d.). A&A hadden al heel lang een brochure van Shipstern in een map met ‘things to do’ liggen en toen Constanze vanwege haar werk héél graag naar Shipstern wilde gaan, was de vakantie-afspraak snel gemaakt!

Nadat we een beetje zijn bijgepraat, maken we een korte wandeling naar een uitzichtstoren waar vandaan je een mooi uitzicht over Shipstern hebt. De gidsen gaan niet mee, we kunnen volgens hen de weg zelf wel vinden…. We beginnen enthousiast aan de wandeling en snappen na 25 meter al waarom de gidsen niet meegaan: bzzzzzzzzzzzzzzzz…….. bzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz…………….bzzzzzzzzzzzzzzzzzz. Jemig wat een muggen zeg!!! Echt niet leuk meer! Constanze past de ‘zwaai met een doek’ techniek toe, maar ook dat helpt niet echt. Ze begint Alex zelfs (weliswaar met vooraankondiging) in zijn gezicht te slaan omdat daar een mug zit. …. Mooie boel is dat, wordt Alex op vakantie nog vaker geslagen dan thuis in een heel jaar… We proberen zoveel mogelijk bordjes over de bijzondere bomen en planten te lezen, maar hebben vanwege de muggen niet het geduld om goed om ons heen te kijken voor vogels, insecten of ander gespuis. Volgens de gidsen zou de wandeling maar 15 minuten duren, maar dat is dan wel op hardloopsnelheid om de muggen te ontlopen, want wij doen er toch al snel bijna een uur over. Gelukkig zijn het wel ‘nette’ muggen en laten ze maar kleine bultjes achter, waarvan de meeste snel weer verdwijnen. Da’s maar goed ook, want ondanks de DEET heeft iedereen minimaal tientallen beten… Pffff….. ofwel bzzzzzz…. Dan komt de uitzichtstoren in zicht en daar zijn wij heel blij mee. Want…. bovenop de toren zijn geen muggen! Maar ja, zowel Erik als Constanze hebben in meer of mindere mate last van hoogtevrees…. Dus zij gaan van de ene challenge (de muggen) naar de volgende (hoogtevrees). De toren is zo’n 25 meter hoog, is van Zwitserse makelij en is in 5 dagen zonder kraan gebouwd (we weten niet of we dat als een voordeel of nadeel moeten zien…) en de trappen zijn steil… Maar … met name Erik overwint zichzelf en verschijnt na een paar tussenstops plotseling toch op het bovenste platform. Het uitzicht is prachtig, er zijn geen muggen, maar helaas ook geen vogels. Jammer, want vaak is het heel interessant om vanaf een uitkijkpunt over het bos te kijken. Behalve 345.739 muggen zien we tijdens de wandeling helemaal niets. Hmmm….. is dit een biohotspot???

Na een heerlijk diner vallen we in slaap om de volgende ochtend om 6 uur acte de présence te geven om samen met 2 gidsen te gaan vogelen! We zijn door schade en schande wijzer geworden en vogelen in het kamp (daar zitten minder muggen) en een beetje langs de weg. Er staat een flinke vijgenboom op de compound en daar komen veel vogels ’s ochtend langs voor hun ontbijtje. Ondanks wat gespetter gaat het vogelen best goed en zien we diverse felgekleurde vogels. Om half 9 houden we het voor gezien en gaan we ontbijten. In totaal hebben we nu in 2 vogelochtenden zo’n 40 vogelsoorten gezien en daar zijn we tevreden over.

Na het ontbijt gaan we toch nog een keer proberen om een stuk het bos in te lopen. Er moet toch wát dierenleven in het bos zitten!!! Het pad dat we nemen is iets breder en daarom zijn er wat minder muggen. Maar…. bzzzzzzzzzz………bzzzzzzzzz…. blijft toch het credo van Shipstern… En levert het allemaal nog wat op? Niet veel vogels, wel een paar vlindersoorten (waaronder de blauwe Morpho), diverse kikkers, Alex ziet een neusbeer die het pad over rent en…….. Constanze spot een flinke ratelslang!!! Dat was heel gaaf en al die muggenbeten meer dan waard. Bovendien legt de gids veel uit over het natuurreservaat. Kortom, een heerlijke ochtend en dan maakt het weinig uit dat je behalve muggen niet zo heel veel ziet…..

’s Middags gaan we naar het dorp Sarteneja (waar we zelf de vorige dag al zijn geweest) en de gids van Shipstern legt uit hoe het leven in dit afgelegen dorp in elkaar steekt. We gaan langs bij een traditionele botenbouwer, kopen nog wat fruit bij een rijdende fruithandel, zien bij een local artist een schilderij van een brulaap hangen (en kopen ‘m) en drinken op een terras met uitzicht op zee nog een glas verse sap. Dit is een relaxte middag, maar ook bij de botenbouwer zaten erg veel muggen… Normaal gesproken moeten er in dit jaargetijde niet zo veel muggen meer zijn, maar ook hier is het klimaat niet meer wat het geweest is. Het regenseizoen is veel later begonnen dan normaal en is pas een paar weken geleden min of meer geëindigd. Kortom, het bos is nog nat en er zijn nog diverse plassen en poelen. De gevolgen ervaren we aan den lijve…. Gelukkig roept iedereen dat er geen malaria is in Belize. Dat hopen we dan inderdaad maar….

Na het avondeten gaan we voor de 4e keer vandaag op pad. Ja, van uitrusten of uitbuiken is hier geen sprake! We gaan een nightwalk maken en daarvoor geldt altijd: je hebt geen idee wat je gaat zien!  Hmmm…. we zien heel heel heel veel spinnenoogjes op de grond, je wordt er bijna bang van hoeveel spinnen er om je heen zitten te wachten op een prooi. Brrrrr…….. Maar…. dat is zo ongeveer het enige wapenfeit van deze nachtwandeling. Shipstern geeft haar geheimen niet zo makkelijk prijs.…

De volgende ochtend staan we om ff na 6 uur op de observatietoren. En ja hoor, het vroege opstaan wordt beloond, want we zien een groep neusbeertjes door de toppen van de bomen rondstruinen en vruchtjes eten. Dat gaat met flink kabaal gepaard, erg handig lijken ze zo hoog in de bomen niet…. In eerste instantie doet het geschud van takken aan apen denken, maar die zijn er niet (meer) in dit deel van Belize. Omdat we op de uitzichtstoren staan, hebben we een goed zicht op deze schattige diertjes.

Na het ontbijt pakken we de bad- en snorkelspullen in omdat we een hele dag met een bootje op pad gaan om de mangrove van dichtbij te zien en te snorkelen. Ook dit is één van de attracties van een bezoek aan Shipstern. Maar…. net als je denkt dat alles in Belize een stuk beter geregeld is dan bijvoorbeeld in Afrika…. blijkt dat de motor van de boot het laat afweten. Hoewel diverse mensen zich ermee bemoeien krijgen ze ‘m niet aan de praat. De boot was al enige tijd niet gebruikt (er komen nauwelijks toeristen naar dit deel van Belize) en niemand had de moeite genomen om 1 dag van tevoren ff te checken of de accu’s het nog doen…. Maar ja, inmiddels staan we wel zo’n 1,5 uur wortel te schieten op de pier, hoewel er slechtere plekken zijn om te wachten…. Om een uurtje of 10 komt dan toch het slechte nieuws: ze krijgen de motor van de boot écht niet aan de praat….pffff….. Er wordt een andere dagprogramma in elkaar gedraaid, waarbij we naar een dorp van mennonieten gaan, een Maya-ruïne bezoeken en nog ergens een duik in de zee kunnen nemen. Ik denk dat de meesten van jullie net zoals wij geen idee hebben wat mennonieten zijn en hoe ze leven. Ik zou zeggen: bekijk de foto’s en zoek het op het internet op hoe ze leven. Normaal gesproken wordt er vanuit Shipstern een tour gedaan naar één van hun dorpen met een lokale mennoniet als gids. Maar omdat we ’s ochtends een paar uur vertraging hebben opgelopen door de kapotte motor, hebben we alleen maar tijd om door het dorp te rijden en op 2 plekken even te stoppen om een ijsje te kopen. We praten kort met een paar mennonieten en de leukste opmerking was dat ze de Amish maar een stel achtergestelde lui vinden. Tsja, de mennonieten hebben inderdaad wél elektriciteit en hebben tractoren om het land mee te bewerken, terwijl de Amish alles met paard en wagen en os en ploeg doen. Het is intrigerend dat er nog steeds zulke gemeenschappen op deze aardbol rondlopen en is helemaal apart om ze in Belize te zien. Het is hier 30 graden en alle mannen lopen in een geruit overhemd en een tuinbroek. Mennonieten hebben een oost-Nederlandse / west-Duitse achtergrond dus het zijn lange, blanke mensen met veelal een heel lichte huid en dat is nogal een contrast met de locals, die klein zijn (zo’n 1,5 à 1,6 meter) en een donkere huid hebben.

Afijn, we vonden het hartstikke interessant en ik ga er thuis nog eens meer over lezen!! We rijden vervolgens door naar onze eerste Maya-tempel in Cerros. Om daar te komen steken we met de auto met een pontje over. De pont is hand aangedreven dus helpen we de schipper met het naar de overkant trekken van de pont. Wat een job als je de hele dag de pont heen en weer moet trekken met spierkracht…. Afijn, niet veel verder zijn we er, parkeren we de auto, stappen uit en …. worden werkelijk aangevallen door de muggen. Echt niet normaal. De muggen waren zo hongerig dat ze zelfs op zojuist ingespoten huid gingen zitten. Grrrrrrr…. We lopen snel naar de kust toe in de hoop dat het daar een beetje waait en dat is gelukkig ook zo! Maar…. eerst even lunchen op één van de leukste picnickbanken die we ooit gezien hebben: op een klein piertje, waar gelukkig geen muggen zijn! Pfff, heerlijk om even geen muggen om je heen te hebben. Maar ja, op de Maya-tempel te zien moeten we toch echt weer de muggen tegemoet…. Na 10 minuten muggen meppen komen we bij de enige tempel in het grote complex die opgegraven en gerestaureerd is. Heel groot is ‘ie niet, maar het is wel onze eerste tempel en dus heel leuk om te zien.

Aan het eind van de middag rijden we onderweg vogelend weer naar de compound terug.

's Ochtends staan we bij zonsopgang weer op de toren om te genieten van het uitzicht. Na het ontbijt volgt poging 2 om een boottocht te maken en deze keer loopt alles gesmeerd: er is een bootje, er is een kapitein, er is benzine, de motor doet het én het weer is prima! We gaan nu niet snorkelen, maar de naar de Shipstern Lagoon, een onderdeel dat ook bij het natuurreservaat hoort. De schipper is een beer van een kerel die niet zou misstaan als uitsmijter. Hij maakt een betrouwbare indruk en geef al snel vol gas. Na een half uurtje op volle snelheid over een vlakke (lege) zee zijn we bij de ingang van de lagune. Vanaf nu is het mangrove zover als het oog reikt. Soms varen we door smalle kanaaltjes en soms zijn we opeens in grote, open lagunes. De waterdiepte is hooguit een halve meter en de schipper moet alert blijven om niet vast tee lopen in de modderige bodem. De lagune is prachtig en heel ongerept én warm (ofwel heet!). We zien leuke vogeltjes, maar niet helemaal de aantallen die wij (A&A) gehoopt hadden. Maar het gevoel om in een beschermd, ongerept mangrovegebied te zijn is veel belangrijker! Aan het einde van de lagune stappen we uit en lopen een klein stukje de mangrove-savanne in. Er staat een laagje water en de hoeveelheid modder is beperkt dus je kan al soppend redelijk uit de voeten. Het water is overigens dik 40 graden, het voelt gewoon heet aan je voeten. Wat een bijzonder fraai gebied is dit zeg! We zien ook nog een mooie rog en een jonge barracuda zwemmen. Heel mooi, maar ook heel warm, want er is geen zuchtje wind en ook geen schaduw. Afijn, als het tijd is om terug te gaan hebben we aan boord een red-faced Erik een red-eared Alex, een red-breasted Angeline en een red- cheeked Constanze.

Maar…. we hebben een prima dag achter de rug en zijn om 3 uur weer terug bij de compound van Shipstern. Constanze geeft daar om 4 uur een lezing en moet zich nog wel ff opfrissen. De lezing gaat over Burgers Zoo, de relatie met Shipstern en over educatie. Met name de reactie op de foto’s van Burgers Zoo waren erg leuk om te zien. Er is in Belize slechts 1 dierentuin en die heeft alleen maar inheemse dieren. En laat Burgers nou juist géén inlandse dieren hebben. Met name de foto’s van de mensapen in Burgers leveren oh’s en ah’s op! De lezing is een succes en we kletsen nog wat na met de manager. We gaan vroeg naar bed toe omdat we allemaal geroosterd en moe zijn. De volgende ochtend nemen we afscheid van het project en voorlopig afscheid van E&C. Over een paar dagen zien we elkaar weer en trekken dan nog 4 dagen in een ander deel van Belize met elkaar op!

Groetjes!!! A&A